அருமை நண்பர்களே!!!
நீங்கள் எப்போதாவது உங்கள் நெருக்கமானவர்கள் அல்லது நெருக்கமல்லாதவர்களுக்கு சென்று சேர வேண்டிய துக்க செய்தி உங்களிடம் சமர்ப்பிக்கப்பட்டுவிட அதை நீங்கள் அவர்களிடம் சமர்ப்பித்திருக்கிறீர்களா?!!! அது !, அத்தனை எளிதானதா?!!! அது உங்களால் முடியுமா?!!!
த மெசெஞ்சர் என்றொரு மிக அருமையான படத்தை சமீபத்தில் பார்த்தேன், வூடி ஹாரல்சனின் மிகச்சிறப்பான நடிப்பை மீண்டும் முன்னிறுத்தும் படம், ஹர்ட் லாக்கருடனே வெளியான இப்படம் எத்தனையோ விருதுகளை குவித்திருந்தும், 2ஆஸ்கர் நாமினேஷன் தகுதியிருந்தும் ஆஸ்கர் விருதை பெற முடியவில்லை. ஹர்ட்லாக்கர் போர்க்கள சூழலில், போர் வீரர்களின் பார்வையில் அவரது வீட்டார் நினைவுகளை, விருப்பமில்லாமல் அவர்கள் ஈடுபட்டிருக்கும் போர்சூழலை பட்டவர்த்தனமாய் சொன்னது , இப்படம் ராணுவ வீரர்களை அனுப்பிய நாட்டுக்குள்ளே போர் வீரர்களின் உறவுகள் அவன் விடுமுறையில் நிச்சயம் வருவான் என்று ஆவலாய் காத்திருக்கின்ற மன நிலையை , பிரிவுத் துயரை அவர்கள் கொஞ்சமும் ஆதரிக்காத போரை , ஏதோ ஒரு சுபயோக சுப தினத்தில் அமெரிக்கப் படையினரிடமிருந்து பெறுகின்ற விருப்பத்துக்குரியவரின் இழவு செய்தியை, விரிவாகவும், வீர்யத்துடனும் பேசுகிறது.
படத்தின் கதை:-
ஹர்ட் லாக்கரை விட இது உயர்ந்த படம் என்பேன். வூடி ஹாரல்சன் இதற்கு முன் தன்னுடைய ஒப்பற்றை நடிப்பை, நேச்சுரல் பான் கில்லர்ஸ், செவன் பவுண்ட்ஸ், நோ கண்ட்ரி ஃபார் ஓல்ட் மென், ட்ரான்ஸிபேரியன், வாக்கர் போன்ற படங்களில் நிரூபித்திருந்தாலும் அவரை மிகச்சிறந்த நடிகர் என்று ஆணித்தரமாக குறிப்பிட உதவும் படம் இது.
இப்படத்தில் இவர் போரில் இறந்து போன அமெரிக்க படை வீரர்களின் வீட்டுக்கு மரண செய்தி கொண்டு செல்லும் Casualty Notification குழுவின் கேப்டன் டோனி ஸ்டோனாக நடித்துள்ளார், ஏன்?!!! வாழ்ந்துள்ளார் என்று சொல்லுவது தான் அர்த்தமாக இருக்கும், அவருக்கு உதவும் சக ராணுவ சர்ஜண்டாக, ஈராக் படையில் பலத்த வெடிகுண்டு காயம் பட்டு படிப்படியாக குணமாகி வரும் மோண்ட் கோமெரி என்னும் பாத்திரத்தில் பென் ஃபாஸ்டர் மிக நல்ல நடிப்பை வெளிப்படுத்தியிருந்தார். தன் மகன் இறந்த துக்க செய்தியை இவர்களிடமிருந்து பெறும் ஒரு தந்தையாக ஸ்டீவ் பஸ்கமி [ஃபார்கோ] நடித்திருந்தார்.அவரது கேமியோ பங்களிப்பு மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கது . அவர் மகனை இழந்த ஆற்றாமையால் வெடித்து இவர்களிடம் பேசுகையில், தூரத்தில் ஒரு மரத்தை காட்டி அதோ அந்த மரத்தை பார்!!!, அதற்கு என்னுடைய மகனின் வயது தான், அது இன்னும் இருக்கிறது, ஆனால் ?!!! என்று குமுறுகிறார். கோபம் அடங்காமல் நீ ஏன் சாகவில்லை? நீ இங்கே என்ன செய்கிறாய்? நீ போரிட வேண்டியது தானே?!!! உனக்கென்ன வயது? என் மகனுக்கு வெறும் 20 தான், என்று உணர்ச்சி நிரம்ப பேசி முகத்தில் உமிழ்ந்தும் தன் காலணிகளை கழற்றி இவரின் முகத்தில் எறிந்தும் விரட்டுகையில் நம் மனதில் தங்கிவிடுகிறார்.
