Do Not Expect Too Much from the End of the World | 2023

21 ஆவது சென்னை சர்வதேச திரைப்பட விழாவில் இன்று பார்த்த 
 3ஆம் திரைப்படம்.

படத்தின் தலைப்பான "Do Not Expect Too Much from the End of the World" என்பது போலந்து கவிஞர் ஸ்டானிஸ்லா ஜெர்சி லெக் என்பவரின் புகழ்பெற்ற வாசகமாகும். 

உலகம் அழியப்போகிறது என்ற அச்சத்தை விட, அப்படி அழிந்தாலும் கூட மனிதர்களின் பேராசையிலோ அல்லது சுரண்டல் முறையிலோ பெரிய மாற்றங்கள் வந்துவிடப் போவதில்லை என்ற விரக்தியான தத்துவத்தை இது நகைச்சுவையுடன் முன்வைக்கிறது.

வழக்கமான சினிமா சட்டகங்களை உடைக்கும் ஒரு துணிச்சலான பரீட்சார்த்த முயற்சி. "அன்றும் இன்றும் என்றும் எதுவும் மாறாது" என்ற தத்துவத்தை நிலைநாட்ட, கடந்த கால நிகழ்வுகளை வண்ணத்திலும், நிகழ்கால அவலங்களைக் கருப்பு-வெள்ளையிலும் காட்டும் இயக்குநரின் உத்தி படத்தின் மையக்கருவை வலுப்படுத்துகிறது. 

ஏஞ்சலா என்ற கதாபாத்திரத்தின் வழியாக, அதிக வேலைப்பளுவும் குறைந்த ஊதியமும் கொண்ட இன்றைய நவீன அடிமை முறையை நாம் காண்கிறோம். ஓய்வு, உறக்கம், உணவு எதுவுமின்றி புக்கரெஸ்ட் நகரத்தை அவள் காரில் சுற்றும்போது, நாமும் அவளுடனேயே அந்த இயந்திரத்தனமான பயணத்தில் அலைக்கழிக்கப்படுகிறோம்.

ஒரு பன்னாட்டு நிறுவனத்தால் நியமிக்கப்பட்ட ஏஞ்சலா, வேலையில் பாதுகாப்பு குறைபாட்டால் விபத்தில் சிக்கியவர்களைத் தேடிச் சென்று அவர்களைப் பேட்டி எடுக்கிறாள். இதில் உள்ள மிகப்பெரிய அவலம் என்னவென்றால், மற்றவர்களுக்குப் பாதுகாப்பு குறித்து அறிவுரை சொல்ல வீடியோ எடுக்கும் ஏஞ்சலாவே, மிகையதிக வேலைப்பளுவால் கார் ஓட்டும்போதே தூக்கத்தால் தள்ளாடுகிறாள். 

படத்தின் இடையில் 1981-ஆம் ஆண்டின் "A Lady Taxi Driver" திரைப்படக் காட்சிகள் இணைக்கப்பட்டிருப்பது, நாற்பது ஆண்டுகால இடைவெளியில் ஒரு பெண் தொழிலாளியின் சமூக மற்றும் பொருளாதார நிலையில் எவ்வித முன்னேற்றமும் ஏற்படவில்லை என்பதை மிக நுட்பமாகத் தோலுரித்துக் காட்டுகிறது.

அதே சமயம், ஏஞ்சலா தனது விரக்தியைப் போக்க 'பாப்' என்ற பெயரில் டிக்டாக்கில் கத்தோலிக்க குருமார் போல முகமூடி அணிந்து, உலகத் தலைவர்களையும் சித்தாந்தங்களையும் கண்டமேனிக்கு பகடி செய்கிறாள். 

படத்தின் இரண்டாம் பகுதியான 'பி' (Part B), தொழிற்சாலை வாயில்களில் அந்த கார்ப்பரேட் விளம்பர நிறுவனம் செய்யும் படப்பிடிப்பு முஸ்தீபுகளைக் காட்டுகிறது. சுமார் 40 நிமிடங்கள் வரை நீளும் இந்த ஒற்றைக் காட்சி (Long Take), ஒரு தொழிலாளியின் உண்மையான வலியைச் சிதைத்து, நிறுவனத்தின் லாபத்திற்காக அதை எப்படி மாற்றியமைக்கிறார்கள் என்பதைத் திரையில் வடிக்கிறது.

கவிஞர் ஸ்டானிஸ்லா ஜெர்சி லெக்கின் வாசகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட இத்திரைப்படம், உலகமே அழியப்போகிறது என்று தெரிந்தாலும் மனிதர்களின் சுரண்டல் மனோபாவமும் அதிகாரப் படிநிலையும் மாறப்போவதில்லை என்ற கசப்பான உண்மையை, தீவிர சினிமா ரசிகர்களுக்கான ஒரு செறிவான பகடித் திரைப்படமாக முன்வைக்கிறது.

இந்தப் படத்தின் தொழில்நுட்பக் கட்டுமானத்தில் 16mm பிலிம் பயன்படுத்தப்பட்டிருப்பது, இன்றைய நவீன டிஜிட்டல் யுகத்திலும் உழைக்கும் வர்க்கத்தின் வாழ்க்கை எவ்வளவு கரடுமுரடாக இருக்கிறது என்பதைக் காட்சிப்படுத்துகிறது.

 குறிப்பாக, அஞ்செலா சந்திக்கும் விபத்துக்குள்ளான நபர்களில் பலர் நிஜ வாழ்க்கையிலேயே அத்தகைய பாதிப்புகளைச் சந்தித்தவர்கள் என்பது படத்தின் நம்பகத்தன்மையை ஒரு ஆவணப்படத்தின் நிலைக்கு உயர்த்துகிறது.

 படத்தின் தலைப்பு உணர்த்துவது போல, "உலக முடிவில் இருந்து அதிகம் எதிர்பார்க்காதீர்கள்" என்ற விரக்தியான தத்துவம், ஒருவன் தன் வாழ்நாள் முழுவதும் உழைத்து ஓடாகத் தேய்ந்தாலும், இறுதியில் அவன் ஒரு கார்ப்பரேட் விளம்பரப் பொருளாக மட்டுமே எஞ்சி நிற்கிறான் என்பதை உணர்த்துகிறது.

மேலும், படத்தின் கிளைமாக்ஸில் இடம்பெறும் அந்த 40 நிமிட நீண்ட காட்சி (Long Take), சினிமா எடுப்பதில் உள்ள அரசியலை ஒரு பகடியாக மாற்றுகிறது. ஒரு தொழிலாளியின் உண்மையான விபத்து கதையை, நிறுவனத்தின் காப்பீட்டு விதிகளுக்கு ஏற்ப எப்படி வளைக்கிறார்கள் என்பதை எந்த வெட்டும் இன்றி அப்படியே திரையில் காட்டுவது ஒரு தீவிரமான திரை அனுபவம். 

இது வெறும் பொருளாதாரப் பகடி மட்டுமல்ல, ஊடகங்கள் எப்படி உண்மையைச் சிதைக்கின்றன என்பதற்கான சாட்சியமாகவும் அமைகிறது. உலக சினிமா ரசிகர்களுக்கு இது ஒரு அறிவுசார் விருந்தாக அமைவதோடு, நவீன முதலாளித்துவத்தின் கீழ் மனித உணர்வுகள் எப்படி ஒரு 'Avatar' அல்லது முகமூடிக்குப் பின்னால் ஒளிந்து கொள்கின்றன என்பதையும் அழுத்தமாகப் பதிவு செய்கிறது.

20,000 Species of Bees | 2023 | 20.000 especies de abejas

21 ஆவது சென்னை சர்வதேச திரைப்பட விழாவில் இன்று பார்த்த 
 1ஆம் திரைப்படம்.

