20th Chennai International Film Festival (CIFF) 7th day my first movie is
Pierrot the Fool |French new wave | Jean-Luc Godard |1965
'பியரோ லெ ஃபு' திரைப்படம் உலக சினிமா வரலாற்றில் ஒரு கலகக்கார படைப்பாகவும், பிரெஞ்சு புதிய அலை இயக்கத்தின் உச்சமாகவும் போற்றப்படுகிறது.
இது ஒரு வழக்கமான சினிமா அனுபவத்தை முழுமையாக உடைத்தெறியும் குணம் கொண்டது. இயக்குநர் ஜீன்-லூக் கோடார்ட், இதில் கதையை விட அந்தக் கதை சொல்லப்படும் விதத்திற்கே அதிக முக்கியத்துவம் கொடுத்திருக்கிறார். ஒரு மனிதன் சமூகத்தின் கட்டமைப்புக்குள்ளிருந்து வெளியேறி, காதலுக்காகத் தன்னையே அழித்துக்கொள்ளும் பயணத்தை இப்படம் மிக ஆழமாகச் சித்திரிக்கிறது.
இதில் வரும் காட்சிகள் நேர்க்கோட்டில் அமையாமல், ஒரு கவிதையைப் போலவோ அல்லது ஒரு ஓவியத்தின் தூரிகை வீச்சுகளைப் போலவோ சிதறிக்கிடப்பது இதன் தனிச்சிறப்பாகும்.
படத்தின் ஒவ்வொரு காட்சியிலும் சிவப்பு, நீலம் மற்றும் வெள்ளை நிறங்கள் மிக அழுத்தமாகப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன.
இந்த வண்ணங்கள் வெறும் அழகுக்காக மட்டுமின்றி, கதாபாத்திரங்களின் ஆவேசம், தனிமை மற்றும் அரசியல் பின்னணியைக் குறிக்கின்றன. குறிப்பாக, நாயகன் பெர்டினாண்ட் தனது முகத்தில் நீல நிறத்தைப் பூசிக்கொள்வது, அவர் உலகிலிருந்து தன்னைத் துண்டித்துக் கொண்டு ஒரு துயரத்தின் நிறமாக மாறுவதைக் காட்டுகிறது.
வாழ்க்கை என்பது வெறும் சம்பவங்களின் தொகுப்பா அல்லது நாம் தேடும் அர்த்தங்களின் கலவையா என்ற கேள்வியை இப்படம் பார்வையாளர்கள் முன் வைக்கிறது. நாயகன் புத்தகங்களின் வழியே உலகைப் பார்க்க விரும்புகிறான்; ஆனால் நாயகி மரியானோ நேரடி அனுபவங்களின் வழியே வாழ்க்கையைத் தேடுகிறாள்.
இந்த முரண்பாடுதான் காதலையும் கடந்து அவர்களை மரணத்தின் விளிம்பிற்கு இட்டுச் செல்கிறது.
சினிமாவை வெறும் பொழுதுபோக்காகப் பார்க்காமல், ஒரு கலையாகவும் தத்துவமாகவும் அணுகுபவர்களுக்கு இப்படம் ஒரு பொக்கிஷம்.
படத்தின் கதை:-
பாரிஸ் நகரின் உயர்மட்ட சமூகத்தைச் சேர்ந்த பெர்டினாண்ட், அறிவுஜீவித் தனமான ஆனால் உணர்ச்சியற்ற ஒரு வாழ்க்கையை வாழ்ந்து வருகிறார். விளம்பரங்கள் மற்றும் வெற்று அரட்டைகளால் நிறைந்த தனது வசதியான வாழ்க்கையில் அவர் கடும் சலிப்படைகிறார். ஒரு இரவு, தனது குழந்தையைப் பார்த்துக் கொள்ள வரும் மரியான் என்ற பெண்ணைச் சந்திக்கிறார். அவள் பெர்டினாண்டின் முன்னாள் காதலி. அன்று இரவே தனது குடும்பத்தையும், சொகுசு வாழ்க்கையையும் கைவிட்டு, மரியானுடன் ஒரு புதிய சாகசப் பயணத்தைத் தொடங்க அவர் முடிவெடுக்கிறார்.
அவர்கள் பயணத்தைத் தொடங்கும் போதுதான் மரியான் ஒரு அபாயகரமான பின்னணியைக் கொண்டவள் என்பது தெரியவருகிறது. அவளுடைய வீட்டில் ஒரு பிணம் இருப்பதைக் கண்டு பெர்டினாண்ட் அதிர்ச்சியடைந்தாலும், அவளது காதலால் ஈர்க்கப்பட்டு அவளுடனேயே செல்கிறார்.
ஆயுதக் கடத்தல் கும்பலிடம் இருந்து தப்பிக்க, அவர்கள் ஒரு காரைத் திருடிக்கொண்டு பிரான்சின் தெற்குப் பகுதிக்கு விரைகிறார்கள். வழியில் பெட்ரோல் பங்குகளில் கொள்ளையடிப்பது, விபத்துகளை ஏற்படுத்துவது என சட்டத்திற்குப் புறம்பான, அதே சமயம் தர்க்கத்திற்கு அப்பாற்பட்ட ஒரு வாழ்க்கையை அவர்கள் வாழ்கிறார்கள்.