இப்படத்தில் இவர் போரில் இறந்து போன அமெரிக்க படை வீரர்களின் வீட்டுக்கு மரண செய்தி கொண்டு செல்லும் Casualty Notification குழுவின் கேப்டன் டோனி ஸ்டோனாக நடித்துள்ளார், ஏன்?!!! வாழ்ந்துள்ளார் என்று சொல்லுவது தான் அர்த்தமாக இருக்கும், அவருக்கு உதவும் சக ராணுவ சர்ஜண்டாக, ஈராக் படையில் பலத்த வெடிகுண்டு காயம் பட்டு படிப்படியாக குணமாகி வரும் மோண்ட் கோமெரி என்னும் பாத்திரத்தில் பென் ஃபாஸ்டர் மிக நல்ல நடிப்பை வெளிப்படுத்தியிருந்தார். தன் மகன் இறந்த துக்க செய்தியை இவர்களிடமிருந்து பெறும் ஒரு தந்தையாக ஸ்டீவ் பஸ்கமி [ஃபார்கோ] நடித்திருந்தார்.அவரது கேமியோ பங்களிப்பு மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கது . அவர் மகனை இழந்த ஆற்றாமையால் வெடித்து இவர்களிடம் பேசுகையில், தூரத்தில் ஒரு மரத்தை காட்டி அதோ அந்த மரத்தை பார்!!!, அதற்கு என்னுடைய மகனின் வயது தான், அது இன்னும் இருக்கிறது, ஆனால் ?!!! என்று குமுறுகிறார். கோபம் அடங்காமல் நீ ஏன் சாகவில்லை? நீ இங்கே என்ன செய்கிறாய்? நீ போரிட வேண்டியது தானே?!!! உனக்கென்ன வயது? என் மகனுக்கு வெறும் 20 தான், என்று உணர்ச்சி நிரம்ப பேசி முகத்தில் உமிழ்ந்தும் தன் காலணிகளை கழற்றி இவரின் முகத்தில் எறிந்தும் விரட்டுகையில் நம் மனதில் தங்கிவிடுகிறார்.
 |
| ஒரு தந்தையும்[ஸ்டீவ் ப்ஸ்கமி] மரணசெய்தியாளனும்[பென் ஃபாஸ்டர்] |
மரணசெய்தியை கொண்டு சேர்ப்பவனுக்கு கடமை ஒன்றே குறிக்கோளாக இருக்க வேண்டும் ,அவன் யாரிடமும் நட்பும் குழைவும் கருணையும் பாராட்டக்கூடாது என்னும் கேப்டன் டோனியின் கட்டளையும் மீறி மோண்ட் கோமெரி அந்த வீரர்களின் குடும்பத்தாருக்காக துக்க செய்தி கொடுக்க செல்கையில் மனம் கரைவதும் வீரர்களின் பெற்றோர்களை தந்தையாக தாயாக பாவித்து தொட்டுத் தேற்றுவதும் அருமையான காட்சிகள். தனியனாக உறுதி படைத்த நெஞ்சினனான கேப்டன் டோனிக்கும் இவருக்கும் நட்பு பூக்கும் காட்சிகள் அபாரம், படத்தின் முதல் காட்சியில் வரும் உடலுறவு காட்சி தவிர வேறு எந்த விரசமான காட்சியும் படத்தில் கிடையாது, அக்காட்சி கூட போரில் காயம் பட்ட இவர் தேறி வருவதை குறிப்பதற்காகவே வைக்கப்பட்டதாக எனக்கு தோன்றியது, இவரின் முன்னாள் காதலி கெல்லி , சக வசதியான நண்பனை திருமணம் செய்ய முடிவெடுத்ததால், இவர் அவளை திருமணம் செய்ய விருப்பம் இருந்தும், காதல் தோல்வியில் உழலும் காட்சிகள் மிக நன்றாக செதுக்கப்பட்டுள்ளன.
