'மதுரையை மீட்ட சுந்தரபாண்டியன்' திரைப்படம்
1978 ஆம் ஆண்டு பொங்கல் திருநாளன்று (ஜனவரி 14) வெளியானது.
அகிலன் எழுதிய 'கயல்விழி' என்ற நாவலை அடிப்படையாகக் கொண்டு இப்படம் உருவாக்கப்பட்டது. இதில் எம்.ஜி. ராமச்சந்திரன், எம்.என். நம்பியார், பி.எஸ். வீரப்பா, லதா மற்றும் பத்மப்பிரியா ஆகியோர் முக்கிய வேடங்களில் நடித்தனர்.
சோழ மன்னனின் பிடியில் இருக்கும் பாண்டிய நாட்டை மீட்கும் சுந்தரபாண்டியன் என்ற இளவரசனின் கதையை இது விவரிக்கிறது. 'பைந்தமிழ் குமரன்' என்ற பெயரில் ஒரு கவிஞராக மக்களிடையே எழுச்சியை உண்டாக்கி, பின்னர் போரிட்டு மதுரையை மீட்டெடுக்கும் நாயகனாக எம்.ஜி.ஆர் நடித்திருப்பார்.
தயாரிப்புப் பின்னணி மற்றும் இயக்கம்
இப்படத்தின் தயாரிப்பு பணிகள் 1974 ஏப்ரலில் பி.ஆர். பந்துலுவின் இயக்கத்தில் சத்தியா ஸ்டுடியோவில் தொடங்கப்பட்டது. ஆனால், அவரது மறைவிற்குப் பிறகு எம்.ஜி.ஆரே இப்படத்தின் இயக்கப் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்டார்.
சோக்கையா மற்றும் சுப்பிரமணி ஐயர் ஆகியோர் தயாரிப்பைத் தொடர்ந்தனர். ஜெய்ப்பூர், டெல்லி மற்றும் மைசூர் போன்ற இடங்களில் பிரம்மாண்டமாகப் படமாக்கப்பட்டது.
ஒரு நடிகராக எம்.ஜி.ஆரின் கடைசித் திரைப்படம் இதுவே ஆகும். இதற்குப் பிறகு அவர் முழுநேர அரசியலில் ஈடுபட்டு தமிழக முதலமைச்சராகப் பொறுப்பேற்றார்.
வெளியீடு மற்றும் விமர்சனங்கள்
படம் வெளியான சமயத்தில் வணிக ரீதியாகப் பெரும் வெற்றியைப் பெறவில்லை 'படுதோல்வி' எனக் குறிப்பிடப்படுகிறது.
படத்தின் வெளியீட்டு நேரம் இதற்கு ஒரு காரணமாகக் கூறப்பட்டது. ஆனந்த விகடன் இதழ் படத்திற்கு 100-க்கு 50.5 மதிப்பெண் வழங்கியது. இருப்பினும், கயல்விழி கதாபாத்திரத்தில் நடித்த லதாவிற்கு சிறந்த நடிகைக்கான தமிழக அரசு விருது கிடைத்தது.
ஶ்ரீதேவி (16 வயதினிலே) அல்லது லட்சுமி (சில நேரங்களில் சில மனிதர்கள்) ஆகியோருக்குத் தான் இந்த விருது கிடைக்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்ட நிலையில், லதாவிற்கு கிடைத்தது பலருக்கும் ஆச்சரியத்தை அளித்தது.
நடிகர் பட்டாளம்
இப்படத்தில் எம்.ஜி.ஆர் சுந்தரபாண்டியனாகவும், லதா கயல்விழியாவும், பத்மப்பிரியா இளவரசி பாமினியாகவும் நடித்தனர். வில்லன் வேடங்களில் எம்.என். நம்பியார் (இளவரசன் ராஜராஜன்), பி.எஸ். வீரப்பா (அமைச்சர் தைகும் வல்லவராயர்), கே. கண்ணன் (மன்னர் நரசிம்மன்) மற்றும் எஸ்.வி. சுப்பையா (சோழ மன்னன்) ஆகியோர் நடித்தனர்.
