சவுண்ட் ஆஃப் ஃபாலிங் (ஜெர்மானிய மொழியில்: In die Sonne schauen, அதாவது 'சூரியனைப் பார்த்தல்') 2025-ல் வெளியான ஜெர்மானியத் திரைப்படம்.
இப்படத்தை மாஷா ஷிலின்ஸ்கி எழுதி இயக்கியுள்ளார். ஹன்னா ஹெக்ட், லேனா உர்செண்டோவ்ஸ்கி, லேனி கெய்சலர், சுசான் வூஸ்ட், லூயிஸ் ஹெயர் மற்றும் லியா ட்ரிண்டா ஆகியோர் முக்கியமான கதாபாத்திரங்களில் நடித்துள்ளனர்.
ஜெர்மனியின் ஆல்ட்மார்க் பகுதியில் உள்ள ஒரு பண்ணை வீட்டை மையமாகக் கொண்டு, அந்த இடத்துடன் பிணைக்கப்பட்ட நான்கு தலைமுறைப் பெண்களின் வாழ்க்கையை இத்திரைப்படம் விரிவாகப் பின்தொடர்கிறது.
‘சவுண்ட் ஆஃப் ஃபாலிங்’ (2025) திரைப்படம் "பெண்களுக்கு மட்டுமே தெரிந்த ரகசியங்களை" திரை மொழியில் மிக ஆழமாக வெளிப்படுத்துகிறது.
ஒரு பெண் குழந்தை ஆணாதிக்கச் சமூகத்தில் வளரும்போது, தான் ஒரு 'பயன்பாட்டுப் பொருளாக' மட்டுமே பார்க்கப்படுவதை மிக இளம் வயதிலேயே உணர்ந்து கொள்கிறாள்.
குடும்பத்தின் பொருளாதாரச் சூழலுக்காகப் பணிப்பெண்களாக விற்கப்படுவதும், அங்குப் பாலியல் அடிமைகளாக நடத்தப்படுவதும் 'வேலை விபத்துகள்' என்ற பெயரில் மூடி மறைக்கப்படுகின்றன.
பெரியவர்கள் எதைப் பேசுகிறார்கள், எதை மௌனமாக மறைக்கிறார்கள் என்பதை குழந்தைகள் உற்று நோக்குகிறார்கள். இந்தத் தீராத துயரம், குழந்தைகளுக்குத் தற்கொலை எண்ணங்களையும், மரணத்தின் மீதான ஒருவித ஈர்ப்பையும் உருவாக்குவதை இப்படம் அழுத்தமாகப் பதிவு செய்கிறது.
படத்தில் வரும் நான்கு கதைக்களங்களுக்கு இடையிலான உறவுமுறை சற்றே சிக்கலானது. முதல் தலைமுறையின் ஆல்மாவுக்கு, இரண்டாம் தலைமுறையின் எரிகா மருமகள் முறை ஆகிறாள். எரிகாவின் சகோதரி இர்ம், மூன்றாவது தலைமுறையின் ஏஞ்சலிகாவிற்குத் தாய். இருப்பினும், நான்காவது தலைமுறையான கிறிஸ்டா மற்றும் அவரது மகள்களுக்கு முந்தைய குடும்பத்துடன் நேரடி ரத்த உறவு இருப்பதாகத் தெரியவில்லை.
இந்தக் கதைகளுக்கிடையிலான தெளிவற்றத் தன்மை, பார்வையாளர்களை ஒருவித அமைதியற்ற நிலைக்குத் தள்ளுகிறது. இதுவே படத்தின் பலமாகவும் அமைகிறது;
ஏனெனில் இது விடைகளைத் தருவதை விட, ஆழமான கேள்விகளை நம்முள் எழுப்புகிறது.
ஜெர்மனியின் அந்தப் பண்ணை வீடு எப்போதும் கோடைகாலத்திலேயே இருப்பது போலச் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது.
பொதுவாகக் கோடைகாலம் என்பது விளையாட்டும், மகிழ்ச்சியும் நிறைந்த குழந்தைப்பருவ நினைவுகளின் அடையாளமாகக் கருதப்படுகிறது. ஆனால், மாஷா ஷிலின்ஸ்கி அந்த அழகிய சூழலுக்குப் பின்னால் இருக்கும் கசப்பான உண்மைகளைக் காட்டுகிறார்.
உடல் ரீதியான மாற்றங்கள், தேவையற்ற பாலியல் சீண்டல்கள் மற்றும் குடும்ப வன்முறை ஆகியவற்றுக்கு இடையே, அந்தச் சிறுமிகள் தங்கள் குழந்தைப்பருவத்தை எப்படித் தொலைக்கிறார்கள் என்பதைப் படம் உணர்த்துகிறது.