20,000 Species of Bees திரைப்படம் எட்டு வயது சிறுவனான கோகோவின் (Cocó) உளவியல் ரீதியான போராட்டத்தையும், அவனது குடும்பத்தின் உணர்ச்சிப்பூர்வமான மாற்றத்தையும் மிக மென்மையாகச் சித்தரிக்கிறது. 

கோகோ பிறப்பால் ஆணாக இருந்தாலும், அவனது செயல்களும் விருப்பங்களும் பெண் தன்மையுடன் இருக்கின்றன. தனது உடலுக்கும் மனதிற்கும் இடையிலான முரண்பாட்டால் அவன் மிகுந்த குழப்பமடைகிறான். 

அவனது சூழலில் இருப்பவர்கள் அவனை ஒரு சிறுவனாகவே கருதி 'ஏய்டர்' என்று அழைக்கிறார்கள், ஆனால் அந்தப் பெயரோடு அவனால் தன்னை அடையாளப்படுத்திக் கொள்ள முடியவில்லை. இந்தச் சிக்கல்களுக்கு இடையே, அவனது தாய் அனே தனது மூன்று குழந்தைகளையும் அழைத்துக்கொண்டு ஸ்பெயினில் உள்ள தனது சொந்த கிராமத்திற்குச் செல்கிறார்.

அந்தக் கிராமத்தில் வசிக்கும் அவனது பாட்டி மற்றும் அத்தையின் வீட்டில் தேனீ வளர்ப்புத் தொழில் பிரதானமாக இருக்கிறது. கோடை விடுமுறையின் போது அங்குள்ள தேனீக்களின் வாழ்க்கை முறையை கோகோ கூர்ந்து கவனிக்கிறான். இயற்கையில் பல்லாயிரக்கணக்கான தேனீ வகைகள் இருப்பதையும், ஒவ்வொன்றும் அதன் தனித்துவமான குணாதிசயங்களுடன் இருப்பதையும் அவன் காண்கிறான். 

இந்த இயற்கைப் பின்னணி, மனிதர்களின் பாலின அடையாளங்களும் கூட பலதரப்பட்டவையாக இருக்கலாம் என்ற புரிதலை அவனுக்குள் ஏற்படுத்துகிறது. அங்குள்ள சுதந்திரமான சூழலில், அவன் தன்னை 'லூசியா' என்று அழைக்கப்பட விரும்புகிறான். 

தனது உண்மையான அடையாளத்தை வெளிப்படுத்த அவன் எடுக்கும் இந்த முயற்சி, அவனது குடும்பத்தில் பெரும் சலசலப்பை உருவாக்குகிறது.
குறிப்பாக, அவனது தாய் அனே தனது சொந்த வாழ்க்கையில் பல சவால்களை எதிர்கொண்டு வருபவர். 

தனது குழந்தையின் இந்த மாற்றத்தை ஏற்றுக்கொள்வதா அல்லது சமூகத்தின் விதிமுறைகளுக்கு ஏற்ப அவனை மாற்றுவதா என்ற பெரும் மனப்போராட்டத்தில் அவர் தவிக்கிறார். கிராமத்தில் உள்ள மற்ற உறவினர்கள் கோகோவின் இந்த மாற்றத்தை விசித்திரமாகப் பார்க்கிறார்கள். 

ஆனால், தேனீ வளர்க்கும் அவனது அத்தை மட்டும் கோகோவின் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளித்து, அவனது குழப்பங்களைத் தீர்க்கத் துணையாக நிற்கிறார். ஒரு கட்டத்தில், லூசியா தனது தலைமுடியை வெட்டிக்கொள்ள மறுப்பதும், பெண் உடைகளை அணிய விரும்புவதும் அவனது குடும்பத்திற்குள் இருக்கும் விரிசல்களை வெளிச்சத்திற்குக் கொண்டு வருகிறது.

கதையின் இறுதியில், லூசியா ஒரு சிறிய விபத்தில் காணாமல் போகும்போது, அவளது குடும்பத்தினர் பெரும் பதற்றமடைகிறார்கள். அந்தத் தேடலின் போதுதான், அவர்கள் லூசியாவை ஒரு 'சிறுவனாக' தேடுவதை நிறுத்திவிட்டு, அவள் விரும்பிய 'சிறுமி'யாக அவளை அங்கீகரிக்கத் தொடங்குகிறார்கள். 

லூசியா காணாமல் போன அந்தத் தவிப்பு, அவளது குடும்பத்தினரை அவளது உண்மையான அடையாளத்தை முழு மனதுடன் ஏற்க வைக்கிறது. ஒரு குழந்தை தன்னைத் தானே கண்டடைவதும், அதை அவனது குடும்பம் நிபந்தனையற்ற அன்புடன் ஏற்றுக்கொள்வதுமே இந்தப் படத்தின் அழகான முடிவாக அமைகிறது.

இந்தப் படத்தின் இயக்குநர் எஸ்டிபாலிஸ் உருசோலா சோலககுரென், இயற்கையையும் மனித உணர்வுகளையும் இணைத்து கதையைச் சொன்ன விதம் மிகவும் தனித்துவமானது. அவர் இந்தப் படத்தின் தலைப்பிலும் கதையிலும் 'தேனீக்களை' ஒரு வலுவான குறியீடாகப் பயன்படுத்தியுள்ளார்.

 இயற்கையில் சுமார் 20,000 வகையான தேனீக்கள் உள்ளன; அவை ஒவ்வொன்றும் வெவ்வேறு உருவம், நிறம் மற்றும் குணாதிசயங்களைக் கொண்டவை. அதேபோல், மனிதர்களும் தங்களுக்குள் பல்லாயிரக்கணக்கான அடையாளங்களைக் கொண்டிருக்க முடியும் என்பதையும், அந்தப் பன்முகத்தன்மைதான் உலகை அழகாக்குகிறது என்பதையும் இயக்குநர் மிக நுணுக்கமாக விளக்கியுள்ளார்.

திரைப்படத்தில் தேனீக்கள் வளர்க்கப்படும் விதம் மற்றும் மெழுகுச் சிலைகள் செய்யப்படும் கலை ஆகியவை லூசியாவின் மாற்றத்தோடு ஒப்பிடப்படுகின்றன. 

மெழுகு எப்படி வெப்பத்தில் உருகி ஒரு புதிய வடிவத்தைப் பெறுகிறதோ, அதேபோல லூசியாவும் தனது பழைய அடையாளத்திலிருந்து விடுபட்டு, தனது உண்மையான அடையாளமாக மலர்கிறாள். தேனீக்கள் தங்கள் கூட்டிற்குள் ஒரு ஒழுங்குடன் வாழ்ந்தாலும், ஒவ்வொன்றும் தனித்தனியான வேலையைச் செய்கின்றன. 

இது லூசியாவின் குடும்ப அமைப்பிற்கு ஒரு உதாரணமாகக் காட்டப்படுகிறது; அதாவது, குடும்பம் எனும் கூட்டுக்குள் இருக்கும் ஒவ்வொரு உறுப்பினரும் தங்களின் தனித்துவமான அடையாளத்துடன் மதிக்கப்பட வேண்டும் என்பதை இயக்குநர் வலியுறுத்துகிறார்.

இயக்குநர் உருசோலா, கதையை ஒரு விவாதமாக மாற்றாமல், லூசியாவின் பார்வையில் உலகைக் காட்டியுள்ளார். காமிராக் கோணங்கள் பெரும்பாலும் குழந்தைகளின் உயரத்திலேயே (Child's eye view) வைக்கப்பட்டுள்ளன, இது பார்வையாளர்கள் லூசியாவின் உணர்வுகளோடு ஒன்றிப்போக உதவுகிறது. கிராமத்துப் பின்னணி, அமைதியான நிலப்பரப்புகள் மற்றும் தேனீக்களின் ரீங்காரம் ஆகியவை படத்திற்கு ஒரு கவித்துவமான தன்மையைத் தருகின்றன. 