இவர்களுடன் தேங்காய் சீனிவாசன், ஐசரி வேலன், வி.எஸ். ராகவன் மற்றும் ஷண்முகசுந்தரம் போன்ற முக்கிய கலைஞர்களும் நடித்திருந்தனர்.
'மதுரையை மீட்ட சுந்தரபாண்டியன்' படத்தின் இசை மற்றும் பாடல்கள்
இசை அமைப்பு மற்றும் ராகங்கள்
இத்திரைப்படத்திற்கு மெல்லிசை மன்னர் எம். எஸ். விஸ்வநாதன் இசை அமைத்துள்ளார். படத்தின் பாடல்கள் செவ்வியல் இசைத்தன்மையுடன் உருவாக்கப்பட்டுள்ளன.
குறிப்பாக, "அமுத தமிழால்" என்ற பாடல் துவிஜாவந்தி (Dwijavanthi) ராகத்திலும், "தென்றலில் ஆடிடும்" என்ற பாடல் சுத்த சாவேரி (Suddha Saveri) ராகத்திலும் அமைக்கப்பட்டுள்ளன.
பாடல் பட்டியல் மற்றும் பாடலாசிரியர்கள்
இப்படத்தில் மொத்தம் ஐந்து பாடல்கள் இடம்பெற்றுள்ளன. பாடலாசிரியர் முத்துலிங்கம் மற்றும் புலமைப்பித்தன் ஆகியோர் இப்படத்தின் பாடல்களை எழுதியுள்ளனர்.
முத்துலிங்கம் அவர்கள் "மாங்கல்யம்", "வீர மகன் போராட" மற்றும் "தாயகத்தின் சுதந்திரமே" ஆகிய மூன்று பாடல்களை எழுதியுள்ளார்.
புலமைப்பித்தன் அவர்கள் "அமுத தமிழில்" மற்றும் "தென்றலில் ஆடிடும்" ஆகிய இரண்டு பாடல்களை எழுதியுள்ளார்.
டி. எம். சௌந்தரராஜன், பி. சுசீலா, வாணி ஜெயராம், கே. ஜே. யேசுதாஸ் மற்றும் ஜெயச்சந்திரன் போன்ற முன்னணி பாடகர்கள் இப்படத்தில் பாடியுள்ளனர்.
வாணி ஜெயராம் அவர்கள் தனித்தும், சக பாடகர்களுடன் இணைந்தும் இப்படத்தின் நான்கு பாடல்களில் குரல் கொடுத்துள்ளார்.
"வீர மகன் போராட" பாடலை டி. எம். சௌந்தரராஜன் மற்றும் பி. சுசீலா இணைந்து பாடியுள்ளனர்.
"தென்றலில் ஆடிடும்" என்ற நீண்ட பாடலை (4 நிமிடம் 43 வினாடிகள்) கே. ஜே. யேசுதாஸ் மற்றும் வாணி ஜெயராம் பாடியுள்ளனர்.
இப்படத்தின் மொத்த இசைத் தொகுப்பின் கால அளவு 19 நிமிடம் 31 வினாடிகள் ஆகும்.
மதுரையை மீட்ட சுந்தர பாண்டியன் படத்தின் இயக்குனர் எம்ஜியார், படத்தில் கடும் போரைத் தடுக்க கயல்விழி (லதா ) பேசும் நீண்ட 7 பக்க வசனங்களைப் பேசும் காட்சியை 9 கேமராக்கள் ஒன்றை ஒன்று அறியாத வண்ணம் map வரைந்து ஒளித்து வைத்து ஒரே நாள் 1 மணி நேர schedule ல் 4-00 to 5-00 இருட்டுவதற்கு முன் படமாக்கிய செய்தி கட்டுரை தொடரை படித்து பிரமித்தேன்.
