FOGLYOK ,CAPTIVES, PRISONERS (2019) உலக சினிமா, கதவு மணி பயங்கரம் - ஹங்கேரியின் அடக்குமுறைக் காலம்
இரண்டாம் உலகப் போரின் நிழல்கள் விலகிய பின்னும், கம்யூனிச ஹங்கேரியில் அமலில் இருந்த ஒரு வினோத அரச அடக்குமுறையான 'Doorbell Dreadding' எனும் சட்டத்தை மையமாகக் கொண்டு எடுக்கப்பட்டுள்ள ஒரு திரைப்படம், சர்வாதிகாரத்தின் விசித்திரமான முகத்தை உலகிற்கு உணர்த்துகிறது.
ஒரு தேசத்தின் ஆட்சியானது, ஒரு சாதாரண வீட்டு அழைப்பு மணியின் ஒலியை ஒரு குடும்பத்திற்கு மரணபயத்தின் ஒலியாக மாற்ற முடியும் என்பதை இப்படம் நிரூபிக்கிறது.
இந்த அடக்குமுறையின் கீழ், அரச துரோகிகள் என்று சந்தேகிக்கப்படும் ஒருவரின் வீடு சிறப்பு காவலர்களால் குறிவைக்கப்படுகிறது.
கதவைத் தட்டி, வீட்டிலுள்ளவர்கள் பல நாட்களுக்கு தேதி குறிப்பிடப்படாத உள்சிறைவாசத்திற்கு உட்படுத்தப்படுகிறார்கள். இதுவே படத்தின் முதல் அதிர்ச்சியாக அமைகிறது.
சங்கிலித்தொடர் சிறை
இப்படத்தின் மையக்கரு, தனிப்பட்டவர்களின் அடக்குமுறையைக் கடந்து, அது ஏற்படுத்தும் சமூகத் தாக்கத்தைப் பேசுகிறது.
சந்தேகம் கொண்ட வீட்டைத் தேடி வரும் அண்டை வீட்டார், அவர்களைத் தேடி வரும் உறவினர்கள், அன்றாடத் தேவைகளுக்காக வரும் பால் காரர், மளிகைக் கடைக்காரர் என யாராக இருந்தாலும், அவர்கள் அந்த வீட்டு அழைப்பு மணியை அடித்தால், அவர்களுக்கும் விதி அதேதான் – உடனடியாக உள்சிறைவாசம்.
ஏகாதிபத்தியத் தீவிரவாதி ஒருவருக்கு அடைக்கலம் கொடுத்ததாகச் சந்தேகிக்கப்படும் ஒரு வீட்டில் நடக்கும் ஒரு வார கால உள்சிறை எடுப்பு அடக்குமுறையை, திரையில் பார்ப்பது பார்வையாளருக்கு நேரடி அனுபவமாக மாறும் அளவிற்கு அதன் காட்சியமைப்புகள் தீவிரமாக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளன.
இது, அரசின் பயங்கரவாதம் ஒரு சமூக அமைப்பின் அன்றாட இயக்கத்தைக் கூட எப்படி முழுமையாக முடக்க முடியும் என்பதை ஆழமாகப் பதிவு செய்கிறது.
அடக்குமுறையையும் வன்முறையையும் வெளிப்படுத்தும் ஒரு கதைக்களத்தை, வெறும் நேரடியான சோகமாகச் சித்தரிக்காமல், டார்க் ஹியூமர் (Dark Humor) எனும் கருப்பு நகைச்சுவையுடன் கையாண்டிருப்பது இப்படத்தின் தனிச்சிறப்பு.
ஒடுக்குமுறையின் கோரமான முகம், நகைச்சுவையின் ஊடாகச் சொல்லப்படும்போது அதன் தாக்கம் இன்னும் அழுத்தமாகிறது.
ஒரு காட்சி பார்வையாளர்களைச் சிரிக்க வைத்து முடிவடைய, அடுத்த காட்சியே வன்முறையாகவோ அல்லது ஒரு புதிய ஒடுக்குமுறை வடிவமாகவோ மாறுவது, 1950-களில் கம்யூனிச ஹங்கேரியில் நிலவிய அன்றாட வாழ்வின் எதிர்பாராத அபாயத்தையும், பதற்றத்தையும் மிகத் துல்லியமாகப் பிரதிபலிக்கிறது.