படத்தில் ஓர் ராணுவ வீரனின் அழகிய விதவை மனைவி , ஒலிவியாவாக வரும் சமந்தா மார்ட்டனின் பங்களிப்பும் அபாரம். அவளின் மீது மையல் கொள்ளும் மோண்ட் கோமெரி அவளுக்காக சின்ன சின்ன உதவிகள் செய்து அவளிடம் மெல்ல நெருங்கும் காட்சிகளும், அவர்களுக்குள் உண்டாகும் திடீர் நெருக்கமும் , அவர்கள் காரில் இருந்து இறங்கி,அக்கம் பக்கத்தார் பார்க்கும் முன்னர் அவளின் வீட்டுக்குள் சமயலறைக்குள்ளே பின் வழியாக வேகமாக நுழைந்து கலவிக்கு தயாரவதற்குள்ளேயே, ஒலிவியா இது தவறு!!! என்று உணர்ந்து சுதாரிப்பதும் , கூடாக்காம எண்ணத்தை சட்டென உதறுவது அத்தனையையுமே கைதேர்ந்த லாவகத்துடன் படமாக்கியுள்ளார் இயக்குனர்.அந்த காட்சியை இயக்குனர் 11 நிமிடங்கள் நீளும் ஒரே ஷாட்டாக மிக அழகாக படமாக்கியுள்ளதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
படம் பார்க்கும் போதே நம்மையும் விறுவிறுப்பு தொற்றிக் கொள்கிறது. படத்தில் எந்த வீட்டுக் கதவை இவர்கள் தட்டப் போனாலும் அக்காட்சி நம்மை நிமிர்ந்து உட்கார வைக்கிறது. படத்தில் சண்டை காட்சி, சேஸிங் காட்சி, கொலை, துப்பாக்கி சூடு எதுவுமே இல்லை, ஆயினும் திரைக்கதையும் வசனமும் நம்மை கட்டிப் போடுகிறது கைதேர்ந்த நடிப்பும், நேர்த்தியான இயக்கமும் உற்ற துணையாக உடன் வருகிறது.
மனிதர்களின் வாழ்வில் இரண்டு கடினமான தருணங்கள் தவிர்க்கமுடியாதது, தம் குடும்ப உறுப்பினர் மரணத்தை ஒருவர் அறியும் தருணம் , குடும்ப உறுப்பினர் மரணத்தை அறியத் தரும் தருணம், என்ற இரண்டே அது!!!. படம் பார்க்கையில் நம்மால் தாங்க முடியாத துக்கம் சில காட்சிகளில் தொண்டையை அடைக்கச் செய்கிறது. கிட்டத்தட்ட இந்த இருவருடனே நாமும் இழவு செய்தியைத் தாங்கிச் செல்வது போலவே இருக்கிறது, சுமார் ஆறு முறை இழவு செய்தியைச் சொல்லப் நாமும் கூடப் போகிறோம், இதையும் ஒரு வகை அமெரிககவுக்கு எதிரான சர்க்காசிசம், டார்க் ஹ்யூமர் என்பேன். அந்த மரணச் செய்தியை பெற்றுக் கொள்ளும் ஒவ்வொரு பெற்றோரும், உற்றாரும் துடிதுடித்து அமெரிக்காவை தூற்றுகின்றனரே?!!!, பார்க்க வேண்டும்?!!!, அமெரிக்காவின் கோர முகத்தை இப்படி அமெரிக்க படங்களே கிழித்து தொங்கவிடுவது வரவேற்கத்தக்கது.
படம் பார்க்கையிலேயே அமெரிக்கா ராணுவ வீரர்களை உற்பத்தி செய்யும் ஒரு பெரிய தொழிற்சாலை என்பதும் நமக்கு புரிகிறது, ஒரு சாராரின் நலவாழ்வுக்காக மறுசாராரின் நலவாழ்வை பிடுங்கி கபளீகரம் செய்து தரும் வேலையையே அமெரிக்க ராணுவம் செய்கிறது, நம் நாட்டுக்கு விவசாயம் செய்தால் தான் உணவு , அமெரிக்காவுக்கு போர் செய்தால் தான் உணவு என்னும் இழி நிலை!!! . அமெரிக்க அரசாங்கத்தின் மீது காரி உமிழும் நிலைப்பாடுகளை கதையின் மாந்தர்கள் கொண்டிருந்ததில் கூடுதல் அக மகிழ்ச்சி எனக்கு.