ஆயிரம் நிலவே வா எடுத்த கண்ணாடி மாளிகை,மற்றும் மதுரை மீட்ட சுந்தரபாண்டியன் படங்கள் ஜெய்பூரின் சமோத் அரண்மனையில் எடுக்கப்பட்டனவாம்,மதுரையை மீட்ட சுந்தரபாண்டியன் படப்படிப்பிற்கு அந்த அரண்மனையின் ஒரு நாள் வாடகை மட்டும் 8000 ரூபாயாம்,
எம்ஜியார் ஏற்கனவே ஆயிரத்தில் ஒருவன் படத்தில் காட்டிய கண்ணாடி அறையை இதில் காட்டக் கூடாது என மதுரையை மீட்ட சுந்தரபாண்டியன் படத்தில் significance attraction ஆன அந்த கண்ணாடி அறையை மீண்டும் காட்டவே இல்லையாம்,இது போல பல சுவையான சம்பவங்கள் இப்படத்தின் படப்பிடிப்பின் போது நடந்தன.
ஜெய்ப்பூர் பயணம் மற்றும் பிரம்மாண்டமான படப்பிடிப்பு ஏற்பாடுகள்
'மதுரையை மீட்ட சுந்தரபாண்டியன்' படத்திற்காக எம்.ஜி.ஆர் பல இயக்குநர்களையும், ஒளிப்பதிவாளர்களையும் ஒருங்கிணைத்து ஒரு பெரும் படையையே ஜெய்ப்பூருக்கு அழைத்துச் சென்றார்.
இயக்குநர் ப. நீலகண்டன், கே. சங்கர் மற்றும் ஒளிப்பதிவாளர்கள் கர்ணன், சேகர், ராமசாமி, சண்முகம் என ஒரு பெரிய நிபுணர் குழுவே அங்கு திரண்டிருந்தது. ஐந்து முதல் ஆறு கேமராக்கள் ஒரே நேரத்தில் இயங்கும் இந்த ஏற்பாடு, இந்தியத் திரையுலகிலேயே முதன்முறையாக அப்போதுதான் செய்யப்பட்டது.
அதே சமயம், 'மாதவி பத்மாலயா புரொடக்ஷன்ஸ்' நிறுவனமும் தங்களது 'குருக்ஷேத்திரம்' என்ற இந்திப் படத்திற்காக ஜெய்ப்பூரில் முகாமிட்டிருந்தனர். அவர்கள் சென்னையிலிருந்து ஜெய்ப்பூர் செல்வதற்கே ஒரு முழு ரயிலை (Full Train) வாடகைக்கு எடுத்திருந்தனர். அந்த ரயிலில் கார்கள், ரதங்கள் மற்றும் படப்பிடிப்புத் தளவாடங்களை ஏற்றிச் சென்றனர்.
இதற்காக மட்டும் அவர்கள் சுமார் 1,10,000 ரூபாய் கட்டணமாகச் செலுத்தினர். ஜெய்ப்பூர் இரயில் நிலையத்திலேயே அந்த இரயில் நின்றுகொண்டிருக்க, அதிலேயே அவர்கள் தங்குவதற்கும், மின்சாரம், தண்ணீர் மற்றும் சுகாதார வசதிகளையும் செய்துகொண்டனர். ஹோட்டல் செலவுக்கு இணையான பெரும் தொகையை இதற்காக அவர்கள் செலவிட்டனர்.
எம்.ஜி.ஆர் குழுவினரோ ஒரு கல்யாண மண்டபத்தை ஏற்பாடு செய்து, அங்கேயே சமைத்து உணவை இரயில் நிலையத்திற்கு எடுத்துச் சென்றனர். அக்டோபர் 10-ம் தேதி புறப்பட்ட இரயில் 13-ம் தேதி ஜெய்ப்பூர் அடைந்தது. ஒரு நாள் ஓய்வுக்குப் பிறகு, 20-ம் தேதி படப்பிடிப்பு தொடங்கியது.