தேனீக்கள் மகரந்தச் சேர்க்கை மூலம் உயிரினங்கள் செழிக்க உதவுவது போல, லூசியாவின் இந்த நேர்மையான மாற்றம் அவளது குடும்பத்தினர் ஒருவரையொருவர் புரிந்து கொள்ளவும், அவர்களின் உறவில் இருந்த கசப்புகளை மறக்கவும் ஒரு கருவியாக அமைகிறது.

இந்தத் திரைப்படம், பாலின அடையாளம் என்பது வெறும் உடல் சார்ந்தது மட்டுமல்ல, அது ஒருவரின் ஆன்மா சார்ந்தது என்பதையும், அதை இயற்கை எவ்வளவு இயல்பாக ஏற்றுக்கொள்கிறது என்பதையும் தேனீக்களின் உலகம் வழியாகப் புரிய வைக்கிறது. சமூகத்தின் இறுக்கமான விதிகளைத் தாண்டி, ஒரு குழந்தைக்குத் தேவைப்படுவது அங்கீகாரமும் அன்பும் மட்டுமே என்பதை இப்படம் மிக ஆழமாகப் பதிவு செய்துள்ளது.

20,000 Species of Bees திரைப்படத்தில் முதன்மை கதாபாத்திரமான லூசியாவாக நடித்த சோபியா ஒடெரோவின் (Sofía Otero) நடிப்பு உலகளவில் மிகப்பெரிய பாராட்டுகளைப் பெற்றது. இந்தப் படத்தில் நடிக்கும்போது அவருக்கு வயது ஒன்பது மட்டுமே. ஒரு சிறுமி தனது அடையாளத்திற்காகப் போராடும்போது வெளிப்படுத்தும் தவிப்பு, மௌனம் மற்றும் ஏக்கம் ஆகியவற்றை மிகவும் முதிர்ச்சியான முறையில் அவர் வெளிப்படுத்தியிருந்தார்.

 குறிப்பாக, தனது குடும்பத்தினர் தன்னை ஒரு சிறுவனாகப் பார்க்கும்போது அவர் காட்டும் அமைதியான எதிர்ப்பு மற்றும் தனது பெயரை லூசியா என்று மாற்றிக்கொள்ளும்போது வெளிப்படுத்தும் உறுதி ஆகியவை பார்வையாளர்களை நெகிழச் செய்தன.

சோபியா ஒடெரோவின் இந்த அசாதாரணமான நடிப்புக்காக, 2023 ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற 73-வது பெர்லின் சர்வதேச திரைப்பட விழாவில் (Berlinale) 'சிறந்த முதன்மை கதாபாத்திரத்திற்கான' (Silver Bear for Best Leading Performance) விருது வழங்கப்பட்டது. 

இதன் மூலம், பெர்லின் திரைப்பட விழாவின் வரலாற்றிலேயே மிக இளம் வயதில் இந்த கௌரவத்தைப் பெற்ற நடிகை என்ற சாதனையை அவர் படைத்தார். இந்த விருது அறிவிக்கப்பட்டபோது அவர் மேடையில் ஆனந்தக் கண்ணீர் வடித்தது அனைவரையும் நெகிழ வைத்தது. 

ஒரு அறிமுக நடிகையாக அவர் காட்டிய நேர்த்தி, அந்த கதாபாத்திரத்திற்கு உயிரூட்டியது.
திரைப்படத்தைப் பொறுத்தவரை, இது வெறும் ஒரு சிறுமியின் கதையாக மட்டும் பார்க்கப்படாமல், சமூகத்தின் பன்முகத்தன்மையை வலியுறுத்தும் ஒரு படைப்பாகக் கொண்டாடப்பட்டது. 

இந்தத் திரைப்படம் ஸ்பெயினின் புகழ்பெற்ற கோயா விருதுகளில் (Goya Awards) சிறந்த அறிமுக இயக்குநர் மற்றும் சிறந்த துணை நடிகை உள்ளிட்ட மூன்று விருதுகளை வென்றது. 

மேலும், சர்வதேச அளவில் பல்வேறு திரைப்பட விழாக்களில் திரையிடப்பட்டு, பாலின அடையாளம் குறித்த உரையாடலைத் தொடங்கி வைத்தது. இயற்கையோடு இணைந்த அதன் கதை சொல்லல் முறை மற்றும் எதார்த்தமான காட்சிகள் விமர்சகர்களால் பெரிதும் பாராட்டப்பட்டன.

இப்படம் பல விருதுகளை வென்றிருந்தாலும், அதன் உண்மையான வெற்றி என்பது ஒரு குடும்பம் தனது குழந்தையை எப்படி நிபந்தனையின்றி நேசிக்க வேண்டும் என்பதை உலகுக்கு உணர்த்தியதுதான். 

சோபியா ஒடெரோவின் நேர்மையான நடிப்பு, திருநங்கை குழந்தைகளின் உரிமைகள் மற்றும் அவர்களின் மனநிலை குறித்த விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்த ஒரு முக்கிய கருவியாக அமைந்தது. இன்றும் இப்படம் நவீன ஸ்பானிய சினிமாவின் மிக முக்கியமான படைப்புகளில் ஒன்றாகக் கருதப்படுகிறது.

அகி கவுரிஸ்மாக்கி | ஃபாலன் லீவ்ஸ்' | Fallen Leaves | 2023


21 ஆவது சென்னை சர்வதேச திரைப்பட விழாவில் இன்று பார்த்த 
 4ஆம் திரைப்படம் இது.

இயக்குனர் அகி கவுரிஸ்மாக்கியின் படங்கள் அதன் தனித்துவமான  குறைந்தபட்ச வெளிப்பாடு உத்தி மற்றும் உலர்ந்த நகைச்சுவைக்காக (Deadpan humor) புகழ்பெற்றவை.

அகி கவுரிஸ்மாக்கி எழுதி இயக்கிய 'ஃபாலன் லீவ்ஸ்' (Fallen Leaves) திரைப்படம் 2023 ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த ஒரு மிகச்சிறந்த காதல் கலந்த நகைச்சுவை நாடகத் திரைப்படமாகும். பின்லாந்து மொழியில் 'Kuolleet lehdet' (உதிர்ந்த இலைகள்) என்று அழைக்கப்படும் இப்படம், இயக்குனரின் 20-வது முழு நீளத் திரைப்படமாக உருவெடுத்துள்ளது.

இந்தத் திரைப்படம் கவுரிஸ்மாக்கியின் புகழ்பெற்ற 'பாட்டாளி வர்க்கத் திரைப்படத் தொடரின்' (Proletariat series) தொடர்ச்சியாகக் கருதப்படுகிறது.
இந்தத் திரைப்படம் கவுரிஸ்மாக்கியின் புகழ்பெற்ற 'பாட்டாளி வர்க்கத் திரைப்படத் தொடரின்' (Proletariat series) தொடர்ச்சியாகக் கருதப்படுகிறது. உண்மையில் இத்தொடர் ஒரு முத்தொகுப்பாக (Trilogy) மட்டுமே திட்டமிடப்பட்டது. இதில் ஏற்கனவே 'ஷேடோஸ் இன் பாரடைஸ்' (1986), 'ஏரியல்' (1988) மற்றும் 'தி மேட்ச் ஃபேக்டரி கேர்ள்' (1990) ஆகிய படங்கள் இடம்பெற்றிருந்தன. முப்பத்து மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அதே பாணியிலான சமூகப் பின்புலத்துடன் இத்தொடரின் நான்காவது படமாக 'ஃபாலன் லீவ்ஸ்' உருவாக்கப்பட்டுள்ளது.

