"One-Way to Moscow" (2020) திரைப்படத்தின் இயக்குனர் மைக்கா லெவின்ஸ்கி (Micha Lewinsky) , அவரே திரைக்கதையையும் எழுதியுள்ளார், இதில் சுவிட்சர்லாந்தின் தீவிரமான அரசியல் வரலாற்றை நகைச்சுவை மற்றும் காதல் கலந்த ஒரு கதையாக மாற்றியுள்ளார்.
படத்தின் ஒளிப்பதிவு பிர்சின் டொக்ரோல் (Birgit Guðjónsdóttir) , இவர் 1980-களின் இறுதிக் காலச் சூழலையும் நாடக அரங்கின் உள் சூழ்நிலையையும் திறம்படக் காட்சிப்படுத்தியுள்ளார்.
நடிகர்கள், ஃபிலிப் க்ராபர் (Philippe Graber) கதாநாயகன் விக்டர் ஷூலராகப் பல உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்தினார், அதே சமயம் புரட்சிகரமான ஒடில் லெஹ்மான் கதாபாத்திரத்தில் நடித்த மிரியம் ஸ்டெய்ன் (Miriam Stein) தனது சிறப்பான நடிப்புக்காகச் சுவிஸ் திரைப்பட விருதுகளில் சிறந்த நடிகைக்கான விருதைப் பெற்றார்.
இசையமைப்பாளர் ப்ளாரிம் லத்தேபி (Florian L. P. B. Lathwesen) அமைத்த இசை, பனிப்போர் காலத்து ஐரோப்பியப் பின்னணியை ஒத்திருந்தது. இந்தப் படம் விமர்சகர்களால் நல்ல வரவேற்பைப் பெற்றதுடன், சிறந்த திரைப்படம் உட்பட மேலும் சில விருதுகளுக்குப் பரிந்துரைக்கப்பட்டு, அங்கீகாரத்தைப் பெற்றது.
படத்தின் கதை:-
சுவிட்சர்லாந்தில் 1980-களின் கடைசியில் நடந்த உண்மைச் சம்பவத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. அந்தக் காலத்தில், சுவிஸ் அரசாங்கமே தனக்குச் சொந்தமான சுமார் ஒன்பது இலட்சம் குடிமக்களை — குறிப்பாக இடதுசாரி சிந்தனை உள்ளவர்கள், கம்யூனிச ஆதரவாளர்கள் மற்றும் வெளிநாட்டிலிருந்து வந்தவர்களை — யாருக்கும் தெரியாமல் ரகசியமாகக் கண்காணித்து, அவர்கள் பேசுவது, பழகுவது, செய்வது என எல்லாவற்றையும் கோப்புகளாகச் சேகரித்து வைத்திருந்தது. இதை மக்கள் கண்டுபிடித்தபோது நாட்டில் பெரிய அதிர்ச்சியும் குழப்பமும் ஏற்பட்டது.
படத்தின் கதாநாயகன் விக்டர் ஷூலர் என்பவன். அவன் ஒரு காவல் துறையில் வேலை செய்யும் இளைஞன். மிகவும் ஒழுங்காக, நேர்மையாக, ஆனால் உலக ஞானம் அதிகம் தெரியாத வெள்ளந்தி இளைஞன்.
அவனது வேலை, இந்தக் கண்காணிப்பு ஆவணங்களை எல்லாம் அடுக்கி வைக்கும் காப்பகத்தில் தான். அவனுடைய உயர் அதிகாரிகள், சூரிச் ஷௌஸ்பீல்ஹவுஸ் என்று சொல்லப்படும் ஒரு பெரிய நாடகக் கொட்டகையில் இருக்கும் கலைஞர்கள் ஏதோ நாட்டுக்கு எதிராகச் சதி செய்வதாகச் சந்தேகப்படுகிறார்கள். ஏனெனில், அந்தக் கலைஞர்கள் ரஷ்யா பக்கம் பேசுவதாகவும், புரட்சிகரமான கருத்துக்களைப் பரப்புவதாகவும் நினைக்கிறார்கள்.
விக்டரைப் பிடித்து, "நீ உடனே ஒரு நடிகன் போல வேடமிட்டு, இந்தக் கலைக் குழுவில் சேர்ந்து, அவர்கள் என்ன பேசுகிறார்கள், என்ன செய்கிறார்கள் என்று உளவு பார்த்து, தினமும் எங்களுக்கு ரகசியமாகச் செய்தி கொண்டு வர வேண்டும்" என்று கட்டளையிடுகிறார்கள்.
வேறு வழியில்லாமல் விக்டர், தன்னுடைய காவல் துறை வேலையை மறைத்துவிட்டு, நாடகக் குழுவில் ஒரு சாதாரண நடிகனாகச் சேர்கிறான். அங்கு போன பிறகுதான் அவனுக்கு வாழ்க்கை என்றால் என்னவென்று புரிய ஆரம்பிக்கிறது.