அன்றாட வாழ்க்கையில் ஒளிந்திருக்கும் அரச பயங்கரவாதத்தின் இருண்ட விதிகளை இப்படம் கண்முன் நிறுத்துகிறது.
1950-களின் கம்யூனிச ஹங்கேரியின் அரசியல் மற்றும் சமூகச் சூழலைச் சிதைவில்லாமல் கண் முன் கொண்டு வந்து நிறுத்தியுள்ள இந்தத் திரைப்படம், வெறுமனே ஒரு கதை சொல்லலாக இல்லாமல், ஒரு காலகட்டத்தின் சமூக ஆவணமாகத் திகழ்கிறது. ஒடுக்குமுறையின் கோர முகத்தைக் காட்சிக்குக் காட்சி டார்க் ஹியூமர் தடவிப் பேசியிருக்கும் இப்படம், சர்வாதிகாரத்தின் கீழ் வாழ நேர்ந்த மக்களின் உணர்வுபூர்வமான நெருக்கடியையும், அவர்களின் உயிர் வாழ்தலுக்கான போராட்டத்தையும் அழுத்தமாகப் பதிவு செய்துள்ளது.
படத்தின் கதை:
இது சர்வாதிகாரத்தின் விசித்திரமான அடக்குமுறையைப் பேசும் ஒரு முக்கியமான திரைப்படம்.
1951, புடாபெஸ்ட்: அழைப்பு மணியின் சிறைவாசம்
1951 ஆம் ஆண்டு ஜூன் 4 ஆம் தேதி அதிகாலையில், புடாபெஸ்ட்டில் உள்ள ஒரு பழைமையான வாடகை வீட்டிற்கு, பயங்கரமான அரச பாதுகாப்பு ஆணையகத்தின் (Államvédelmi Hatóság - ÁVH) அதிகாரிகள் ஒரு மறைக்கப்பட்ட போபெடா (Pobeda) காரில் வந்து சேருகின்றனர்.
ஒரு காலத்தில் வசதியாக வாழ்ந்த காஅல் (Gaál) குடும்பத்தின் கதவைத் தட்டுகின்றனர்.
பரம்பரை காரணமாக 'நம்பிக்கைக்குரியவர்கள் அல்ல' என்று முத்திரை குத்தப்பட்டு வேலையிழந்திருந்த குடும்பத் தலைவருக்கு இந்த வருகை ஆச்சரியம் அளிக்கவில்லை. ஆனால், ஆச்சரியம் என்னவென்றால், அதிகாரிகள் அவர்களை வழக்கம்போல் கைது செய்து விசாரணைக்கு அழைத்துச் செல்லவில்லை. மாறாக, அவர்கள் குடும்பத்துடனே வீட்டில் தங்கி, உள்சிறைவாசம் செய்கிறார்கள்—அவர்கள் என்ன எதிர்பார்க்கிறார்கள் என்று சொல்லாமல், அவர்களைச் சிறைபிடிக்கிறார்கள்.
சங்கிலித்தொடர் கைது
இந்த உள்சிறை அடக்குமுறையின் கொடூரமான அம்சம் என்னவென்றால், யார் அந்த வீட்டிற்கு வந்து அழைப்பு மணியை அடித்தாலும், அவர்களும் கைது செய்யப்படுகிறார்கள். உறவினர்கள், நண்பர்கள், சக ஊழியர்கள், காவலாளி (Concierge), இளைய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி உறுப்பினர்கள், ஏன் அரசு அதிகாரிகள் கூட – என யார் வந்தாலும், அவர்கள் அனைவரும் படிப்படியாக அந்த நெரிசலான வீட்டிற்குள் அடைக்கப்பட்டு, வெளியேற அனுமதிக்கப்படுவதில்லை.
அதிகாரிகள் ஒரு குறிப்பிட்ட நபரான மிச்னாய் (Michnay) என்பவரின் புகைப்படத்தைக் காட்டி விசாரிக்கின்றனர்.