அகி கவுரிஸ்மாக்கியின் இயக்கம்  மிகவும் தனித்துவமானது. மிகக்குறைந்த வசனங்கள், தேவையற்ற உணர்ச்சி வெளிப்பாடுகள் இல்லாத பாத்திரப்படைப்பு என 'மினிமலிச' பாணியை அவர் கையாண்டுள்ளார். சாதாரண உழைக்கும் வர்க்க மக்களின் வாழ்வியலை யதார்த்தமாகவும், அதேசமயம் நுட்பமான நகைச்சுவையுடனும் திரையில் கொண்டு வந்துள்ளார். 

ஒருபுறம் உலகப் போர் செய்திகள் ஒலிக்க, மறுபுறம் எளிய மனிதர்களின் காதலைச் சொல்வதன் மூலம் அமைதி மற்றும் அன்பின் அவசியத்தை இயக்குனர் வலியுறுத்துகிறார்.
நடிப்பைப் பொறுத்தவரை, அல்மா போஸ்டி மற்றும் ஜுஸ்ஸி வதனென் ஆகிய இருவருமே மிகச்சிறந்த பங்களிப்பை வழங்கியுள்ளனர்.

 முகபாவனைகளில் பெரிய மாற்றங்கள் காட்டாமலேயே, கண்கள் மற்றும் உடல் மொழியின் மூலம் தனிமையையும் காதலையும் அவர்கள் வெளிப்படுத்திய விதம் அற்புதம். இவர்களின் நடிப்பில் ஒருவிதமான நேர்மையும் இயல்பும் இருப்பதே படத்தின் மிகப்பெரிய பலமாக அமைந்தது.

ஒளிப்பதிவாளர் டிமோ சால்மினன், கவுரிஸ்மாக்கியின் வழக்கமான பாணியில் வண்ணங்களை மிக நேர்த்தியாகப் பயன்படுத்தியுள்ளார். குறிப்பாக, நீலம் மற்றும் சிவப்பு நிறங்களின் பயன்பாடு படத்தின் உணர்ச்சிகரமான சூழலை அழகாகப் பிரதிபலிக்கிறது. நிலையான கேமரா கோணங்கள் மற்றும் துல்லியமான ஒளி அமைப்பு  ஒவ்வொரு காட்சியையும் ஒரு ஓவியம் போல மாற்றியுள்ளது.

திரைக்கதை மிகவும் கச்சிதமானது. எவ்விதமான தேவையற்ற காட்சிகளோ அல்லது கிளைக்கதைகளோ இன்றி, மையக்கதையை நோக்கி நேர்க்கோட்டில் பயணிக்கிறது. வறுமை மற்றும் மதுப்பழக்கம் போன்ற கனமான விஷயங்களைக்கூட, மிக எளிமையான உரையாடல்கள் மற்றும் சூழல் சார்ந்த நகைச்சுவை மூலம் திரைக்கதையில் இணைத்திருப்பது ஒரு மேஜிக் போலவே உள்ளது.
இசைக்கு பின்லாந்து நாட்டுப்புறப் பாடல்கள் மற்றும் கரோக்கி இசையை இயக்குனர் மிகச் சரியாகப் பயன்படுத்தியுள்ளார்.

பின்னணி இசைக்காகத் தனிப்பட்ட இசைக்கருவிகளைப் பயன்படுத்தாமல், கதையின் சூழலோடு வரும் பாடல்களே படத்தின் ஆன்மாவாகத் திகழ்கின்றன. குறிப்பாக, ஒரு கரோக்கி பாரில் ஒலிக்கும் பாடல்கள் பாத்திரங்களின் மனநிலையை மிகச்சரியாகப் பிரதிபலிக்கின்றன.
 2023 ஆம் ஆண்டு கேன்ஸ் திரைப்பட விழாவில் (Cannes Film Festival) இப்படம் நடுவர் குழுவின் விருதைப் (Jury Prize) வென்று சர்வதேச கவனத்தைப் பெற்றது. 

மேலும், ஆஸ்கர் விருதுக்கான பின்லாந்தின் அதிகாரப்பூர்வப் பரிந்துரையாகவும் இது தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது. உலகெங்கிலும் உள்ள பல்வேறு சர்வதேசத் திரைப்பட விழாக்களில் விமர்சகர்களின் பாராட்டைப் பெற்ற இப்படம், 21-வது சென்னை சர்வதேசத் திரைப்பட விழாவிலும் திரையிடப்பட்டுத் தமிழ் சினிமா ரசிகர்களின் மனதை வென்றுள்ளது.

பின்லாந்தின் ஹெல்சின்கி நகரில் வறுமையிலும் தனிமையிலும் வாழும் அன்சா மற்றும் ஹோலப்பா ஆகிய இரு பாட்டாளி வர்க்க மனிதர்களின் எளிய வாழ்க்கையைச் சுற்றி இக்கதை நகர்கிறது. 

அன்சா ஒரு சூப்பர் மார்க்கெட்டில் வேலை செய்கிறார், அங்கு காலாவதியான உணவுப் பொட்டலத்தை வீட்டிற்கு எடுத்துச் சென்றதற்காக அவர் வேலையிலிருந்து நீக்கப்படுகிறார். மற்றொரு பக்கம், கட்டுமானத் தொழிலாளியான ஹோலப்பா, தனது தனிமையையும் மன அழுத்தத்தையும் போக்க மதுவுக்கு அடிமையாக இருக்கிறார். 

இந்த இரண்டு தனிமைப்பட்ட மனிதர்களும் ஒரு கரோக்கி பாரில் தற்செயலாகச் சந்தித்துக் கொள்கிறார்கள். அவர்களின் முதல் சந்திப்பிலேயே ஒரு மெல்லிய ஈர்ப்பு உருவாகிறது.
தொடர்ந்து அவர்கள் ஒரு திரையரங்கில் சந்தித்துத் திரைப்படம் பார்க்கிறார்கள். படம் முடிந்து வெளியே வரும்போது அன்சா தனது தொலைபேசி எண்ணை ஒரு காகிதத்தில் எழுதி ஹோலப்பாவிடம் கொடுக்கிறார். 

ஆனால், ஹோலப்பா எதிர்பாராதவிதமாக அந்த காகிதத்தைத் தொலைத்துவிடுகிறார். அன்சாவின் பெயர் கூடத் தெரியாத நிலையில், அவர் எங்கு இருப்பார் என்று தெரியாமல் ஹோலப்பா தவிக்கிறார். நவீனத் தொழில்நுட்பங்கள் ஏதுமற்ற ஒரு சூழலில், அவர்கள் மீண்டும் சந்திப்பார்களா என்ற கேள்வியுடனே கதை நகர்கிறது. 

பல தேடல்களுக்குப் பிறகு, அந்தத் திரையரங்கின் வாசலிலேயே அவர்கள் மீண்டும் சந்திக்கும் வாய்ப்பு அமைகிறது.
அன்சா தனது வீட்டிற்கு ஹோலப்பாவை இரவு உணவிற்கு அழைக்கிறார். அங்கு ஹோலப்பா மது அருந்துவதைப் பார்த்த அன்சா வருத்தமடைகிறார். தனது குடும்பத்தில் உள்ளவர்கள் மதுவினால் அழிந்ததைச் சுட்டிக்காட்டும் அன்சா, மதுப்பழக்கத்தைக் கைவிட்டால் மட்டுமே தங்களுக்குள் உறவு சாத்தியம் என்று உறுதியாகக் கூறுகிறார். 