உலகில் நம் அண்டை நாடுகளில் அமெரிக்க அரசால் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்ட தீவிரவாதத்துக்கு எதிரான போர் எனும் அக்கப் போர்களுக்கு, நாமே சாட்சியாக இருந்திருக்கிறோம், அவை அத்தனையுமே நம் வீட்டுக்குள்ளே திடீரென நுழையும் போலீசாரால் கஞ்சா அடங்கிய மஞ்சள் பை அவர்களே வைத்து அவர்களே எடுப்பது போன்ற உள்நோக்கம் கொண்ட போர்களே !!!, எனக்கு நினைவு தெரிந்தே, அமெரிக்கா வெறும் 20 வருட காலத்தில் லைபீரியா, ஈராக், சவுதி அரேபியா, குவைத், யுகோஸ்லேவியா, போஸ்னியா, ஹைதி, ஸைரே [காங்கோ], சூடான், ஆஃப்கானிஸ்தான், ஏமன், மாசிடோனியா, பிலிப்பைன்ஸ், கொலம்பியா, பாகிஸ்தான், சோமாலியா, சிரியா, இப்போது லிபியா போன்ற நாடுகளை தன்னுடைய மலைப்பாம்பு வாயால் மெல்ல விழுங்கியிருக்கிறது.
படத்தில் ஓர் ராணுவ வீரனின் அழகிய விதவை மனைவி , ஒலிவியாவாக வரும் சமந்தா மார்ட்டனின் பங்களிப்பும் அபாரம். அவளின் மீது மையல் கொள்ளும் மோண்ட் கோமெரி அவளுக்காக சின்ன சின்ன உதவிகள் செய்து அவளிடம் மெல்ல நெருங்கும் காட்சிகளும், அவர்களுக்குள் உண்டாகும் திடீர் நெருக்கமும் , அவர்கள் காரில் இருந்து இறங்கி,அக்கம் பக்கத்தார் பார்க்கும் முன்னர் அவளின் வீட்டுக்குள் சமயலறைக்குள்ளே பின் வழியாக வேகமாக நுழைந்து கலவிக்கு தயாரவதற்குள்ளேயே, ஒலிவியா இது தவறு!!! என்று உணர்ந்து சுதாரிப்பதும் , கூடாக்காம எண்ணத்தை சட்டென உதறுவது அத்தனையையுமே கைதேர்ந்த லாவகத்துடன் படமாக்கியுள்ளார் இயக்குனர்.அந்த காட்சியை இயக்குனர் 11 நிமிடங்கள் நீளும் ஒரே ஷாட்டாக மிக அழகாக படமாக்கியுள்ளதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
 |
| கதவை தட்டப் போகும் முன்னர் |
படம் பார்க்கும் போதே நம்மையும் விறுவிறுப்பு தொற்றிக் கொள்கிறது. படத்தில் எந்த வீட்டுக் கதவை இவர்கள் தட்டப் போனாலும் அக்காட்சி நம்மை நிமிர்ந்து உட்கார வைக்கிறது. படத்தில் சண்டை காட்சி, சேஸிங் காட்சி, கொலை, துப்பாக்கி சூடு எதுவுமே இல்லை, ஆயினும் திரைக்கதையும் வசனமும் நம்மை கட்டிப் போடுகிறது கைதேர்ந்த நடிப்பும், நேர்த்தியான இயக்கமும் உற்ற துணையாக உடன் வருகிறது.
மனிதர்களின் வாழ்வில் இரண்டு கடினமான தருணங்கள் தவிர்க்கமுடியாதது, தம் குடும்ப உறுப்பினர் மரணத்தை ஒருவர் அறியும் தருணம் , குடும்ப உறுப்பினர் மரணத்தை அறியத் தரும் தருணம், என்ற இரண்டே அது!!!. படம் பார்க்கையில் நம்மால் தாங்க முடியாத துக்கம் சில காட்சிகளில் தொண்டையை அடைக்கச் செய்கிறது. கிட்டத்தட்ட இந்த இருவருடனே நாமும் இழவு செய்தியைத் தாங்கிச் செல்வது போலவே இருக்கிறது, சுமார் ஆறு முறை இழவு செய்தியைச் சொல்லப் நாமும் கூடப் போகிறோம், இதையும் ஒரு வகை அமெரிககவுக்கு எதிரான சர்க்காசிசம், டார்க் ஹ்யூமர் என்பேன். அந்த மரணச் செய்தியை பெற்றுக் கொள்ளும் ஒவ்வொரு பெற்றோரும், உற்றாரும் துடிதுடித்து அமெரிக்காவை தூற்றுகின்றனரே?!!!, பார்க்க வேண்டும்?!!!, அமெரிக்காவின் கோர முகத்தை இப்படி அமெரிக்க படங்களே கிழித்து தொங்கவிடுவது வரவேற்கத்தக்கது.