பதற்றமும், சிதைந்துபோகும் மனநிலையும்
இரவும் பகலும் அடைபட்டிருக்கும் இந்தக் கூட்டத்திற்குள், சிறிய குடும்ப ரகசியங்களும், அதிகாரிகள் ஏன் இப்படிச் செய்கிறார்கள் என்ற நிச்சயமற்ற தன்மையும் அதிகரிக்க அதிகரிக்க, மனச் சோர்வு மற்றும் நரம்புத் தளர்ச்சியின் அறிகுறிகள் வெளிப்படுகின்றன. பயம் மேலோங்குகிறது, அடக்கப்பட்ட கோபங்கள் வெளிப்படுகின்றன. அனைவரும் ஒருவரையொருவர் சந்தேகிக்கத் தொடங்குகிறார்கள், சிலர் மற்றவர்களைக் காட்டிக்கொடுக்கவும் (குற்றம் சுமத்தவும்/தீயிட்டுப் பேசவும்) ஆரம்பிக்கின்றனர்.
இப்படம், இந்த அபத்தமான மற்றும் விசித்திரமான சூழலில் சிக்கித் தவிக்கும், உண்மைகளை அறியத் துடிக்கும் இருபதுகளில் இருக்கும் சாரா (Sára) என்ற இளம்பெண்ணின் பார்வையில், அரசு எதேச்சதிகாரத்திற்கு ஆளான சுமார் பதினைந்துக்கும் மேற்பட்டோரின் நாடகீயமான ஐந்து நாள் கதையைச் சொல்கிறது. இந்தத் தீவிரமான அழுத்தத்தைக் குறைக்க, ஆங்காங்கே நகைச்சுவையும் (Humor) பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது.
'கதவு மணி பயங்கரம்' (Doorbell Terror) என்ற கருப்பொருள், அதிகாரத்தின் அத்துமீறல் மற்றும் தனிமனித அச்சத்தின் குறியீடாகப் பல்வேறு வடிவங்களில் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது.
ஃபிரான்ஸ் காஃப்கா எழுதிய
'தி ட்ரையல்'
அதிகார அமைப்பின் குழப்பமான அடக்குமுறையைப் பேசும் இப்புதினத்தில், கதாநாயகன் ஜோசப் கே. எந்தக் காரணமும் இன்றி கைது செய்யப்படுகிறார்.
இங்கு கதவு மணியின் ஒலிக்குப் பதிலாக, கதவைத் தட்டும் எதிர்பாராத ஒலி அல்லது அனுமதியின்றி அறையில் நுழையும் அதிகாரிகள் மூலம் பயங்கரம் சித்தரிக்கப்படுகிறது.
சட்டம் அல்லது அதிகாரம் எந்த நியாயமுமின்றி ஒரு தனிப்பட்டவரின் தனிமையை மீற முடியும் என்ற ஆழமான அச்சத்தை ஏற்படுத்துகிறது.
ஹங்கேரியின் உள்சிறை அடக்குமுறையைப் போலவே, இங்கு பயங்கரம் நியாயமற்ற அமைப்பால் உருவாக்கப்படுகிறது.
கதாபாத்திரங்களுக்கு, சாதாரணமான அந்த ஒலி, வரவிருக்கும் துயரத்தை உறுதிப்படுத்தும் அபாயகரமான சமிக்ஞையாக மாறி, உளவியல் அச்சத்தை ஏற்படுத்துகிறது.
இந்தச் சித்தரிப்புகள், அரசின் ஒடுக்குமுறை இல்லாத போதும், ஒரு ஒலி சாதாரண சூழலை அபாயகரமானதாக மாற்றும் உளவியல் கூறுகளைக் காட்டுகின்றன.
அரச அடக்குமுறையின் உளவியல் தாக்கத்தைப் பற்றிப் பேசும் இத்தகைய முக்கியமான உலக சினிமா படைப்புகளை சினிமா ஆர்வலர்கள் வரலாற்று ஆய்வாளர்கள் அனைவரும் காணவேண்டும்.
#சென்னை_திரைப்பட_விழா