இதனால் இருவருக்கும் இடையே பிரிவு ஏற்படுகிறது. இருப்பினும், அன்சா மீதான காதல் ஹோலப்பாவை மாற்றுகிறது. அவர் தனது மதுப்பழக்கத்தை முழுமையாகக் கைவிட்டு, அவளைச் சந்திக்கச் செல்லும் தருணத்தில் ஒரு ரயில் விபத்தில் சிக்கி சுயநினைவை இழக்கிறார்.
மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டிருக்கும் ஹோலப்பாவை அன்சா தினமும் நேரில் சென்று கவனித்துக்கொள்கிறார். நீண்ட போராட்டத்திற்குப் பிறகு ஹோலப்பா குணமடைகிறார். 

படத்தின் இறுதியில், அவர்கள் இருவரும் பூங்காவில் ஒன்றாக நடந்து செல்கிறார்கள். அன்சா தத்தெடுத்த ஒரு நாயும் அவர்களுடன் செல்கிறது. அந்த நாய்க்கு 'சாப்ளின்' என்று பெயரிடுகிறார்கள். போர்ச் செய்திகள் மற்றும் வாழ்வாதாரப் போராட்டங்களுக்கு நடுவிலும், இந்த இரண்டு எளிய மனிதர்கள் ஒருவருக்கொருவர் துணையாக இருப்பதை மிகக் கவித்துவமாகவும் அமைதியாகவும் இப்படம் விவரிக்கிறது.

A Degree of Murder" ( Mord und Totschlag) 1967 | ஜெர்மனி


1967-ல் வெளியான "A Degree of Murder" ( Mord und Totschlag) காலத்தை வென்று நிற்கும் க்ரைம்-டிராமா திரைப்படம்.

படம் முழுவதும் ஒரு கொலையைச் சுற்றி நடந்தாலும், இது வழக்கமான துப்பறியும் கதையல்ல. மாறாக, ஒரு தற்செயலான மரணத்திற்குப் பிறகு எழும் குற்ற உணர்வு மற்றும் அந்த உடலை மறைக்க எடுக்கும் முயற்சிகளைப் பற்றியது.

ஜெர்மனியின் முனிக் நகரில் வசிக்கும் மேரி என்ற இளம் பெண், ஒரு சிற்றுண்டி விடுதியில் பணிபுரிந்து வருகிறாள். ஒரு நாள் அவளது அடுக்குமாடி குடியிருப்புக்கு அவளது முன்னாள் காதலன் வருகிறான், அவளுடன் மீண்டும் உறவு கொள்ள விரும்புகிறான், அவள் மறுக்கிறாள், வாங்கி வந்த பியரை அவள் மீது பீய்ச்சுகிறான் . இருவருக்கும் இடையே கடுமையான வாக்குவாதம் ஏற்பட்டு, அது மோதலாக மாறுகிறது, அவள் அவன் பரிசளித்த துப்பாக்கியை கொண்டு மிரட்ட வேண்டி குறிபார்க்கிறாள்,அவன் பியர் பாட்டிலை அவள் மீது எறிகிறான். அப்போது கவனம் சிதறிய போது தற்காப்புக்காக மேரி துப்பாக்கி விசையழுத்த, எதிர்பாராத விதமாக அவளது காதலன் சுடப்பட்டு துடிக்கிறான், இவள் வலி நிவாரணியாக இரு மாத்திரைகளை கரைத்து புகட்ட பலனளிக்காமல் அங்கேயே உயிரிழக்கிறான். சட்டத்தின் பிடியில் சிக்கிக்கொள்வோம் என்ற பயத்தில், மேரி காவல் துறைக்குத் தகவல் தெரிவிக்காமல் அந்த உடலை மறைக்க முடிவு செய்கிறாள்.
பிணத்துடன் ஒரு பயணம்
தனியாக எதையும் செய்ய முடியாத மேரி, தனக்கு முன்பின் தெரியாத குந்தர் என்ற இளைஞனிடம் மது விடுதியில் வைத்து உதவி கேட்கிறாள். அவன் முதலில் வந்து உடலைப் பார்த்தபின் அவளுடன் அவள் விருப்பத்துடன் உறவு கொண்டபின் பிக்னிக் கம்பளம் கொண்டு உடலை சுற்றுகிறான்,கொடி கட்டும் கயிறால் கம்பளத்தை கட்டுகிறான், தனது நண்பன் ஃபிரிட்ஸ் என்பவனை போக்கர் விடுதியில் சென்று ஆட்டம் முடிவில் அழைத்து வருகிறான். அவர்கள் இருவரும் ஒரு ஆளுக்கு 300 ஃப்ராங்க் பணத்திற்காக மேரிக்கு உதவ ஒப்புக்கொள்கிறார்கள். மூவரும் சேர்ந்து இறந்தவனின் உடலை காரின் பின் பகுதியில் ஏற்றிக்கொண்டு நகரத்தை விட்டு வெளியேறுகிறார்கள். ஒரு பிணத்தை வைத்துக் கொண்டு பயணம் செய்கிறோம் என்ற பதற்றமே இல்லாமல், அவர்கள் மிகவும் சாதாரணமாகப் பேசிக்கொண்டும், சிகரெட் பிடித்துக் கொண்டும் செல்வது 1960-களின் 'நிஹிலிசம்' எனப்படும் எதார்த்தமற்ற போக்கை வெளிப்படுத்துகிறது.

இந்த நீண்ட பயணத்தின் போது, மேரி, குந்தர் மற்றும் ஃபிரிட்ஸ் ஆகிய மூவருக்கும் இடையே ஒரு விசித்திரமான நட்பு மற்றும் ஈர்ப்பு உருவாகிறது. அவர்கள் வழியில் ஓரிடத்தில் தங்கி உணவு உண்பது, கேளிக்கைகளில் ஈடுபடுவது என ஒரு சுற்றுலா செல்வது போலவே நடந்துகொள்கிறார்கள்.

 அந்தப் பிணம் அவர்களுக்கு ஒரு பாரமாகத் தெரியவில்லை. ஒரு கட்டத்தில் அவர்கள் ஒரு கட்டுமானப் பணி நடக்கும் இடத்திற்குச் சென்று, அங்குள்ள பள்ளத்தில் உடலைப் போட்டு மூடிவிடுகிறார்கள். 

அந்த உடல் நிரந்தரமாக மறைக்கப்பட்டுவிட்டதாக அவர்கள் நம்புகிறார்கள்.
இறுதிக் காட்சி
உடலை அப்புறப்படுத்திய பிறகு, மூவரும் மீண்டும் நகரத்திற்குத் திரும்புகிறார்கள். 

மேரி எவ்வித குற்ற உணர்வும் இன்றித் தனது வழக்கமான வாழ்க்கைக்குத் திரும்ப முயல்கிறாள். ஆனால், அந்தச் சம்பவம் அவளது மனதில் ஒரு தழும்பை ஏற்படுத்தியிருக்கிறதா அல்லது அவள் உண்மையிலேயே எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாதவளா என்ற கேள்வியுடன் படம் முடிகிறது. 

1960-களின் இளைஞர்களிடம் நிலவிய ஒருவிதமான உணர்ச்சியற்ற தன்மையையும், ஒழுக்க விழுமியங்கள் மீதான அக்கறையின்மையையும் இந்தப் படம் அழுத்தமாகப் பதிவு செய்துள்ளது.

பிரையன் ஜோன்ஸின் தனித்துவமான இசை
இந்தப் படத்தின் இசை வரலாற்றில் மிகவும் முக்கியமானது, ஏனெனில் இது 'ரோலிங் ஸ்டோன்ஸ்' (The Rolling Stones) குழுவின் நிறுவனரான பிரையன் ஜோன்ஸ் முழுமையாக இசையமைத்த ஒரே திரைப்படமாகும். 