வெளிப்பார்வைக்கு அழகாகத் தெரியும் ஒரு வாழ்க்கை, உள்ளுக்குள் எவ்வளவு சிதைந்து போயிருக்கிறது என்பதை இது காட்டுகிறது.
இப்படத்தில் வரும் ஆண்கள் அனைவரும் வில்லன்கள் அல்ல; அவர்களும் இந்த அமைப்பினால் பாதிக்கப்பட்டவர்களே.
ஆல்மாவின் அண்ணன் ஃபிரிட்ஸ், போருக்குச் செல்லாமல் இருக்கத் தன் காலையே இழக்க வேண்டிய கட்டாயத்திற்கு ஆளாக்கப்படுகிறான். ரெய்னர் என்ற இளைஞன், தன் தந்தை ஏஞ்சலிகாவிற்கு இழைத்த அநீதியை எண்ணி வருந்துகிறான்.
மனிதர்கள் உண்மையை மறைக்கலாம், பொய் சொல்லலாம், ஆனால் 'உடல்' பொய் சொல்லாது என்பதைப் படம் வலியுறுத்துகிறது. வெட்கத்தால் முகம் சிவப்பது, பயத்தால் இதயம் துடிப்பது போன்ற உடல் சார்ந்த மாற்றங்கள், ஆழமாகப் புதைக்கப்பட்ட உண்மைகளை வெளியே கொண்டு வருகின்றன.
நான்காவது தலைமுறையில் வரும் கிறிஸ்டா என்ற தாய், அந்தப் பழைய பண்ணை வீட்டில் உள்ள ஒரு அடுப்பைச் சுத்தியலால் உடைக்கும் காட்சி, ஆணாதிக்கச் சுவர்களைத் தகர்ப்பதன் அடையாளமாக உள்ளது. முந்தைய தலைமுறைப் பெண்கள் போலல்லாமல், இவர் தன் வாழ்க்கை மற்றும் உடல் குறித்த தெளிவான புரிதலோடும், துணிச்சலோடும் இருக்கிறார். இது காலம் காலமாகத் தொடரும் துயரச் சங்கிலியை உடைப்பதற்கான ஒரு நம்பிக்கைக் கீற்றாக அமைகிறது.
ஒட்டுமொத்தத்தில், இத்திரைப்படம் ஆண்களின் பார்வையில் இருந்து மறைக்கப்பட்ட ஒரு ரகசிய உலகத்தைத் திறந்து காட்டியுள்ளதாகப் பார்வையாளர் குறிப்பிடுகிறார்.
‘சவுண்ட் ஆஃப் ஃபாலிங்’ திரைப்படத்தின் திரைக்கதையை மாஷா ஷிலின்ஸ்கி மற்றும் லூயிஸ் பீட்டர் ஆகிய இருவரும் இணைந்து மூன்று ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக செதுக்கியுள்ளனர். ஆல்ட்மார்க் (Altmark) பகுதியில் உள்ள ஒரு பண்ணை வீட்டில் ஒரு கோடைகாலத்தைக் கழித்தபோது அவர்களுக்கு இக்கதையை எழுதும் உத்வேகம் பிறந்தது.
குறிப்பாக, 1920-ஆம் ஆண்டைச் சேர்ந்த மூன்று பெண்களின் புகைப்படத்தைப் பார்த்த பிறகு, அவர்களின் வாழ்க்கை எப்படியிருந்திருக்கும் என்ற கற்பனையே இந்தக் கதையின் கருவாக மாறியது.
தொடக்கத்தில் இத்திரைப்படம் "The Doctor Says I'll Be Alright, But I'm Feelin' Blue" என்ற தலைப்பில் உருவாக்கப்பட்டது. 2023-ஆம் ஆண்டில் இதன் சிறந்த திரைக்கதைக்காக 'தாமஸ் ஸ்ட்ரிட்மேட்டர்' (Thomas Strittmatter) விருதினையும் இது வென்றது.
இப்படத்தின் படப்பிடிப்பு 2023 ஆகஸ்ட் மாதம் தொடங்கி செப்டம்பர் மாதம் வரை சுமார் 34 நாட்கள் நடைபெற்றது. ஜெர்மனியின் சாக்சனி-அன்ஹால்ட் (Saxony-Anhalt) பகுதியில் உள்ள நியூலிங்கன் மற்றும் வெல்காஸ்ட் ஆகிய இடங்களில் படப்பிடிப்பு நடத்தப்பட்டது.
அமெரிக்கப் புகைப்படக் கலைஞர் பிரான்செஸ்கா உட்மேனின் (Francesca Woodman) படைப்புகளைத் தழுவி இதன் காட்சி அமைப்புகள் உருவாக்கப்பட்டன.