இரண்டு பெரிய நிறுவனங்களும் ஒரே நேரத்தில் போர்க்காட்சிகளைப் படமாக்கத் திட்டமிட்டதால், ஜெய்ப்பூரில் பெரும் போட்டி நிலவியது.
யானைகள் மற்றும் குதிரைகளுக்காக இரண்டு தரப்பும் மோதிக்கொள்ள வேண்டியிருந்தது. எம்.ஜி.ஆர் குழுவினர் தயாரித்து வைத்திருந்த கத்தி, கேடயம் போன்ற ஆயுதங்களை மற்றொரு படக்குழுவினர் வாங்கிச் சென்று திருப்பித் தராமல் இழுத்தடித்தனர்.
இதனால் சிறிதும் தயங்காத எம்.ஜி.ஆர், இரவோடு இரவாகத் தச்சர்களை வைத்துப் புதிய ஆயுதங்களைத் தயாரித்துக் கொண்டு படப்பிடிப்பைத் தடையின்றித் தொடர்ந்தார். ராஜஸ்தான் போலீஸ் பயிற்சிக் கல்லூரியிலிருந்த 20 குதிரைகளையும் அவர்கள் இரவல் பெற்று, பெரும் சவால்களுக்கு இடையே படப்பிடிப்பைத் தொடங்கினர்.
களத்தில் நிலவிய சவால்களும், படப்பிடிப்புத் தள மோதல்களும்
ஜெய்ப்பூரில் படப்பிடிப்பு நடத்தியபோது ஆட்கள் மற்றும் விலங்குகளின் தேவை மிகப்பெரிய சவாலாக இருந்தது. அந்த ஊரில் மொத்தம் 30 யானைகளும், 200 குதிரைகளும் மட்டுமே இருந்தன. இரண்டு பெரிய படக்குழுக்களும் ஒரே நேரத்தில் போர்க்காட்சிகளை எடுத்ததால், இவற்றுக்குப் பெரும் தட்டுப்பாடு ஏற்பட்டது. ஆட்கள் கிடைப்பதும் குதிரை கிடைப்பதும் குதிரைக் கொம்பாக இருந்தது. 'கப்பலோட்டிய தமிழன்' (கட்டபொம்மன்) படம் எடுத்த காலத்தில், ஒரு நாளைக்கு 3 ரூபாய் சம்பளம் கொடுத்தால் ஆயிரக்கணக்கில் ஆட்கள் திரள்வார்கள். ஆனால், இப்போது ராஜஸ்தானின் பொருளாதார நிலை உயர்ந்திருந்ததால், 7 அல்லது 8 ரூபாய் கூலி கிடைக்கும் வேலைகளுக்கு மக்கள் சென்றுவிட்டனர். இதனால், 1000 பேர் கேட்டால் 500 பேர் தான் வந்தார்கள், அதுவும் இரட்டிப்பு சம்பளத்தில்!
இவ்வாறு வந்தவர்களும் முறையாக ஒத்துழைக்கவில்லை. போர்க்காட்சிகளில் ஜூம் லென்ஸ் பயன்படுத்தப்படும்போது, வீரர்கள் கேமராவிற்கு மிக அருகில் தெரிவார்கள். அந்த நேரத்தில் அவர்கள் பீடி குடித்துக் கொண்டும், சிரித்துப் பேசிக் கொண்டும், கையில் ரிஸ்ட் வாட்ச் அல்லது மூக்குக்கண்ணாடி அணிந்து கொண்டும் இருந்து படப்பிடிப்பைக் கெடுத்தனர். பலர் போர்க்கால உடைகளை அணிந்த பிறகு மறைவான இடங்களுக்குச் சென்று தூங்கிவிட்டு, மாலையில் சம்பளம் வாங்க மட்டும் வரிசையில் நின்றனர். சிலர் இரண்டு உடைகளை வைத்துக் கொண்டு, ஒருமுறை பணத்தை வாங்கிவிட்டு, மீண்டும் வரிசையில் நின்று ஏமாற்றினார்கள். கையில் இருக்கும் கேடயங்களைக் கொண்டு மணி அடிப்பது போலச் சத்தம் எழுப்பித் தொந்தரவு செய்தனர்.