அவர் ஒரு இசைக்கலைஞராகத் தனது உச்சத்தில் இருந்தபோது, பல்வேறு இசைக்கருவிகளைப் பயன்படுத்தி இந்தப் பின்னணி இசையை உருவாக்கினார். இதில் கிதார், சித்தார், மெலொட்ரான் மற்றும் பல வினோதமான ஒலிகளை அவர் ஒருங்கிணைத்தார். படத்தின் விறுவிறுப்பிற்கும், அதில் நிலவும் ஒருவிதமான அமைதி கலந்த பதற்றத்திற்கும் அவரது இசை மிகப்பெரிய பலமாக அமைந்தது.

இந்த இசைக்கோர்ப்பில் பிற்காலத்தில் உலகப்புகழ் பெற்ற கிதார் கலைஞர் ஜிம்மி பேஜ் (Led Zeppelin குழுவின் நிறுவனர்) மற்றும் நிக்கி ஹோப்கின்ஸ் போன்ற ஜாம்பவான்கள் பங்களித்தனர்.

இந்த இசை அதிகாரப்பூர்வமாக ஒரு ஆல்பமாக வெளியிடப்படவில்லை. படத்தின் சில பழைய பிரதிகள் மூலமே இன்று ரசிகர்கள் இந்த இசையைக் கேட்க முடிகிறது. 

ஒரு திறமையான இசையமைப்பாளராக பிரையன் ஜோன்ஸின் பன்முகத்தன்மையை உலகிற்குப் பறைசாற்றிய படைப்பாக இது இன்றும் போற்றப்படுகிறது.
அனிதா பலன்பெர்க்கின் திரையாளுமை
அனிதா பலன்பெர்க் இந்தப் படத்தின் நாயகியாக நடித்ததுடன், 1960-களின் நாகரிக மற்றும் கலாச்சார அடையாளமாகவும் (Style Icon) திகழ்ந்தார். அவர் நடித்த 'மேரி' கதாபாத்திரம் மிகவும் சிக்கலானது. 

ஒரு கொலையைச் செய்துவிட்டு, அதன் பிறகு எந்தவிதமான பெரிய குற்ற உணர்ச்சியும் இல்லாமல், அந்தச் சூழ்நிலையைக் கையாளும் ஒரு நவீன காலப் பெண்ணாக அவர் மிக நேர்த்தியாக நடித்திருப்பார். அவரது கூர்மையான பார்வையும், அலட்சியமான உடல்மொழியும் அந்தப் பாத்திரத்திற்குத் தேவையான 'நிஹிலிசம்' எனப்படும் எதார்த்தமற்ற தன்மையை மிகச்சரியாக வெளிப்படுத்தியது.

இந்தப் படம் அனிதாவின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கையிலும் ஒரு பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. இந்தப் படத்தின் படப்பிடிப்பின் போதுதான் அவருக்கும் இசைக்கலைஞர் கீத் ரிச்சர்ட்ஸுக்கும் இடையே நட்பு ஏற்பட்டு காதலாக மாறியது. அனிதா பலன்பெர்க் வெறும் நடிகையாக மட்டுமல்லாமல், அந்த காலத்து இளைஞர்களின் சுதந்திரமான மற்றும் கட்டுக்கடங்காத மனநிலையின் பிரதிபலிப்பாக இந்தப் படத்தால் அறியப்பட்டார். அவரது தனித்துவமான 'ஃபேஷன்' மற்றும் ஆளுமை இந்தப் படத்திற்கு ஒரு 'கல்ட்' அந்தஸ்தைப் பெற்றுத் தந்தது.

வோல்கர் ஸ்க்லோண்டோர்ஃப், 'புதிய ஜெர்மன் சினிமா' (New German Cinema) இயக்கத்தின் மிக முக்கியமான இயக்குனர்களில் ஒருவர். 1960-களில் ஜெர்மன் திரைப்பட உலகம் ஒரு மாற்றத்தை எதிர்நோக்கியிருந்த போது, அவர் மிகவும் எதார்த்தமான மற்றும் தைரியமான கதைகளைத் திரையில் கொண்டு வந்தார். 

'A Degree of Murder' அவரது இரண்டாவது நீளத் திரைப்படமாகும். அக்காலகட்டத்தில் நிலவிய சமூகக் கட்டுப்பாடுகளை உடைக்கும் விதமாக, ஒரு கொலையை மையமாக வைத்துக்கொண்டு, மனிதர்களின் உணர்ச்சியற்ற மனநிலையை (Nihilism) மிக நுணுக்கமாக இந்தப் படத்தில் அவர் கையாண்டிருப்பார்.
படமாக்கப்பட்ட விதம் மற்றும் கலைத்தன்மை
இந்தப் படம் அந்த காலத்தின் வழக்கமான த்ரில்லர் படங்களைப் போல அமையாமல், ஒரு ஐரோப்பிய 'ஆர்ட் ஹவுஸ்' சினிமா பாணியில் படமாக்கப்பட்டது.

 வோல்கர், கதையின் போக்கை விட கதாபாத்திரங்களின் மனநிலைக்கே அதிக முக்கியத்துவம் கொடுத்தார். குறிப்பாக, மேரி மற்றும் அவளது நண்பர்கள் பிணத்தை எடுத்துச் செல்லும் பயணத்தை, மிக அமைதியான மற்றும் அழகான நிலப்பரப்புகளுக்கு நடுவே படமாக்கியிருந்தார்.

 இந்த முரண்பாடு—அதாவது ஒரு கோரமான சம்பவம் நடந்த பிறகும் உலகம் எவ்வளவு அழகாகவும் அமைதியாகவும் இருக்கிறது என்பது—அவரது தனித்துவமான இயக்கத்திற்கு ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டாகும்.
திரைப்படத்தின் தாக்கம் மற்றும் அங்கீகாரம்
1967-ல் இந்தப் படம் வெளியானபோது, இது கான் திரைப்பட விழாவில் தங்கப் பனை (Palme d'Or) விருதுக்குப் போட்டியிடத் தகுதி பெற்றது.

 இது வோல்கருக்குப் பன்னாட்டு அளவில் பெரும் புகழைப் பெற்றுத் தந்தது. பிற்காலத்தில் இவர் இயக்கிய 'The Tin Drum' என்ற திரைப்படம் ஆஸ்கார் விருதை வென்றது குறிப்பிடத்தக்கது.

 'A Degree of Murder' திரைப்படம், தார்மீக விழுமியங்கள் சிதைந்து போயிருந்த ஒரு தலைமுறையின் மனசாட்சியைப் பிரதிபலிக்கும் ஒரு கண்ணாடியாக இன்றும் சினிமா ஆய்வாளர்களால் பார்க்கப்படுகிறது.

"A Degree of Murder" வெளியானபோது, அது ஜெர்மனியிலும் பிற ஐரோப்பிய நாடுகளிலும் ஒரு பெரிய விவாதத்தைக் கிளப்பியது. ஒரு கொலையைச் செய்துவிட்டு, எந்தவிதப் பயமும் குற்ற உணர்வும் இன்றித் திரியும் கதாபாத்திரங்களைக் காட்டியது அப்போதைய பழமைவாத சமூகத்திற்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது.

 "ஒரு கொலையாளி தண்டிக்கப்பட வேண்டும்" என்ற வழக்கமான நீதியைத் தவிர்த்து, மனித மனத்தின் இருண்ட பக்கங்களை இயல்பாகக் காட்டியதால், விமர்சகர்கள் இதைப் 'பொறுப்பற்ற படம்' என்றும், அதே சமயம் 'புரட்சிகரமான படைப்பு' என்றும் இருவேறாகப் பிரிந்து விமர்சித்தனர். 

