"சாதிஞ்செனே ஓ மனஸா" என்ற பஞ்சரத்னக் கீர்த்தனையின் தெலுங்கு கீர்த்தனையின் தமிழ் வரிகள் இவை . இதில் ஒவ்வொரு வரியும் தமிழில் சரியாக உச்சரிக்கும் விதமாகப் பிரித்துத் தரப்பட்டுள்ளது.
சாதிஞ்செனே ஓ மனஸா
ராகம்: ஆரபை, தாளம்: ஆதி
பல்லவி
ஸாதிஞ்செனே ஓ மநஸா
அனுபல்லவி
போதிஞ்சின ஸந்மார்க வஸநமுல
பொங்கு ஜேஸி தா ப்டிந பட்டு
ஸ்வர ஸாஹித்யம்
ஸமயானிகி தகு மாட்டலாடேனே,
1. தேவகி வஸுதேவுல நெகிடிஞ்சினடு
2. ரங்கேஸுடை ஸத்கங்கா ஜநகுடை
ஸங்கீத ஸம்ப்ரதாயகுடை
3. கோபீ மநோரத மொஸங்க லேகன
கெலியு ஜேஸே வாடு
4. வநிதலு ஸதா ஸொக்கிஞ்சுனு
மரோக்க ஜேஸே பரமாத்மு டதியுகக்க
யஸோதா தநயுடஞ்சு முதம்புநநு
முது பெட்ட நவ்வுச்சுண்டு ஹரி
5. பரம பக்த வத்ஸலுடு ஸுகுண
பாராவருமு டஜ ஜந்மமுல
நகூடீ கலிபதலா தீர்வுவடு நநுச்சானே
ஹ்ருதாம்புஜமுந ஜூச்சுச்சுண்டக
6. ஹரே ராமசந்த்ர ரகுலேஸ ம்ருது பாஷா
ஸேஸ ஸயந பர நாரீ ஸோதர ராஜ விராஜ துரக
ராஜ ராஜ விநுத நிராமயவ கந ஸரஸீருஹ தளாக்ஷ,
யநுச்சு வேடு கொந்நநு தா ப்ரோவு காநு
7. ஸ்ரீ வேங்கடேஸ ஸுப்ரகாஸ ஸர்வோந்நத ஸஜ்ஜந மநஸ
நிகேதந கநகாம்பரஶர லஸந் மகர குண்டல விராஜித
ஹரே, யந்நுச்சு நீ பொகடகா த்யாகராஜ கேயுடு
மாநவேந்த்ருடயின ராமசந்த்ருடு
சரணம்
1. ஸமயானிகி தகு மாட்டலாடேனே,
ஸத் பக்துல நடத லிட்காநந,
அமரிககா நா பூஜ காநேந
அலுகவதநநே
2. விமுகுலு தோ ஜேர போக்கு மநநே
வேத கல்லிந த்ளுகே மநநே
தம ஸமாதி ஸுக த்யாகுடக்கு
ஸ்ரீ த்யாகராஜ நுதுடு செந்த ராகனே
தியாகராஜரின் "சாதிஞ்செனே ஓ மனஸா" என்ற தெலுங்கு கீர்த்தனையின் தமிழ் வடிவம் மற்றும் அதற்குக் கீழே ஒவ்வொரு வரியின் தமிழ் அர்த்தமும் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.
