ரெட் டாக்[Red Dog] [ஆஸ்திரேலியா][2011][ஆங்கிலம்]

அருமை நண்பர்களே!!!

உலகில் எந்த நாட்டிலேனும் தெரு நாய்க்கு சிலை உள்ளதா?மேற்கு ஆஸ்திரேலியாவில் பில்பரா என்னும் மாகானத்தில் டாம்பியர் என்னும் பாலைவனச் சிற்றூரில் , மேலே சொன்ன ரெட் டாக் என்னும் தெரு நாய்க்கு வெங்கலச்சிலையும், கல்வெட்டும், இணையத்தில் அதன் வரலாற்றை சொல்லும் வலைத்தளமும் நன்கு பராமரிக்கப்பட்டு வருகிறது. அவ்வலைத்தளம் காண இங்கே செல்லவும்.

அப்படி இந்த ரெட் டாக்கிடம் என்ன தான் சிறப்பு?1970களில்  வாழ்ந்த இந்த ரெட் டாக் தன்நம்பிக்கை மிகுதியாய் கொண்ட ஒரு தெருநாய்.அதற்கு எஜமானர்கள் என யாரும் கிடையாது,நிறைய நண்பர்கள் உண்டு, முழு உலகமே அதன் எல்லை. நம்மிடையே வாழும் தெருநாய்களில் காணமுடியாத வினோத குணமாக , அடிக்கடி ஊர்விட்டு ஊர் செல்லவும் ,எல்லா வகை வாகனங்களிலும் ஏறி பயணம் செய்யவும் மிகுந்த ஆசைகொண்ட நாய் இது.சாலையில் நடுவே பயமின்றி அமர்ந்துகொண்டு வேகமாக எதிர்ப்படும் கார், பேருந்து, லாரி,ட்ரக், போன்றவற்றின் ஓட்டுனர்களின் கண்களை நேருக்கு நேர் பார்த்து ஹிட்ச் ஹைக் செய்து லிஃப்ட் வாங்கி விரும்பிய இடம் வரை பயணித்து இறங்கும் லாவகம் இதற்கு கை வந்த கலை.

இந்த ஒரு தகுதியே போதுமே இதற்கு எண்ணிலடங்கா நண்பர்களை தேடித்தர.இது பயணித்த தூரத்தை யாரும் ட்ரான்ஸ்மிட்டர் கொண்டு கணிக்காவிட்டாலும்,அந்த மாகாணத்தைச் சேர்ந்த மாந்தர்கள் இந்த ரெட்டாக்கை நான் இதை மாலில் வைத்துப்பார்த்தேன்,நான் இதை பாரில் வைத்துப்பார்த்தேன். நான் என் ஊரில் இதை ஹோட்டலில் வைத்துப்பார்த்தேன்.என்று வியந்து பாராட்டி அதை ஆவணப்படுத்தியுள்ளனர்.

படம் ஒரு இரவில் துவங்குகிறது,  வயலில் கங்காருவுக்கு வைக்கப்பட்ட விஷம் கலந்த உணவை தெரியாமல் தின்றுவிட்டு உயிருக்கு போராடும் ரெட்-டாக்கை கருணைக்கொலை செய்ய முயன்றும் அதன் கண்களை நேருக்கு நேர் பார்த்துவிட்டு அதை நிறைவேற்ற முடியாமல் தவிக்கும் , அதன் நண்பர்கள் கண்ணோட்டத்தில் ஃப்ளாஷ் பேக் விரிய ரெட்-டாக்கைப் பற்றி நாம் அறியத் துவங்குகின்றோம்.

சிறிய குட்டியாக டாம்பியர் என்னும் பாலைவனப்பகுதியில் அமைந்துள்ள கனிமச் சுரங்கங்களின் தொழிலாளர் குடியிருப்புக்கு ரெட்டாக் வந்து சேர்ந்து, அங்கே பணிபுரியும் 80க்கும் மேற்ப்பட்ட நாட்டினர்களிடம் நேசம் கொண்டு பழகுவதையும்,அதற்கு ஆறு வயதாகையில் அங்கே பஸ் ஓட்டுனராக பணிபுரிய வந்த ஜான் என்பவனை தன் எஜமானனாக தெரிவு செய்வதையும் நாம் காண்கிறோம் ,விதவிதமான ஃப்ளாஷ் பேக் சம்பவங்களின் முடிவில் ரெட்-டாக் நம் மனதில் நின்றுவிடுகிறது.அந்த சுவையான சம்பவங்களின் கலவைகளை நீங்களும் காணத் தவறாதீர்கள்.ஒரு நாள்  ஜான் இரவுப்பயணத்தில் கங்காரு மேல் பைக் மோதி விபத்துக்குள்ளாகி இறந்துவிட,அவன் வெளியே செல்லும்முன்னர் ரெட்டாக்கை பார்த்து நான் திரும்ப வரும் வரை இங்கேயே இரு என்று சொன்னதால் அது சுமார் ஒரு மாத காலம் எங்கேயும் செல்லாமல் அவன் கண்டெய்னரின் வாசலிலேயெ அமர்ந்து காத்திருக்கிறது.