நாகரிக உலகின் பிடியிலிருந்து தப்பிக்க இருவரும் ஒரு கடற்கரை ஓரம் குடியேறுகிறார்கள். அங்கே பெர்டினாண்ட் வாசிப்பதிலும், எழுதுவதிலும், இயற்கையை ரசிப்பதிலும் அமைதியைக் காண்கிறார். ஆனால், துடிப்பான சுபாவம் கொண்ட மரியானுக்கு இந்த அமைதி ஒரு சிறை போலத் தோன்றுகிறது.
பெர்டினாண்ட் உலகைத் தத்துவ ரீதியாகப் பார்க்க முயல, மரியானோ உலகை அனுபவிக்கத் துடிக்கிறாள். "நான் உன்னுடன் பேசுகிறேன், ஆனால் நீ வார்த்தைகளுடன் பேசுகிறாய்" என்று அவள் கூறும் வசனம், அவர்களுக்குள் இருக்கும் ஆழமான இடைவெளியைக் காட்டுகிறது.
இறுதியில், மரியான் தனது பழைய கூட்டாளிகளுடன் சேர்ந்து பெர்டினாண்டை ஏமாற்றுகிறாள். அவள் 'தன் அண்ணன்' என்று அறிமுகப்படுத்திய நபர் உண்மையில் அவளது காதலன் என்பதை பெர்டினாண்ட் உணர்கிறார். தான் நேசித்த பெண்ணால் ஏமாற்றப்பட்டதை அவரால் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை.
ஆத்திரத்தில் அவர்கள் இருவரையும் சுட்டுக் கொல்கிறார். அதன் பின்னர் ஏற்படும் ஒருவித வெறுமையில், தனது முகம் முழுவதும் நீல நிறச் சாயத்தைப் பூசிக்கொண்டு, தலையைச் சுற்றி டைனமைட் வெடிமருந்துகளைக் கட்டிக்கொள்கிறார். வெடிக்க வைக்கும் கடைசி நொடியில் "நான் ஏன் இதைச் செய்கிறேன்?" என்று அவர் வருந்தினாலும், அதற்குள் வெடிமருந்து வெடித்து சிதறுகிறது.
இந்தப் படம் ஒரு காதல் கதையாகத் தொடங்கி, பின் ஒரு திரில்லர் பயணமாக மாறி, இறுதியில் மனித இருப்பு மற்றும் தனிமையைப் பேசும் ஒரு தத்துவப் படைப்பாக முடிகிறது.
ஜீன்-லூக் கோடார்ட் (Jean-Luc Godard) உலக சினிமாவின் இலக்கணத்தையே மாற்றி எழுதிய ஒரு புரட்சிகரமான இயக்குநர். 1950-களில் திரை விமர்சகராகத் தனது பயணத்தைத் தொடங்கிய அவர், பின்னர் கேமரா ஏந்தி 'பிரெஞ்சு புதிய அலை' (French New Wave) இயக்கத்தின் முகமாக மாறினார். கதையை நேர்க்கோட்டில் சொல்ல வேண்டும் என்ற மரபுசார்ந்த முறையை உடைத்து, 'ஜம்ப் கட்' (Jump cut) போன்ற புதிய நுட்பங்களைப் புகுத்தியவர் இவரே.
இவருடைய படங்கள் வெறும் கதைகளை மட்டும் சொல்வதில்லை; அவை அரசியல், தத்துவம் மற்றும் சமூக முரண்பாடுகளைப் பேசும் ஒரு காட்சி ஊடகமாகத் திகழ்ந்தன. சினிமாவின் விதிகளை மீறுவதையே தனது பாணியாகக் கொண்டிருந்த கோடார்ட், "ஒரு படத்திற்குத் தொடக்கம், இடைப்பகுதி மற்றும் முடிவு இருக்க வேண்டும், ஆனால் அவை அதே வரிசையில் இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை" என்று முழங்கியவர்.
இவருடைய இயக்கத்தில் உருவான 'பிரத்லெஸ்' (Breathless) மற்றும் 'பியரோ லெ ஃபு' போன்ற படைப்புகள், நவீன கால இயக்குநர்களான குவெண்டின் டொரான்டினோ முதல் பலருக்குப் பெரும் உத்வேகமாக அமைந்தன. தனது வாழ்நாள் முழுவதும் சினிமாவின் எல்லையை விரிவுபடுத்திக்கொண்டே இருந்த இவர், 2022-ல் மறைந்தாலும், அவர் விட்டுச் சென்ற திரைக் கலை நுட்பங்கள் இன்றும் உலகெங்கிலும் உள்ள திரைப்படக் கல்லூரிகளில் பாடமாக பயிற்றுவிக்கப்படுகின்றன.