இதே சூழலில் 'குருக்ஷேத்திரம்' படப்பிடிப்புத் தளத்தில் ஒரு துரதிர்ஷ்டவசமான சம்பவம் நடந்தது.
படத்தயாரிப்பாளருக்கும், வீரர்களாக வந்த உள்ளூர் ஆட்களுக்கும் இடையே சிறு வாக்குவாதம் ஏற்பட்டு, அது பெரிய மோதலாக வெடித்தது. ஆட்கள் தங்களை அழைத்து வந்த குத்தகைதாரரையும், தயாரிப்பாளரையும் தாக்கத் தொடங்கினர். இதைத் தடுக்க முயன்ற அனுமந்தராவ் என்பவரை ஒருவன் கடுமையாகத் தாக்க, அவர் தனது கையால் தலையை மறைக்க முயன்றபோது அடியிலேயே எலும்புகள் முறிந்துவிட்டன.
அவர் பயந்துபோய் சென்னைக்குத் திரும்ப வேண்டியதாயிற்று.
மற்றொரு சம்பவத்தில், தயாரிப்பாளர் செண்பகய்யா படும் பாட்டைப் பார்த்த இயக்குநர் கார்த்திக் ராஜா, கோபமடைந்து கையில் இருந்த ஜெய்ப்பூர் கத்தியால் தாக்க வந்தவர்களை விரட்டினார்.
இதில் ஒருவனுக்குக் காயம் ஏற்பட்டுப் பத்திரிகைகளில் செய்தியாகக் கூட வந்தது. அனுமந்தராவ் ஆஸ்பத்திரியில் சேர்க்கப்பட்டு, மயக்க மருந்து கொடுத்து முறிந்த எலும்பைச் சரிசெய்யப் பிளாஸ்டர் போடும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டார். இந்தச் சம்பவங்கள் எம்.ஜி.ஆர் குழுவினருக்குப் பெரும் பாடமாக அமைந்தன; அவர்கள் மிகுந்த எச்சரிக்கையுடனும், ராஜதந்திரத்துடனும் உள்ளூர் ஆட்களைக் கையாண்டனர்.
அரண்மனை ரகசியங்கள் மற்றும் வரலாற்றுப் பின்னணி
ஜெய்ப்பூரில் உள்ள வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க இடங்களில்தான் இந்தப் படத்தின் பெரும்பாலான காட்சிகள் படமாக்கப்பட்டன. குறிப்பாக, ராஜ்மகால் ஹோட்டலில் தங்கியிருந்தபோது, எம்.ஜி.ஆருக்கு ஜெய்ப்பூர் மகாராஜா மற்றும் ராஜ்மாதா காயத்ரி தேவி ஆகியோருடன் பழகும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. அங்குள்ள சிற்றரசர்களான 'ஜாகீர்தார்கள்' பற்றிப் பல சுவாரஸ்யமான தகவல்களை அவர் அறிந்துகொண்டார். இதில் 'சமோத்' மற்றும் 'சோமு' ஆகிய சமஸ்தானங்களின் அரசர்கள் முக்கியமானவர்கள்.
சமோத் அரசர் 'ராவல் சாஹேப்' என்பவரைச் சந்திக்க எம்.ஜி.ஆர் சென்றார். அவர் வெளிநாட்டில் பயின்றவர், மிகச்சிறந்த ஆளுமை கொண்டவர். ஒரு காலத்தில் கோடிக்கணக்கான சொத்துக்களுக்கு அதிபதியாக இருந்த அந்த அரச குடும்பம், 'மன்னர் மானிய ஒழிப்பு' திட்டத்திற்குப் பிறகு மிகவும் ஏழ்மையான நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருந்தது. அரண்மனையில் 100 சிப்பந்திகள் இருந்த இடத்தில் இப்போது வெறும் 5 பேர் மட்டுமே மிஞ்சியிருந்தனர். நம் நாட்டின் புராதனச் சின்னங்களாகிய அரண்மனைகள் அரசு ஆதரவு இன்றிப் பாழடைந்து வருவதை எண்ணி எம்.ஜி.ஆர் மனம் வருந்தினார்.