இது அன்றைய இளைஞர்களிடம் நிலவிய சமூகத்தின் மீதான அதிருப்தியைப் படம் பிடித்துக் காட்டியதாகப் பின்னாளில் உணரப்பட்டது.
புதிய ஜெர்மன் சினிமா இயக்கம்
இந்தப் படம் 'புதிய ஜெர்மன் சினிமா' என்ற மாபெரும் கலை இயக்கத்தின் ஒரு பகுதியாகும். 

இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு, ஜெர்மன் திரைப்படங்கள் வெறும் பொழுதுபோக்கு அம்சங்களாகவே இருந்தன. ஆனால் வோல்கர் ஸ்க்லோண்டோர்ஃப், ரெய்னர் வெர்னர் ஃபாஸ்பிந்தர் மற்றும் வெர்னர் ஹெர்சாக் போன்ற இளம் இயக்குனர்கள், ஜெர்மனியின் தற்போதைய சமூகப் பிரச்சினைகளைப் பேசும் 'ஆட்டியர் சினிமா' பாணியைக் கொண்டு வந்தனர். "A Degree of Murder" இந்த இயக்கத்தின் தொடக்க காலத்து மிக முக்கியமான மைல்கல்லாகக் கருதப்படுகிறது. 

இது ஹாலிவுட் படங்களைப் போலப் பிரம்மாண்டமாக இல்லாமல், மிகக் குறைந்த செலவில் ஆழமான கருத்துகளைப் பேசியது.
காலத்தை வென்ற 'கல்ட்' அந்தஸ்து
வெளியான சமயத்தில் இப்படம் பெரிய வசூல் சாதனைகளைப் படைக்கவில்லை என்றாலும், காலப்போக்கில் இது ஒரு 'கல்ட் கிளாசிக்' அந்தஸ்தைப் பெற்றது. இதற்கு முக்கியக் காரணம், இதில் பணியாற்றிய கலைஞர்களின் ஆளுமை. பிரையன் ஜோன்ஸின் இசை, அனிதா பலன்பெர்க்கின் ஈர்ப்பு மற்றும் வோல்கரின் இயக்கம் ஆகிய மூன்றும் இணைந்து, 1960-களின் 'பாப்' கலாச்சாரத்தின் ஒரு ஆவணமாக இந்தப் படத்தை மாற்றின. 

இன்றும் கூட, சினிமா மாணவர்கள் 1960-களின் ஐரோப்பிய சினிமாவை ஆய்வு செய்யும்போது, இந்தத் திரைப்படத்தைத் தவிர்க்க முடியாத ஒரு பாடமாகப் பார்க்கிறார்கள்.

Perfect days | ஜப்பான் | 2023

நேற்று சென்னை 21 ஆம் வருட  சர்வதேச திரைப்பட விழாவில் பார்த்த Perfect days திரைப்படம் மனதுக்கு மிகவும் நெருக்கமாக அமைந்தது.

பெரிய பதவியில் இருந்து ஓய்வு பெற்ற தனிமை விரும்பியும் புத்திஜூவியுமான  ஹிரோயாமாவின் (Koji Yakusho) கதை இது, ஹிரோயாமா ஸென் மனநிலையில் வாழ்பவர்,  தான் செய்யும் தொழிலை ரசித்து செய்பவர், உலகின் மிகச்சிறந்த கழிவறை துப்புறவாளனைப் போல  டோக்கியோவின் ஷிபுயா நகரில் உள்ள  17 பொதுக் கழிப்பறைகளை காலை 6 மணி துவங்கி  மாலை 5-00 மணி வரையில் அத்தனை அருமையாக தியானம் போலவே சுத்தம் செய்கிறார்,

 கழிவறை கோப்பையின் ரிம்மின் அடியில் கைப்பிடி கொண்ட சிறிய கண்ணாடியை வைத்து பார்த்து சிறிய கறை கூட இன்றி சுத்தம் செய்கிறார், யூரினல் கோப்பை அடியிலும் உள்ள கறைகளைக்கூட அவ்வாறே சுத்தம் செய்கிறார், யூரினலில் இருக்கும் நைலான் ஸ்க்ரீன் மேட்டைக் கூட கிளவுஸ் அணிந்த கைகளில் எடுத்து சுத்தம் செய்கிறார் , யாரிடம் எதுவும் பேசுவதில்லை, கருமமே கண்ணானவர்,  ஆனால் கண்களில் மகிழ்ச்சி ஒளியுடன் வாடிக்கையாளரை வரவேற்று கழிவறை  உபயோகிக்க பணிக்கிறார்.

இவரது நீலநிற பினாஃபோர் பாணி சீருடையை தினமும் பொது சலவையகத்தில் சென்று துவைத்து பெருமையுடன் அணிகிறார்,தன் சைக்கிளை ஓட்டிக்கொண்டு பொது குளியலறை சென்று சென்று நீண்ட லூஃபா வைத்து முதுகு தோள் என  நன்றாக தேய்த்துக் குளிக்கிறார், அதன் பிறகு குளியல் தொட்டியில் முங்கி மூச்சடக்கி ரசித்துக் குளிக்கிறார் , தினமும் காலை பல் துலக்குகையில் மீசையை கத்திரி கொண்டு நறுக்கி செதுக்குகிறார், அன்றைக்கு தேவையான சில்லரைகளை வாசற்கதவின் அருகே உள்ள மேசையின் மீது உள்ள தட்டில் இட்டு வைத்ததிலிருந்து எடுத்துக் கொள்கிறார், 

தனது துப்புறவுப் பணிக்கு என சொந்தமாக வேன் வைத்திருக்கிறார், அதில் முழுக்க கழிவறைக்கு தேவையான பொருட்களை நிரப்பி வைத்துள்ளார், சிறிய தெருவில் பழைய கட்டிடத்தில் தரைத்தளத்தில் மற்றும் மாடியில் என இரண்டு அறைகள் கொண்ட வீடு அவருடையது, வீட்டை அத்தனை சுத்தமாக வைத்திருக்கிறார், காலை வீட்டுக் கதவைப் பூட்டி வெளியேறியதும் தெருவில் இருக்கும் குளிர்பான எந்திரத்தில் இருந்து காசு போட்டு குளிர்காஃபி எடுத்து பருகி விட்டு வாகனத்தை இயக்குவதை பதிவாக கொண்டுள்ளார்,சிறிய  ஓய்வு கிடைத்தாலும் புத்தகத்தை எடுத்துப் படிக்கிறார், பின்னணியில் நேஷனல் பேனசோனிக்  டேப் ரிக்கார்டரில் கேசட் நுழைத்து இசை ஆல்பம் கேட்கிறார், படித்த புத்தகத்தை நூலகத்தில் 1$தந்து வேறு புத்தகம் எடுத்து வருகிறார், தனது சேகரிப்பில் வைத்திருக்கும் மிக அரிதான ஆடியோ கேசட் ஆல்பங்களை அத்தனை புதிதாக வைத்துள்ளார், அதை ஆதூரமாக கேசட் ப்ளேயரில் நுழைத்து வேலைக்கு போகையில் பாடல் கேட்கிறார், தனக்கு பிடித்த ட்ரீ டவரை தினமும் போகும் சாலையில் உயரே பார்த்து தரிசிக்கிறார், இரவு ஷிஃப்ட் பணிபுரியும் சக கழிப்பறை பணியாளன்  ஸ்மார்ட் ஃபோனில் ரீல்ஸ் பார்த்துக் கொண்டே ஏனோ தானோ என துப்புறவு செய்தாலும் கூட இவரிடத்தில் தான் பெரிய வேலைக்காரன் என்ற திமிரில்லை,  அவனுக்கு அறிவுறை கூட சொல்லுவதில்லை, அவன் தொண தொண என்று எது பேசினாலும் சிரிப்பு,செல்லக்கோபம் மட்டுமே,அல்லது தலையசைப்பு மட்டுமே பதில்.