இப்படத்தின் நான்கு முக்கிய கதாபாத்திரங்களுக்காக சுமார் 1,400 சிறுமிகளிடம் நேர்காணல் நடத்தப்பட்டது. அந்தந்தக் காலகட்டத்தைப் பிரதிபலிக்கும் முகங்களைக் கண்டறிய ஓராண்டு காலம் எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டது.
இதில் அனுபவம் வாய்ந்த நடிகர்களும் புதுமுகங்களும் இணைந்து நடித்துள்ளனர்.
கான் திரைப்பட விழா மற்றும் உலகளாவிய வெளியீடு
2025 மே 14 அன்று, 78-வது கான் திரைப்பட விழாவின் முக்கியப் போட்டிப் பிரிவில் இப்படம் உலகளவில் முதன்முதலாகத் திரையிடப்பட்டது.
2016-ல் மாரன் அதே (Maren Ade) இயக்கிய 'டோனி எர்ட்மேன்' படத்திற்குப் பிறகு, கான் விழாவின் முக்கியப் போட்டியில் பங்கேற்ற ஒரு ஜெர்மானியப் பெண் இயக்குநரின் முதல் திரைப்படம் இது என்ற பெருமையைப் பெற்றது.
இப்படத்தின் சர்வதேச உரிமையை 'mk2 Films' நிறுவனம் வாங்கியது. இதனைத் தொடர்ந்து முபி (Mubi) நிறுவனம் வட அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து, அயர்லாந்து, துருக்கி மற்றும் இந்தியா ஆகிய நாடுகளில் இப்படத்தை விநியோகிக்கும் உரிமையைப் பெற்றது.
கான் விழாவைத் தொடர்ந்து, டொராண்டோ சர்வதேச திரைப்பட விழா (TIFF), பி.எஃப்.ஐ லண்டன் திரைப்பட விழா மற்றும் ஸ்டாக்ஹோம் சர்வதேச திரைப்பட விழா உள்ளிட்ட உலகின் பல புகழ்பெற்ற விழாக்களில் இத்திரைப்படம் திரையிடப்பட்டது.
ஜெர்மனியில் 2025 ஆகஸ்ட் 28 அன்று இப்படம் திரையரங்குகளில் வெளியானது. லெஸ் ஆர்க்ஸ் (Les Arcs) திரைப்பட விழாவில் 'ஒர்க் இன் ப்ராக்ரஸ்' (Work in Progress) பிரிவில் திரையிடப்பட்ட போதே இத்திரைப்படம் பெரும் எதிர்பார்ப்பை ஏற்படுத்தியது குறிப்பிடத்தக்கது.
‘சவுண்ட் ஆஃப் ஃபாலிங்’ (Sound of Falling) படத்தின் கதை:-
பண்ணை வீட்டின் தொடக்கக்காலம்: 1900-களின் இருள்
கதை 20-ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் ஒரு ஜெர்மானியப் பண்ணை வீட்டில் தொடங்குகிறது. ஒன்பது வயது சிறுமி ஆல்மா, ஒரு கண்டிப்பான மற்றும் உணர்ச்சியற்ற குடும்பச் சூழலில் வளர்கிறாள். அந்த வீட்டில் வேலை செய்யும் ட்ரூடி என்ற பெண், தன் எஜமானர்களின் கட்டாயத்தின் பேரில் கருத்தடை செய்யப்படுகிறாள்.
வீட்டு ஆண்களின் பாலியல் தேவைகளுக்காக ஒரு பெண் எப்படி ஒரு கருவியாக மாற்றப்படுகிறாள் என்பதை ஆல்மா தன் பிஞ்சு வயதில் சாவித் துவாரங்கள் வழியாகக் கண்டு அதிர்ச்சியடைகிறாள்.
அதே சமயம், விபத்தில் காலை இழந்த தன் அண்ணன் ஃபிரிட்ஸின் முடங்கிய வாழ்க்கையும், அந்த வீட்டில் நிலவும் ஆணாதிக்க வன்முறையும் ஆல்மாவுக்குப் பெண்மை குறித்த ஒரு விதமான அச்சத்தையும் கசப்பையும் உருவாக்குகின்றன.
இரண்டாம் உலகப் போர் காலம்: 1940-களின் கலகம்
அடுத்ததாகக் கதை 1940-களுக்கு நகர்கிறது. ஆல்மாவின் வழித்தோன்றலான எரிகா, போர்க்காலத்தின் வறுமைக்கும் தன் தந்தையின் கொடூரமான வேலைப்பளுவுக்கும் இடையே சிக்கித் தவிக்கிறாள்.