 |
| வேற்று நாட்டில் பலியான ஒரு வீரனின் சவ அடக்கத்தின் போது |
படம் பார்க்கையிலேயே அமெரிக்கா ராணுவ வீரர்களை உற்பத்தி செய்யும் ஒரு பெரிய தொழிற்சாலை என்பதும் நமக்கு புரிகிறது, ஒரு சாராரின் நலவாழ்வுக்காக மறுசாராரின் நலவாழ்வை பிடுங்கி கபளீகரம் செய்து தரும் வேலையையே அமெரிக்க ராணுவம் செய்கிறது, நம் நாட்டுக்கு விவசாயம் செய்தால் தான் உணவு , அமெரிக்காவுக்கு போர் செய்தால் தான் உணவு என்னும் இழி நிலை!!! . அமெரிக்க அரசாங்கத்தின் மீது காரி உமிழும் நிலைப்பாடுகளை கதையின் மாந்தர்கள் கொண்டிருந்ததில் கூடுதல் அக மகிழ்ச்சி எனக்கு.
உலகில் நம் அண்டை நாடுகளில் அமெரிக்க அரசால் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்ட தீவிரவாதத்துக்கு எதிரான போர் எனும் அக்கப் போர்களுக்கு, நாமே சாட்சியாக இருந்திருக்கிறோம், அவை அத்தனையுமே நம் வீட்டுக்குள்ளே திடீரென நுழையும் போலீசாரால் கஞ்சா அடங்கிய மஞ்சள் பை அவர்களே வைத்து அவர்களே எடுப்பது போன்ற உள்நோக்கம் கொண்ட போர்களே !!!, எனக்கு நினைவு தெரிந்தே, அமெரிக்கா வெறும் 20 வருட காலத்தில் லைபீரியா, ஈராக், சவுதி அரேபியா, குவைத், யுகோஸ்லேவியா, போஸ்னியா, ஹைதி, ஸைரே [காங்கோ], சூடான், ஆஃப்கானிஸ்தான், ஏமன், மாசிடோனியா, பிலிப்பைன்ஸ், கொலம்பியா, பாகிஸ்தான், சோமாலியா, சிரியா, இப்போது லிபியா போன்ற நாடுகளை தன்னுடைய மலைப்பாம்பு வாயால் மெல்ல விழுங்கியிருக்கிறது.
இஸ்ரேலுக்கும் மறைமுகமாக உதவி பாலஸ்தீனத்தையும் விழுங்கி வருவதும் கண்கூடு. இத்தனை நாடுகளிலுமே அமெரிக்க ராணுவ வீரன் சென்று போர் செய்திருக்கிறான், கொலைகள் செய்திருக்கிறான். பிணமாகியிருக்கிறான். நிறைய பெண்களின் கற்பை சூறையாடியிருக்கிறான், நிறைய குடும்பத் தலைவிகளை விதவைகளாக்கியிருக்கிறான், விபச்சாரியாக்கியிருக்கிறான், நிறைய உள்ளூர் மக்களை உயிருடன் குழவாக சவ அடக்கம் செய்திருக்கிறான்.
எத்தனையோ முதியவர்களை மனநிலை பிழற வைத்திருக்கிறான். எத்தனையோ குழந்தைகளை அனாதையாக்கியிருக்கிறான், அனாதையாக்கப்பட்ட அந்த குழந்தை பயங்கரவாதியாக உருவெடுக்க காரணத்தையும் விதைத்து விட்டு , மிச்சம் யாரும் உயிருடனில்லாத போது போர் முடிந்தே விட்டது என்று கூறிய அவன்!!! ஒன்று வெளியேறியிருக்கிறான், அல்லது வெளியேறியது போன்ற மாயத் தோற்றத்தை ஏற்படுத்தி விட்டு, அங்கேயே தங்கி பாதுகாப்பு வரியை வாங்கிக் கொண்டிருக்கிறான் [குவைத்,சவுதி அரேபியா உதாரணம்].