 பின்னர் ஒரு  கட்டத்தில் தானே ஜானை தேடிக்கண்டுபிடிப்பதென்ற உறுதியுடன் ஆஸ்திரேலியாவின் மாகாணம் மாகாணமாக பயணித்து சுமார் 8000 மைலகள் நீள அகலமாக சுற்றுகிறது, பின்னர் ஒரு போர்க்கப்பலிலும் ஏறி லிஃப்ட் கேட்டு ஜப்பான் வரை சென்று விட்டு அங்கேயும் எஜமானனைக் காணாததால் திரும்ப டாம்பியருக்கே திரும்புகிறது ரெட்டாக்.வரும் வழியில் தான் கங்காருவுக்கு வைக்கப்பட்ட விஷ உணவை பசிமிகுதியில்  தின்றுவிடுகிறது.இப்படி உயிருக்கு போராடியபடி இருக்கும் ரெட்டாக்கைப்பற்றி நண்பர்கள் அவ்வூருக்கு வந்த ஒரு ட்ரக் ட்ரைவரிடம் நெகிழ்ச்சியுடன் விவரிப்பதைத் தான்  நாம் இதுவரை வியப்புடன் பார்த்திருக்கிறோம்.

எல்லோரும் மிருக மருத்துவர் வரும் வரை ரெட்டாக் பற்றி பேசியபடியே இருக்க அங்கே மருத்துவர் வந்துவிட,ரெட்டாக்கை பார்க்க அவர்கள் உள் அறைக்கு செல்ல அங்கே ரெட் டாக்கை காணவில்லை,எல்லோரும் ஒவ்வொரு இடம் திசை வைத்து தேட ஆரம்பிக்கின்றனர்.அது இரவு வரை கிடைக்கவேயில்லை,தன் இறுதி நேரம் நெருங்கியபோது அது எஜமானனைத் தேடிக்கொண்டிருந்தது. அதை மறுநாள்  டாம்பியர் வாசிகள் கண்டுபிடித்தபோது அது இறந்து போயிருந்தது,அதன் எஜமானன் ஜானின் கல்லறை முன்பாக.தன் நெடுநீண்ட பயணத்தின் முடிவில் தன் எஜமானின் கல்லறையை கண்டுபிடித்ததை கண்ட டாம்பியர் வாசிகள் கதறுகின்றனர்,எப்போதாவது தான் இது போல சில படங்கள் நம்மை நெகிழச்செய்கின்றன.உண்மை விசித்திரத்தை விட விந்தையானது என்பது தான் எத்தனை உண்மை?

டாம்பியரில் ரெட்-டாக் சிலையுடன் புகைப்படம் எடுத்துக்கொள்ளும் ஒரு பயணி

====0000====

ஒரு மகிழ்ச்சியான செய்தி!!!

அருமை நண்பர்களே !!!!

நலம் தானே?!!! நீண்ட நாட்களாய் எதுவும் இங்கே எழுத முடியவில்லை,வீட்டுக்கு வருவதற்கே இரவு 9-00மணி ஆகிவிடுகிறது,அதற்கு மேல் பதிவுகளை படிப்பதற்கும் பின்னூட்டுவதற்குமே நேரம் கிடைப்பதில்லை,இருந்தும் சில நல்ல படங்கள் பார்த்தும் எழுத நினைத்தும்,அது இயலவில்லை.கிடக்கட்டும்.வார இறுதிகளில் படிப்புமிப்போது சேர்ந்து கொண்டது.

கடந்த ஏப்ரல்22 ஆம் தேதி மனைவிக்கு பிரசவவலி போலஎடுக்க இசபல் மருத்துவமனையில்அனுமதித்து 2 நாள்வைத்திருந்தும் அவர்கள் எதிர்பார்த்திருந்த அளவுக்கு வலியும் குழந்தையின் பொசிஷனும் அமையவில்லை என மனைவியை திருப்பி அனுப்பிவிட்டனர். பின்னர் ஸ்கேன் ரிப்போர்டில் மே1ஆம் தேதி என் மனைவிக்கு பிரசவ தேதி என குறித்து கொடுத்தனர்,அன்று மயிலை இசபல் மருத்துவமனையில் மனைவியை சேர்த்தும் பிரசவ வலி வரவில்லை,என் மனைவியை கவனித்த டாக்டர் ஜே.எஸ் லட்சுமி சுகப்பிரசவத்துக்கு ஆனவரை முயற்சி செய்வோம் என்றார், இருந்தும் கிலி அடங்கவில்லை,சிசேரியன் செய்தால் மனைவி பிற்காலத்தில் மிகவும் கஷ்டப்படவேண்டியிருக்குமே என கவலையிலேயே இருந்தேன்,கூடவே வேலை பளுவும் சேர்ந்து ஆட்டியது.