பல்லவி
ஸாதிஞ்செனே ஓ மநஸா
(சாதனை செய்துவிட்டான்/வென்றுவிட்டான் ஓ மனமே)
அனுபல்லவி
போதிஞ்சின ஸந்மார்க வஸநமுல
(நான் உபதேசித்த நல்ல வழியின் வார்த்தைகளை)
பொங்கு ஜேஸி தா ப்டிந பட்டு
(பொய்யாக்கி, அவன் தான் பிடித்த பிடிவாதத்தை/கொள்கையை)
ஸ்வர ஸாஹித்யம்
ஸமயானிகி தகு மாட்டலாடேனே,
(சமயத்திற்கு ஏற்றவாறு பேசுபவனல்லவா அவன்)
1. தேவகி வஸுதேவுல நெகிடிஞ்சினடு
(தேவகி வசுதேவர்களையும் கேலி செய்தது போல)
2. ரங்கேஸுடை ஸத்கங்கா ஜநகுடை
(ரங்கநாதனாக, நல்ல கங்கைக்குத் தந்தையாகவும்)
ஸங்கீத ஸம்ப்ரதாயகுடை
(ஸங்கீதத்தின் மரபை அறிந்தவனாகவும் இருந்தும்)
3. கோபீ மநோரத மொஸங்க லேகன
(கோபியரின் ஆசையைப் பூர்த்தி செய்ய இயலாமல்)
கெலியு ஜேஸே வாடு
(வெற்றி பெற்றுவிட்டதாகக் காட்டுபவன்)
4. வநிதலு ஸதா ஸொக்கிஞ்சுனு
(பெண்களை எப்போதும் மயங்க வைப்பான்)
மரோக்க ஜேஸே பரமாத்மு டதியுகக்க
(வணங்கச் செய்யும் பரமாத்மாவாக இருந்தும்)
யஸோதா தநயுடஞ்சு முதம்புநநு
(யசோதையின் மகன் என்று சந்தோஷத்துடன்)
முது பெட்ட நவ்வுச்சுண்டு ஹரி
(முத்தம் கொடுத்தால் சிரிப்பவனல்லவா ஹரி)
5. பரம பக்த வத்ஸலுடு ஸுகுண
(உயர்ந்த பக்தர்களை நேசிப்பவன், நல்ல குணங்கள்)
பாராவருமு டஜ ஜந்மமுல
(நிறைந்த கடல்; பிறப்பில்லாதவன்)
நகூடீ கலிபதலா தீர்வுவடு நநுச்சானே
(சேர்ந்து கலியுகத்தின் துன்பங்களைப் போக்குபவன் என்று)
ஹ்ருதாம்புஜமுந ஜூச்சுச்சுண்டக
(என் தாமரை மனதிலே பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில்)
6. ஹரே ராமசந்த்ர ரகுலேஸ ம்ருது பாஷா
(ஹரே ராமசந்திரா, ரகு குலத் தலைவா, மென்மையான பேச்சாளா)
ஸேஸ ஸயந பர நாரீ ஸோதர ராஜ விராஜ துரக
(ஆதிசேஷன் மீது பள்ளி கொண்டவனே, அடுத்த பெண்களை சகோதரியாகப் பார்க்கும் அரசே, பிரகாசிக்கும் குதிரையையுடையவனே)
ராஜ ராஜ விநுத நிராமயவ கந ஸரஸீருஹ தளாக்ஷ,
(மன்னர்கள் மன்னனால் வணங்கப்பட்டவனே, நோயில்லாதவனே, பெரிய தாமரை இதழ் போன்ற கண்களையுடையவனே,)
யநுச்சு வேடு கொந்நநு தா ப்ரோவு காநு
(என்று நான் வேண்டிக் கொண்டாலும், அவன் காப்பாற்ற வரவில்லையே)
7. ஸ்ரீ வேங்கடேஸ ஸுப்ரகாஸ ஸர்வோந்நத ஸஜ்ஜந மநஸ
(ஸ்ரீ வேங்கடேசா, பேரொளியே, எல்லாவற்றிலும் உயர்ந்தவனே, நல்லவர்களின் மனமே)
நிகேதந கநகாம்பரஶர லஸந் மகர குண்டல விராஜித
(வீடாகக் கொண்டவனே, பொன்னாலான ஆடையை அணிந்தவனே, பிரகாசிக்கும் மகரக் குண்டலங்களால் ஒளிவீசுபவனே)
ஹரே, யந்நுச்சு நீ பொகடகா த்யாகராஜ கேயுடு
(ஹரே! என்று உன்னைப் புகழும்போது தியாகராஜனால் பாடப்பட்டவன்)
மாநவேந்த்ருடயின ராமசந்த்ருடு
(மனிதர்களில் சிறந்தவனான இராமச்சந்திரனே!)
சரணம்
1. ஸமயானிகி தகு மாட்டலாடேனே,
(சமயத்திற்கேற்றவாறு பேசுபவனல்லவா அவன்)
ஸத் பக்துல நடத லிட்காநந,
(நல்ல பக்தர்களின் நடத்தை இப்படி இருக்கிறதா என்று, ஆச்சரியமாக)
அமரிககா நா பூஜ காநேந
(அழகாக என்னுடைய பூஜைகளை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லையா?)
அலுகவதநநே
(கோபம் கொள்ளாதே என்றல்லவா சொன்னான்?)
2. விமுகுலு தோ ஜேர போக்கு மநநே
(எதிர்ப்பவர்களுடன் சேர வேண்டாம் என்றல்லவா சொன்னான்?)