படப்பிடிப்பிற்காக 'சமோத் அரண்மனை' (Samode Palace) தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது. அது ஜெய்ப்பூரிலிருந்து 25 மைல் தொலைவில் ஒரு சிற்றூரில் அமைந்திருந்தது. அங்குள்ள 'கண்ணாடி மாளிகை' (Sheesh Mahal) மிகவும் அழகானது. ஏற்கனவே எம்.ஜி.ஆர் தனது 'அடிமைப் பெண்' படத்தில் இதே போன்ற ஒரு கண்ணாடி அறையைக் காட்டியிருந்தார். எனவே, 'மதுரையை மீட்ட சுந்தரபாண்டியன்' படத்தில் அந்தத் தனித்துவமான ஈர்ப்பைக் (Significant Attraction) கெடுத்துவிடக் கூடாது என்பதற்காக, அதே கண்ணாடி அறையை மீண்டும் காட்டுவதைத் தவித்தார்.
மேலும், சிசோடியா ராணியின் தோட்டம் (Sisodia Rani Garden) என்ற அழகிய இடத்திலும் படப்பிடிப்பு நடத்தத் திட்டமிடப்பட்டது. இது பொதுப்பணித் துறையின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்ததால், அரசு விருந்தினர்களுக்கே அதிகம் பயன்படுத்தப்பட்டது. நேரு, இந்திரா காந்தி போன்ற தலைவர்களுக்கு அங்குதான் விருந்துகள் அளிக்கப்பட்டன.
சமோத் அரண்மனையின் ஒரு நாள் வாடகை மட்டும் 8000 ரூபாயாக இருந்தது. அங்குதான் படத்தின் மூன்றாவது பாடலின் முற்பகுதி படமாக்கப்பட்டது. சோழ அரண்மனையிலிருந்து சுந்தரபாண்டியனும் கயல்விழியும் சுரங்கப்பாதை வழியாகத் தப்பித்து, அகழியில் குதித்து நீந்திக் கரையேறும் விறுவிறுப்பான காட்சிகளும் அங்குள்ள நீர்நிலைகளில் படமாக்கப்பட்டன.
ராஜ்மகால் ஹோட்டலில் தங்கியிருந்தபோது, எம்.ஜி.ஆருக்கு ஜெய்ப்பூர் மகாராஜா மற்றும் ராஜ்மாதா காயத்ரி தேவி ஆகியோருடன் பழகும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. அங்குள்ள சிற்றரசர்களான 'ஜாகீர்தார்கள்' பற்றிப் பல சுவாரஸ்யமான தகவல்களை அவர் அறிந்துகொண்டார். இதில் 'சமோத்' மற்றும் 'சோமு' ஆகிய சமஸ்தானங்களின் அரசர்கள் முக்கியமானவர்கள்.
சமோத் அரசர் 'ராவல் சாஹேப்' என்பவரைச் சந்திக்க எம்.ஜி.ஆர் சென்றார்.
அவர் ஒரு வித்தியாசமான மனிதர். காலை 11 மணிக்கு மேல்தான் அவர் தூக்கத்திலிருந்து எழுவதையே வழக்கமாக வைத்திருந்தார். எம்.ஜி.ஆர் அவரைச் சந்திக்கச் சென்றபோது, அவர் காலை உணவு சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்ததால், 12 மணி வரை வெளி அறையில் காத்திருக்க வேண்டியிருந்தது.