மே 2ஆம் தேதி புதன் கிழமை காலை டிபன் எடுத்துக்கொண்டு மருத்துவமனை சென்றவன்.உடன் இருந்த என் பெரியம்மாவிடம் மனைவி எங்கே எனக்கேட்க இனிமா கொடுத்துள்ளனர்,இன்னும் 1 மணி நேரத்தில் குழந்தை பிறந்துவிடும் என்றனர்.ராம ராம என்னும் நாமத்தை  இதுவரையில் 10000 முறை எழுதியிருப்பேன், அதில் கவனத்தை குவித்து மேலும் எழுத ஆரம்பித்தேன், சுகப்பிரசவம் ஆகி என் மகனை செவிலியர் கொண்டு வந்து என்னிடம் காட்டினர்,என்ன குழந்தை என்று பாருங்கள்,அது சரியாக குறிப்பிட்டுள்ளதா? என என்னிடம் சரிப்பார்த்து கையொப்பமிடச்சொன்னார்கள்.எனக்கு மகன் பிறந்ததை பார்த்து உணர்ந்து கொண்ட அக்கணத்தை வாழ்வில் எப்போதுமே மறக்க இயலாது,அன்று ஏகாதசி வேறு,ராம ராம இடவிடாது எழுதியதை அங்கீகரித்து மகனை ஏகாதசியன்று பிறக்க வைக்கத்தான் போனமுறை மனைவிக்கு பொய்வலி வந்து பிறப்ப்பு தள்ளிப்போனது என புரிந்தது. மகனைப்பார்த்த பின்னர். உடம்பில் அப்படி ஒரு தைரியமும்,தெம்பும் குடிகொண்டது,உடனே செவிலியர், மகனை உள்ளே கொண்டு போய்விட்டன்ர்.ரூமுக்கு அட்மிஷன் அட்டை போட்டுவிட்டு வரச்சொல்லி செவிலியர்கள் வேலைகொடுக்க,போகும் வழியிலேயே போனில் தென்பட்ட அத்தனை நம்பர்களுக்கு பேசி விஷயம் சொன்னேன்.

இன்று மாலை மகனை வீட்டுக்கு அழைத்துக் கொண்டு வந்தோம்.இப்போது தாயும் சேயும் நலமாய் உள்ளனர்,வரும் 12ஆம் தேதி சனிக்கிழமை காலை புண்ணியாஜலம் நண்பர்கள் வந்து கலந்து கொண்டு மகனை வாழ்த்த வேண்டும் என வேண்டுகிறேன்.

மகனுக்கு மறைந்த என் அம்மா கீதா அவர்களின் நினைவாக கீதப்ப்ரியன் என வைக்கத்தான் திட்டமிட்டேன்,ஏற்கனவே என் பெயர் கார்த்திக்கேயன் பெரியதாக உள்ளது,அதை கீதப்ப்ரியனுடன் இணைத்தால் இன்னும் பெரிதாகிவிடும்,தவிர ஆண்குழந்தைக்கு ஜெயக்குமார் என பெயரிட்டாலே ஜெயா என கூப்பிடுகின்றனர்,இதுபோன்ற நடைமுறை சிக்கல்களை தவிர்க்க கீதேஷ் என பெயரிடலாம் என நினைக்கிறேன்.சிறியதாய் அழகாய் உள்ளது இப்பெயர்,ஆனால் அர்த்தம் பெரிதாய் உள்ளது.கீதையின் கடவுள்.மகாவிஷ்ணுவின் பெயருமாக உள்ளது,ஆகவே இதையே மகனுக்கு வைக்க எண்ணியிருக்கிறேன்.

என் மகன் உலகில் முதல்நாள்  தங்கிய அறை ஒரு ரெகார்டுக்காக:)

என் கைபேசி எண்:-9840419602

இதில் எனக்கு பேசுங்கள் விலாசம் அனுப்பி வைக்கிறேன்,புண்ணியாஜலம் முடிந்த பிறகு போட்டோவை எடுத்து போடுகிறேன் நண்பர்களே,ஒரு சில வேலைகளை முடித்து நிம்மதி கொண்டபின்னர் நிச்சயம் வலையில் எழுதுவேன்.என் மகள் வர்ஷினிக்கு  7 வயதாகிறது,அவள் மகனை மிக நன்றாக பார்த்துக்கொள்கிறாள்,என நினைக்கையில் இரட்டிப்பு மகிழ்ச்சி.

மீண்டும் சந்திப்போம்.

=====0000=====