கார்ல் புஷ்பி என்ற பிரிட்டிஷ் முன்னாள் பாராசூட் வீரரின் இந்த அசாத்தியப் பயணம் 1998-ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 1-ஆம் தேதி சிலியின் தெற்கு முனையில் தொடங்கியது. கையில் வெறும் 500 டாலர்களுடன், சுமார் 58,000 கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ள தனது சொந்த ஊரான இங்கிலாந்தின் ஹல் நகருக்கு நடந்தே செல்வது என்ற பைத்தியக்காரத்தனமான இலக்கோடு அவர் புறப்பட்டார்.
எவ்வித இயந்திர வாகன உதவியும் இன்றி, தனது சொந்தக் கால்களால் மட்டுமே உலகைச் சுற்றி வர வேண்டும் என்ற உறுதியான விதியை அவர் வகுத்துக் கொண்டார்.
விசா அல்லது எல்லைப் பிரச்சினைகளுக்காக வேறு வழியின்றி அவர் மோட்டார் வாகனங்களில் இடமாற்றம் செய்யப்பட்டாலும், மீண்டும் அதே இடத்திற்குத் திரும்பி வந்துதான் தனது பயணத்தைத் தொடர்ந்தார்.
இந்தப் பயணத்தில் அவர் வகுத்த மற்றொரு முக்கியமான விதி, தன் வீட்டிற்குத் தன் கால்களால் நடந்து செல்லும் வரை அவர் அங்கு செல்லக்கூடாது என்பதாகும்.
இந்த உறுதியான முடிவே ஒரு தசாப்த பயணத்தை கால் நூற்றாண்டு கால தவமாக மாற்றியது.
தென் அமெரிக்காவிலிருந்து தொடங்கிய அவரது ஆரம்பக்கால பயணம் மிகக் கடினமாக இருந்தது.
குறிப்பாகக் கொலம்பியா மற்றும் பனாமாவுக்கு இடையில் உள்ள, ஆயுதம் ஏந்திய கும்பல்களும் அடர்ந்த காடுகளும் நிறைந்த 'டேரியன் கேப்' பகுதியை எவ்விதப் பாதுகாப்பும் இன்றி அவர் கடந்து சாதனை படைத்தார்.
2005-ஆம் ஆண்டுக்குள் மெக்சிகோ மற்றும் அமெரிக்காவைக் கடந்து அலாஸ்காவை அடைந்த அவர், அங்கிருந்து ரஷ்யாவை அடையத் திட்டமிட்டார். 2006-ல் ஆர்க்டிக் கடலின் உறைந்த பனிக்கட்டிகள் மீது 240 கிலோமீட்டர் தூரத்தைத் துருவக் கரடிகளின் அச்சுறுத்தலுக்கு இடையே 14 நாட்களில் கடந்து ரஷ்யாவை அடைந்த முதல் மனிதரானார்.
ரஷ்யாவிற்குள் நுழைந்தவுடன் அவர் கைது செய்யப்பட்டார், பின்னர் தூதரகத் தலையீட்டால் விடுவிக்கப்பட்டார்.
இயற்கை கொடுத்த சவால்களை விட அரசியல் தடைகள் அவரை அதிகம் சோதித்தன. ரஷ்ய அரசு அவருக்கு விசா வழங்க மறுத்ததாலும், ஐந்து ஆண்டுகள் தடை விதித்ததாலும் அவரது பயணம் பலமுறை முடங்கியது.
இந்தத் தடையை எதிர்த்து அவர் அமெரிக்காவின் லாஸ் ஏஞ்சல்ஸிலிருந்து வாஷிங்டன் வரை 4,800 கி.மீ நடந்து சென்று ரஷ்ய தூதரகத்தில் போராடினார். அதன் பிறகு மங்கோலியா, கஜகஸ்தான், உஸ்பெகிஸ்தான் போன்ற நாடுகளைக் கடந்தபோது, ஈரான் விசா வழங்க மறுத்ததாலும் கோவிட் பெருந்தொற்றாலும் மீண்டும் ஒரு முட்டுக்கட்டை ஏற்பட்டது.
அப்போதுதான் காஸ்பியன் கடலை நீந்திக் கடப்பது என்ற சவாலான முடிவை அவர் எடுத்தார். நீச்சல் பிடிக்காத ஒரு மனிதராக இருந்தும், ஓராண்டு கடும் பயிற்சி பெற்று 2024-ல் 31 நாட்களில் 288 கி.மீ தூரத்தைக் கடலில் நீந்திக் கடந்து அசர்பைஜானைச் சென்றடைந்தார்.
மே 2, 2025 அன்று துருக்கியின் பாஸ்பரஸ் பாலத்தைக் கடந்ததன் மூலம், 27 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அவர் மீண்டும் ஆசியாவிலிருந்து ஐரோப்பிய மண்ணில் கால் வைத்தார்.
இந்தப் பயணத்தில் அவர் சிலி, அர்ஜென்டினா, பொலிவியா, பெரு, ஈக்வடார், கொலம்பியா, பனாமா, கோஸ்டாரிகா, நிகரகுவா, ஹோண்டுராஸ், எல் சால்வடார், குவாத்தமாலா, மெக்சிகோ, அமெரிக்கா, கனடா, ரஷ்யா, மங்கோலியா, கஜகஸ்தான், உஸ்பெகிஸ்தான், துர்க்மெனிஸ்தான், அசர்பைஜான், ஜார்ஜியா, துருக்கி, பல்கேரியா மற்றும் ரோமேனியா உள்ளிட்ட 25 நாடுகளைக் கடந்துள்ளார்.
தற்போது 56 வயதாகும் புஷ்பி, ஹங்கேரி வழியாகத் தனது இறுதி 1,500 கிலோமீட்டர் இலக்கை நோக்கிச் சென்றுகொண்டிருக்கிறார்.
இங்கிலாந்தை அடைய அவர் ரயில்கள் செல்லும் 'சேனல் டன்னல்' பாதையில் நடக்க அனுமதி கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்.
இவரது இந்தப் பயணத்தை நேஷனல் ஜியோகிராஃபிக் 'The Walk Around the World' என்ற பெயரில் ஆவணப்படமாகப் பதிவு செய்துள்ளது. மேலும் பிபிசி போன்ற நிறுவனங்களும் அவரது ஒவ்வொரு மைல்கல்லையும் ஆவணப்படுத்தியுள்ளன.
கார்ல் புஷ்பி தனது ஆரம்பக்கால சவால்களை 'Giant Steps' என்ற புத்தகமாக எழுதியுள்ளார். வறுமை கோட்டிற்கு கீழ் உள்ள மக்களிடம் அவர் கண்ட மனிதாபிமானமும், அரசியல் பதற்றங்களுக்கு இடையிலும் சாமானிய மக்கள் அவருக்குக் கொடுத்த உணவும் தங்குமிடமுமே அவரைத் தொடர்ந்து நடக்க வைத்தன.
"உலகம் நாம் நினைப்பதை விட மிகவும் அன்பானது" என்பதே இத்தனை ஆண்டுகளில் அவர் கண்டறிந்த உண்மை. புகழுக்காகவோ பணத்திற்காகவோ இன்றி, ஒரு மனிதனால் எதையும் சாதிக்க முடியும் என்பதை நிரூபிக்கவே அவர் இன்றும் நடந்து கொண்டிருக்கிறார்.
2026-ஆம் ஆண்டுக்குள் அவர் தனது வீட்டை அடைந்ததும், அது ஒரு மனிதனின் கால்கள் படைத்த உலக மகா சாதனையாக வரலாற்றில் நிலைத்து நிற்கும்.