இதிலிருந்து தப்பிக்க அவள் ஒரு விசித்திரமான வழியைக் கையாளுகிறாள்; தன் காலைத் துணியால் மடித்துக் கட்டி, தான் ஒரு ஊனமுற்றவள் போல நடித்து ஊன்றுக்கோல் உதவியுடன் நடக்கிறாள்.
இது அவளது இயலாமை அல்ல, மாறாக அடக்குமுறையிலிருந்து தப்பிக்க அவள் மேற்கொள்ளும் ஒரு 'நடிப்புப் போராட்டம்'. இதைக் கண்டுபிடிக்கும் அவளது தந்தை அவளைக் கொடூரமாகத் தாக்குகிறார்.
அந்த வலியிலும் எரிகா கேமராவைப் பார்த்துப் புன்னகைப்பது, காலம் காலமாகப் பெண்கள் அனுபவிக்கும் வன்முறைக்கு எதிராக அவள் காட்டும் ஒரு மௌனமான சவாலாக அமைகிறது.
நவீனத்தின் தொடக்கம்: 1980-களின் பாலியல் அரசியல்கள்
கதையின் மூன்றாவது பகுதி 1980-களில் நடக்கிறது. எரிகாவின் சகோதரி இர்மின் மகளான ஏஞ்சலிகா, தனது பதின்ம வயதின் மாற்றங்களை எதிர்கொள்ளும் ஒரு துடிப்பான பெண். பண்ணை வீட்டின் சூழல் சற்றே மாறியிருந்தாலும், பெண்களுக்கு எதிரான ஆபத்து மாறவில்லை.
ஏஞ்சலிகாவின் மாமா உவே, அவளது பருவ மாற்றத்தைத் தவறான கண்ணோட்டத்துடன் அணுகி அவளைப் பாலியல் ரீதியாகச் சுரண்ட முயல்கிறான். அதே சமயம், அவளது உறவினன் ரெய்னர் காட்டும் மென்மையான அன்பு அவளுக்கு ஒரு ஆறுதலாக இருக்கிறது.
ஒரு பெண் தன் விருப்பத்தைச் சொல்லும் முன்னரே, சமூகம் அவளை எப்படி ஒரு போகப் பொருளாக முத்திரை குத்துகிறது என்பதை ஏஞ்சலிகாவின் வாழ்க்கை விவரிக்கிறது.
தற்காலம்: மாறாத நினைவுகளின் நிழல்
இறுதியாகக் கதை இன்றைய காலகட்டத்திற்கு வருகிறது. அந்தப் பழைய பண்ணை வீடு இப்போது நவீனமயமாக்கப்பட்டு, பெர்லினிலிருந்து வரும் ஒரு குடும்பத்தின் கோடைக்கால ஓய்வில்லமாக மாறியுள்ளது.
அங்கு வரும் தம்பதிக்கும் அவர்களின் மகள்களுக்கும் அந்த வீட்டின் ரத்தமும் கண்ணீரும் கலந்த வரலாறு தெரியாது. இருப்பினும், காரணமே இல்லாமல் அவர்கள் அந்த வீட்டில் ஒருவிதமான மன அழுத்தத்தையும் அச்சுறுத்தலையும் உணர்கிறார்கள்.
முந்தைய தலைமுறைப் பெண்கள் அனுபவித்த அதே துயரங்கள், அந்த வீட்டின் சுவர்களுக்குள் இன்றும் எதிரொலிப்பதாகக் காட்டப்படுகிறது.
முடிவு: காலங்களைக் கடந்த கண்ணீர்
இயக்குநர் மாஷா ஷிலின்ஸ்கி, இந்தப் படத்தின் முடிவில் ஒரு வலுவான கருத்தைச் சொல்கிறார்.
காலம் மாறினாலும், இடம் மாறினாலும் பெண்களுக்கு இழைக்கப்படும் அநீதிகளும், அதனால் அவர்களுக்கு ஏற்படும் மன உளைச்சலும் (Female Unrest) ஒரு சங்கிலித் தொடராகத் தொடர்கிறது.
1900-ல் ஆல்மா உணர்ந்த அதே பயத்தை, 2024-ல் அந்த வீட்டிற்கு வரும் சிறுமிகளும் உணர்வது, வரலாறு தன்னைத்தானே மீண்டும் நிகழ்த்துகிறது என்பதன் அறிகுறி. நினைவுகள் மங்கலாம், ஆனால் அந்த வீட்டின் சுவர்கள் பேசத் தொடங்கினால், அவை சொல்லும் கதைகள் ஒவ்வொன்றும் ஒரு 'வீழ்ச்சியின் சத்தமாகவே' (Sound of Falling) இருக்கும் என்ற செய்தியுடன் படம் நிறைவடைகிறது.