இதுவரை ஆவணக் கோப்புகளையும், அரசாங்கக் கட்டளைகளையும் மட்டுமே பார்த்த விக்டருக்கு, இந்தக் கலைஞர்களின் சுதந்திரமான, கலகலப்பான, கட்டுப்பாடில்லாத வாழ்க்கை முறை மிகவும் புதுமையாகவும் கவர்ச்சியாகவும் இருக்கிறது.
அவன் ரகசியமாகத் தன் டைரியில் எல்லாவற்றையும் எழுதி, அதிகாரிகளுக்கு அனுப்பிக் கொண்டே இருக்கிறான். அதே சமயம், அந்தக் குழுவில் இருக்கும் ஒடில் லெஹ்மான் என்ற புரட்சிப் பெண் மீது விக்டருக்கு உண்மையான காதல் வந்துவிடுகிறது. ஒடில் மிகவும் தைரியமானவள், வெளிப்படையாகக் கம்யூனிசக் கொள்கைகளைப் பற்றிப் பேசுகிறவள்.
இவளைத்தான் உளவு பார்க்க வேண்டும் என்ற கட்டாயத்தில் விக்டர் இருக்கிறான்.
அவளைக் காதலிப்பதா, அவளை உளவு பார்ப்பதா என்ற மனப் போராட்டத்தில் விக்டர் தடுமாறுகிறான்.
தான் செய்யும் இந்த இரட்டை வேடம் சரியா, அரசாங்கம் இவ்வளவு மக்களை உளவு பார்ப்பது நியாயமா என்று பல கேள்விகள் அவன் மனதுக்குள் எழுகின்றன. ஒரு கட்டத்தில், இந்தக் கலைக் குழு ரஷ்யாவுக்கே பயணம் போகத் திட்டமிடுகிறது.
இதனால் விக்டரின் நிலைமை இன்னும் சிக்கலாகிறது. கடைசியில், விக்டர் அந்தக் காதலுக்காகவும், அந்தக் கலைஞர்களின் சுதந்திரத்திற்காகவும், தான் செய்த தவறான வேலையை விட்டு விலகி, உண்மையைச் சொல்லத் துணிகிறான்.
இந்தத் திரைப்படம், ஒருவன் தன் உண்மையான மனசாட்சிக்கும், அரசு கொடுத்த உளவுப் பணிக்கும் இடையில் சிக்கி, இறுதியில் காதலுக்காகவும் மனித சுதந்திரத்திற்காகவும் எப்படி மாறுபடுகிறான் என்பதை நகைச்சுவையாகவும், அதே சமயம் அழுத்தமாகவும் சொல்கிறது.
கதாநாயகன் விக்டர் ஷூலர், தனது அரசாங்கப் பணியையும், அதற்குரிய விசுவாசத்தையும் துறந்து, தன் காதலுக்கும் தனிப்பட்ட மனசாட்சிக்கும் முக்கியத்துவம் கொடுக்கும் முடிவை எடுக்கிறான்.
சூரிச் ஷௌஸ்பீல்ஹவுஸ் நாடகக் குழு ரஷ்யாவிற்குச் சுற்றுப்பயணம் செல்லத் தயாராகும் நிலையில், விக்டர் உளவாளியாகச் செயல்படுவதை முற்றிலுமாக நிறுத்திக்கொள்கிறான்.
இருப்பினும், அவன் தான் உளவு பார்த்த உண்மையை நேரடியாகத் தன் காதலியான ஒடில் லெஹ்மானிடமோ அல்லது நாடகக் குழுவிடமோ வெளிப்படுத்தவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. மாறாக, அவன் தனது உயர் அதிகாரிகளுக்குத் தொடர்ந்து, ஆனால் பொய்யான தகவல்களைக் கொடுத்து, அவர்களைத் திருப்திப்படுத்த முயற்சிக்கிறான்.
இந்தக் கலைஞர்களின் சுதந்திரமான வாழ்க்கை முறை, புரட்சிகரமான சிந்தனைகள் மற்றும் ஒடில் மீதான அவனது உண்மையான காதல் ஆகியவை விக்டரை முற்றிலும் மாற்றியமைக்கின்றன.
இதன் மூலம், அவன் இனிமேலும் அரசாங்கத்தின் கண்காணிப்பு அமைப்பில் ஒரு கருவியாகச் செயல்பட விரும்பவில்லை என்றும், தனிமனித சுதந்திரம் மற்றும் கலை ஆகியவற்றுக்கு ஆதரவாக நிற்பது என்றும் தீர்மானிக்கிறான்.
சட்டப்படி அவனது உளவுப் பணி தோல்வியடைந்தாலும், அது அவனது மனிதநேயம், நேர்மை மற்றும் உணர்வுகளின் வெற்றியாகவே முடிகிறது.
#சென்னை_திரைப்பட_விழா