வேத கல்லிந த்ளுகே மநநே
(துன்பம் வந்தபோது/கிடைத்தபோது, அந்த நினைவே வேண்டாம் என்றல்லவா சொன்னான்?)
தம ஸமாதி ஸுக த்யாகுடக்கு
(அடக்கம், மனதை அடக்கும் சுகத்தைக் கொடுப்பவன்)
ஸ்ரீ த்யாகராஜ நுதுடு செந்த ராகனே
(ஸ்ரீ தியாகராஜனால் வணங்கப்படும் அவன் பக்கத்தில் வரவில்லையே)
தியாகராஜரின்
"சாதிஞ்செனே ஓ மனஸா" கீர்த்தனையின் அர்த்தம் மட்டும், எந்தப் பாடல் வரிகளும் இல்லாமல், இங்கே தனியாகக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.
பல்லவி
ஓ மனமே! அவன் (ராமன்/கிருஷ்ணன்) தான் நினைத்ததைச் சாதித்துவிட்டான்/வென்றுவிட்டான்.
அனுபல்லவி
நான் அவனுக்கு உபதேசித்த நல்லொழுக்கம் மற்றும் சன்மார்க்க வழிகளைப் பற்றிய வார்த்தைகளைப் பொய்யாக்கிவிட்டு, தான் பிடித்த பிடிவாதமான கொள்கையை நிலைநாட்டிவிட்டான்.
ஸ்வர சாஹித்யம்
சமயத்திற்கேற்றவாறு பேசுபவனல்லவா அவன்?
* தேவகி மற்றும் வசுதேவர்களையும் கேலி செய்தது போல (அவர்களைச் சிறையில் வைத்துவிட்டு யசோதையைத் தாயாக ஏற்றது) செயல்பட்டான்.
* அவன் ரங்கநாதனாக, கங்கைக்குத் தந்தையாக, மற்றும் ஸங்கீத மரபை அறிந்தவனாக இருந்தும்.
* கோபியரின் ஆசையைப் பூர்த்தி செய்ய இயலாமல், தான் வெற்றி பெற்றுவிட்டதாகக் காட்டுபவன்.
* பெண்களை மயங்க வைப்பான்; அனைவராலும் வணங்கப்படும் பரமாத்மாவாக இருந்தும், யசோதையின் மகன் என்று சந்தோஷத்துடன் முத்தம் கொடுத்தால் சிரிப்பவனல்லவா ஹரி.
* பக்தர்களை நேசிப்பவன், நல்ல குணங்கள் நிறைந்தவன், பிறப்பில்லாதவன், பல அவதாரங்கள் எடுத்து கலியுகத்தின் துன்பங்களைப் போக்குபவன் என்று நான் என் மனதிலே பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில்,
* அவனைப் புகழ்ந்து, "ஹரே ராமசந்திரா, ரகு குலத் தலைவா, மென்மையான பேச்சாளா, ஆதிசேஷன் மீது பள்ளி கொண்டவனே, அனைவராலும் வணங்கப்பட்டவனே, நோயில்லாதவனே, தாமரைக் கண்ணனே" என்று நான் வேண்டிக் கொண்டாலும், அவன் என்னைக் காப்பாற்ற வரவில்லையே.
* ஸ்ரீ வேங்கடேசா, பேரொளியே, உயர்ந்தவனே, நல்லவர்களின் மனமே வீடாகக் கொண்டவனே, பொன்னாலான ஆடை மற்றும் ஆபரணங்களால் ஒளிவீசுபவனே, "ஹரே!" என்று உன்னைப் புகழும்போது தியாகராஜனால் பாடப்படும், மனிதர்களில் சிறந்தவனான இராமச்சந்திரனே!
சரணம்
* அவன் சமயத்திற்கேற்றவாறு பேசுபவன்தான். "நல்ல பக்தர்களின் நடத்தை இப்படி இருக்கிறதா?" என்று ஆச்சரியமாக, என்னுடைய பூஜைகளை அவன் ஏற்றுக் கொள்ளவில்லையா? "கோபம் கொள்ளாதே" என்றல்லவா என்னிடம் சொன்னான்?
* "எதிர்ப்பவர்களுடன் சேர வேண்டாம்" என்றல்லவா சொன்னான்? துன்பம் வந்தபோது/கிடைத்தபோது, "அந்த நினைவே வேண்டாம்" என்றல்லவா சொன்னான்?
அடக்கம் மற்றும் மன அமைதியைத் தருபவன், ஸ்ரீ தியாகராஜனால் வணங்கப்படும் அவன் பக்கத்தில் வரவில்லையே.