12 மணி அடித்த பிறகே அவர் எம்.ஜி.ஆரை உள்ளே அழைத்தார். அரசர்களுக்கே உரிய அந்த மிடுக்கு அவரிடம் இன்னும் குறையாமல் இருந்ததை எம்.ஜி.ஆர் கவனித்தார். அவர் வெளிநாட்டில் பயின்றவர், ஆஜானுபாகுவான தோற்றம் கொண்டவர்.
ஒரு காலத்தில் கோடிக்கணக்கான சொத்துக்களுக்கு அதிபதியாக இருந்த அந்த அரச குடும்பம், 'மன்னர் மானிய ஒழிப்பு' திட்டத்திற்குப் பிறகு மிகவும் ஏழ்மையான நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருந்தது.
அரண்மனையில் 100 சிப்பந்திகள் இருந்த இடத்தில் இப்போது வெறும் நான்கு ஐந்து பேர் மட்டுமே மிஞ்சியிருந்தனர். நம் நாட்டின் புராதனச் சின்னங்களாகிய அரண்மனைகள் அரசு ஆதரவு இன்றிப் பாழடைந்து வருவதை எண்ணி எம்.ஜி.ஆர் மனம் வருந்தினார்.
படப்பிடிப்பிற்காக 'சமோத் அரண்மனை' (Samode Palace) தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது. அது ஜெய்ப்பூரிலிருந்து 25 மைல் தொலைவில் ஒரு சிற்றூரில் அமைந்திருந்தது. அங்குள்ள 'கண்ணாடி மாளிகை' (Sheesh Mahal) மிகவும் அழகானது. ஏற்கனவே எம்.ஜி.ஆர் தனது 'அடிமைப் பெண்' படத்தில் இதே போன்ற ஒரு கண்ணாடி அறையைக் காட்டியிருந்தார். எனவே, 'மதுரையை மீட்ட சுந்தரபாண்டியன்' படத்தில் அந்தத் தனித்துவமான ஈர்ப்பைக் (Significant Attraction) கெடுத்துவிடக் கூடாது என்பதற்காக, அதே கண்ணாடி அறையை மீண்டும் காட்டுவதைத் தவித்தார்.
மேலும், சிசோடியா ராணியின் தோட்டம் (Sisodia Rani Garden) என்ற அழகிய இடத்திலும் படப்பிடிப்பு நடத்தத் திட்டமிடப்பட்டது. இது பொதுப்பணித் துறையின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்ததால், அரசு விருந்தினர்களுக்கே அதிகம் பயன்படுத்தப்பட்டது. நேரு, இந்திரா காந்தி போன்ற தலைவர்களுக்கு அங்குதான் விருந்துகள் அளிக்கப்பட்டன. சமோத் அரண்மனையின் ஒரு நாள் வாடகை மட்டும் 8000 ரூபாயாக இருந்தது. அங்குதான் படத்தின் மூன்றாவது பாடலின் முற்பகுதி படமாக்கப்பட்டது.
சோழ அரண்மனையிலிருந்து சுந்தரபாண்டியனும் கயல்விழியும் சுரங்கப்பாதை வழியாகத் தப்பித்து, அகழியில் குதித்து நீந்திக் கரையேறும் விறுவிறுப்பான காட்சிகளும் அங்குள்ள நீர்நிலைகளில் படமாக்கப்பட்டன.
கிளைமாக்ஸ் ரகசியங்களும் 9 கேமராக்களின் தொழில்நுட்ப அதிசயமும்
ஜெய்ப்பூரில் 26-வது நாள், அதாவது கடைசி நாள் படப்பிடிப்பு.
அன்று மதியம்தான் அந்த அதிரடியான மாற்றத்தை எம்.ஜி.ஆர் அறிவித்தார். சரியாக மதியம் 2:00 மணிக்கு, ஒரு நீண்ட 7 பக்க வசனப் பகுதியை எடுத்துக் கொண்டு வந்த எம்.ஜி.ஆர், அதில் ஒரு பாதியைத் தானும், மறுபாதியை லதாவும் மனப்பாடம் செய்ய வேண்டும் என்று கூறினார்.