எத்தனையோ முதியவர்களை மனநிலை பிழற வைத்திருக்கிறான். எத்தனையோ குழந்தைகளை அனாதையாக்கியிருக்கிறான், அனாதையாக்கப்பட்ட அந்த குழந்தை பயங்கரவாதியாக உருவெடுக்க காரணத்தையும் விதைத்து விட்டு , மிச்சம் யாரும் உயிருடனில்லாத போது போர் முடிந்தே விட்டது என்று கூறிய அவன்!!! ஒன்று வெளியேறியிருக்கிறான், அல்லது வெளியேறியது போன்ற மாயத் தோற்றத்தை ஏற்படுத்தி விட்டு, அங்கேயே தங்கி பாதுகாப்பு வரியை வாங்கிக் கொண்டிருக்கிறான் [குவைத்,சவுதி அரேபியா உதாரணம்].
அமெரிக்க அரசின் இந்த வெட்கம் கெட்ட பிழைப்பை படத்தில் பிணமான ராணுவவீரர்களின் பெற்றொர்களின் கதறல்கள் மூலமும், அரசுக்கு அவர்கள் விடும் சாபங்கள் மூலம் நாமும் உணர்கிறோம். உலக சினிமா காதலர்கள் வாழ்வில் தவற விடக்கூடாத ஒரு படம். வூடி ஹாரல்சனின் ஒப்பற்ற நடிப்பை எத்தனை முறை பதிவில் சுட்டிக் காட்டினாலும் தகும்,ராணுவ வீரர்கள் மட்டும் நடை பிணங்கள் அல்ல,ராணுவ வீரகளின் இழவு செய்தியை தாங்கிச்செல்லும் செய்தியாளர்களுமே நடை பிணங்கள் தான் என்று சொல்லாமல் சொன்ன இயக்குனர்-ஓரன் மோவர் மேன் இஸ்ரேலைச் சேர்ந்த யூத பத்திரிக்கையாளருமாவார்.
படத்தில் பிண்ணணி இசை கிடையாது, பிண்ணணியில் ஒலிக்கும் ஆல்பத்தின் ட்ராக்குகள் மட்டுமே உண்டு, ஒளிப்பதிவு Bobby Bukowski , பக்கபலமான Alexander Hall ன் எடிட்டிங் படு நேர்த்தி , Oren Moverman-ன் நறுக்கென்ற திரைக்கதை, வசனம், இயக்கம் அத்தனையுமே நன்கு மெச்சத்தக்கது. படத்தில் லைவ் ரெகார்டிங் தான் என்பதால் நம்மால் மிக எளிதாக கதையுடன் ஒன்ற முடிகிறது என்பதும் மற்றொரு சிறப்பு.
அமெரிக்க ராணுவம் ஈராக்கின் ஃபலூஜா என்னும் நகரத்தில் நடத்திய இனப்படுகொலை பற்றிய ஆவணப்படம் :-Loose Change - Fallujah (Operation Phantom Fury 11.8.2004
படத்தின் முன்னோட்ட காணொளி யூயூபிலிருந்து:-
படத்தில் பிண்ணணி இசை கிடையாது, பிண்ணணியில் ஒலிக்கும் ஆல்பத்தின் ட்ராக்குகள் மட்டுமே உண்டு, ஒளிப்பதிவு Bobby Bukowski , பக்கபலமான Alexander Hall ன் எடிட்டிங் படு நேர்த்தி , Oren Moverman-ன் நறுக்கென்ற திரைக்கதை, வசனம், இயக்கம் அத்தனையுமே நன்கு மெச்சத்தக்கது. படத்தில் லைவ் ரெகார்டிங் தான் என்பதால் நம்மால் மிக எளிதாக கதையுடன் ஒன்ற முடிகிறது என்பதும் மற்றொரு சிறப்பு.
அமெரிக்க ராணுவம் ஈராக்கின் ஃபலூஜா என்னும் நகரத்தில் நடத்திய இனப்படுகொலை பற்றிய ஆவணப்படம் :-Loose Change - Fallujah (Operation Phantom Fury 11.8.2004
படத்தின் முன்னோட்ட காணொளி யூயூபிலிருந்து:-