"இன்று மாலை 4:00 மணிக்குத் தயாராகுங்கள், 5:00 மணிக்கு மேல் சூரிய ஒளி இருக்காது, அதற்குள் இதை எடுத்தாக வேண்டும். நாளை காலை நாம் சென்னை கிளம்புகிறோம்" என்று கறாராகச் சொல்லிவிட்டார்.
பக்கக்கணக்கான நாடக வசனங்களைப் பேசிப் பழகிய எம்.ஜி.ஆருக்கு இது எளிதாகத் தெரிந்தாலும், மற்றவர்களுக்குப் பெரும் மலைப்பாக இருந்தது. கோசலை நாட்டு மன்னனாக எம்.ஜி.ஆர் போருக்குப் புறப்படும்போது, கயல்விழியாக வரும் லதா அவரைத் தடுத்து நிறுத்திப் பேசும் உணர்ச்சிகரமான காட்சி அது.
நடிகர்கள் வசனத்தைப் பாடம் செய்த அந்த இரண்டு மணி நேரத்திற்குள், இயக்குநராக எம்.ஜி.ஆர் செய்த வேலைதான் இந்தியத் திரையுலகையே வியக்க வைத்தது. அந்த நீண்ட காட்சியை 'ஒரே ஷாட்டில்' (Single Shot) எடுக்க அவர் முடிவு செய்தார்.
அதற்காக ஏற்கனவே போர்க்காட்சிகளுக்காகக் கொண்டு வரப்பட்டிருந்த ஒன்பது கேமராக்களை வெவ்வேறு கோணங்களில், வெவ்வேறு இடங்களில் மறைத்து வைத்தார். ஒரு கேமராவின் லென்ஸில் மற்றொரு கேமரா தெரியவே கூடாது என்பதில் அவர் மிக உறுதியாக இருந்தார். இதற்காக அவரே ஒரு வரைபடம் (Map) வரைந்து, ஒவ்வொரு கேமராவின் அமைவிடத்தையும் துல்லியமாகக் குறித்துக் கொடுத்தார்.
சரியாக மாலை 4:00 மணிக்கு அனைவரும் தயாரானார்கள். 4:15-க்கு 'ஸ்டார்ட்' சொல்லப்பட்டது. 9 கேமராக்களும் ஒரே நேரத்தில் ஓடத் தொடங்கின. சுமார் 15 நிமிடங்கள் நடந்த அந்த நீண்ட வசனக் காட்சி, மிகச் சரியாக 4:30 மணிக்கு 'டேக் ஓகே' ஆனது. காட்சி முடிந்ததும் எம்.ஜி.ஆர் உற்சாக மிகுதியில் கைதட்ட, சுற்றி இருந்த ஒட்டுமொத்தப் படக்குழுவும், போர் வீரர்களாக நடித்தவர்களும் மெய்சிலிர்த்துப் போய் கைதட்டினர்.
ஒரு நாள் முழுவதும் எடுக்க வேண்டிய காட்சியைத் தனது திட்டமிடலால் வெறும் 15 நிமிடங்களில் முடித்துக் காட்டினார் எம்.ஜி.ஆர்.
திரையில் அந்தக் காட்சியைப் பார்த்தபோது, அது 9 வெவ்வேறு ஷாட்களாகப் பிரிக்கப்பட்டு, மிக நேர்த்தியாகத் தொகுக்கப்பட்டிருந்தது.
ஒரு இயக்குநராகவும், தொழில்நுட்பக் கலைஞராகவும் எம்.ஜி.ஆருக்கு இருந்த அந்த அசாத்தியப் புத்திசாலித்தனம் அனைவரையும் வியப்பில் ஆழ்த்தியது. இத்துடன் ஜெய்ப்பூர் படப்பிடிப்பு வெற்றிகரமாக முடிவடைந்து, படக்குழு சென்னை திரும்பியது.
இன்றைய சமோத் அரண்மனை resort ன் இணைய தளம் http://www.samode.com/