மதிய உணவு இடைவேளையில் வாங்கிப் போயிருந்த சாண்ட்விச்சை பூங்கா நாற்காலியில் அமர்ந்து ரசித்து சாப்பிட்டபடியே உயரே தெரியும் மரக்கிளை ஊடாக வடிகட்டி நுழையும் சூரிய ஒளியை தனது SLR கேமராவில் படம் எடுப்பதை பதிவாக வைத்துள்ளார், எந்த பெரிய மரத்தின் வேரடியில் விதையில் இருந்து வளரும் சிறு செடி இவர் கண்ணில் பட்டு விட்டாலும் அதை தன் சட்டை பையில் இருந்து காகிதப் பை எடுத்து அதில் மண் நிரப்பி செடியை வைத்து வீட்டில் கொண்டு போய் ஜாடியில் மண் நிரப்பி ஊன்றுகிறார், இவர் சுத்தம் செய்யும் கழிவறை ஒன்றில் முகம் தெரியாத வாடிக்கையாளர் ஒருவர் ஒரு ரகசிய இடத்தில் துண்டு காகிதத்தில் சுடோகு புதிர் கிறுக்கி வைத்திருக்க, இவர் அதற்கு விடை எழுதி அங்கேயே ஒளித்து வைக்கிறார், அந்த வாடிக்கையாளர் புதிரை தொடர்ந்தபடி இருப்பதைப் பார்க்கிறோம்.

வாரா வாரம்  ஸ்டுடியோவுக்கு  கேமராவைக் கொண்டு போய் 
ஃபிலிம் சுருளை கழற்றி ப்ரிண்ட் இடுவதற்குத் தருகிறார், வந்த படங்களில் ஒளி நன்று ஊடுருவிய படங்களை  வருடம் மாதம் எழுதிய அலுமினிய பெட்டியில் இடுகிறார், ஒளி ஊடுருவாகாத திருப்தியில்லாத படங்களை கிழித்து இன்னொரு பெட்டியில் இட்டு கப்போர்டில் அடுக்கி பாதுகாக்கிறார்.

இரவு உணவுக்கு வழக்கமாக சாப்பிடும் உணவகத்தில் சென்று உடான் நூடூல்ஸ் சாப்பிடுகிறார்.

உடன் பணிபுரியும் இளைஞன் அழகிய ப்ளாண்ட் முடி கொண்ட இளம் பெண்ணுடன் வெளியே செல்ல இவரது காரைக் கேட்க ,இவர் டேட்டிங் அழைத்துச் செல்கிறார், இவரது காரில் ஒலிக்கும் தரம் மிகுந்த ஆனலாக் ஆடியோ தரத்தில் பாடல் வரியில் அந்தப் பெண் இவரிடம் நட்பாகிறாள், பாடுபவரை உடனே கூகுள் செய்து அறிந்து பாடிய குரலைப் புகழ்கிறாள், இறங்குகையில் அந்த கேசட்டை அனுமதி கேட்காமல் கவர்ந்து கொண்டு போகிறாள், ஹிரோயோமாவின் சக பணியாளன் இவரின் கிடைத்தக்கரிய ஆடியோகேசட்களை விற்று பணம் ஈட்டலாம் என அவரை ஒரு பழைய ஆடியோ கேசட் கடைக்கு உடனே தள்ளிக் கொண்டு போகிறான், அங்கே இவர் கொண்டு போயிருந்த கேசட்டுற்கு 120$ தருவதாக சொல்லியும் கூட இவர் அதை விற்பதில்லை, ப்ளாண்ட் பெண்ணை வெளியே அழைத்துப் போவதற்கு பணம் கேட்ட சக பணியாளனுக்கு தன் பர்ஸில் இருந்து பெரும் தொகையை எடுத்துத் தந்து தன் அரிய கேசட்டை பாதுகாக்கிறார்.

மறுநாள் ஹிரோயாமாவின் முன்னால் மீண்டும் வந்த ப்ளாண்ட் பெண் கேசட்டை திருப்பித் தருகிறாள் , இதை மீண்டும் கேட்கலாமா? என காரில் அமர்ந்து ஒலிக்க விட்டு கேட்டு லயிக்கின்றாள், நல்ல இசை மனதை சுத்தி செய்திருக்க, உள்ளம் பேரமைதி அடைந்து ஆழ்ந்த மௌனம் கொண்டவள், ஹிரோயோமாவிற்கு அவர் எதிர்பாராத வண்ணம் கன்னத்தில் முத்தம் தந்து விட்டு அகல்கிறாள் .

ஹிரோயாமா வீட்டுக்கு வந்தவர், அங்கே தன் பணக்காரத் தங்கையின் மகள்  தாய் மாமனைத் தேடி வந்து காத்திருக்கிறாள், குழந்தையாகப் பார்த்தவள்,நன்கு வளர்ந்துவிட்டாள், இங்கே தங்கப் போகிறேன் என பிடிவாதமாக தங்குகிறாள், அவள் மாடியில் உறங்குகையில் அவளை ஓசை எழுப்பாமல் படியேறிச் சென்று தன் ஆசையாக வளர்க்கும் செடிகளுக்கு ஸ்ப்ரே செய்து நீர் வார்க்கிறார், அதிகாலை வேலைக்கு சத்தமின்றி கதவு சார்த்தி கிளம்புகையில் அவளும் உடன் வர அனுமதி கேட்க யோசனைக்குப் பின் அழைத்துப் போகிறார், அவளுக்கும் எந்திரத்தில் குளிர் காஃபி வாங்கித் தருகிறார்,  மதிய உணவு வேளையில் அவளுக்கும் சாண்ட்விச் சாப்பிடத் தருகிறார், தன் கேமராவில் ஓங்கு தாங்கான மரத்தை படம் எடுக்கிறார்,நீங்கள் எனக்குத் தந்த இதே போன்ற கேமராவை இதோ நான் எடுத்து வந்திருக்கிறேன் என காட்டுகிறாள், இதை உனக்கு தந்ததை நான் மறந்தே போனேன் என்கிறார், இந்த மரம் உங்கள் நண்பனா என அவள் கேட்க ,
ஆமாம் என ஆமோதிக்கிறார், இவர்கள் இரு சைக்கிள்களில் நகர்வலம் போகின்றனர், வழக்கமான உணவகத்தில் இரவு உணவு உண்கின்றனர்,யாருக்கும் இவர் இந்தப் பெண்ணை இன்னார் என அறிமுகம் செய்வதில்லை. உங்களுக்கும் அம்மாவுக்கும்  எதிலும் ரசனை சிறிதும் ஒத்துப் போவதில்லை என்று சொல்ல, அவர் அப்படியெல்லாம் இல்லையே என மறுக்கிறார்.

இரவு மகளைத் தேடிக் கொண்டு ஹிரோயாமாவின் தங்கையும் அவர் கணவரும் படகுகாரில் அவரின் குறுகிய தெருவில் நுழைந்து வீட்டின் முன்னே காத்திருக்கின்றனர் , வந்தவுடன் மகளை காரில் ஏறச் சொல்லுகிறார் தங்கை, ஹிரோயாமாவிடம் நீ இந்த வீட்டிலா வசிக்கிறாய் என்கிறார்? தவறாக நினைக்க வேண்டாம்,கேள்வியாக தான் கேட்டேன் என்கிறார், இன்னும் நீ கழிப்பறைகளை சுத்தம் செய்வதை விடவில்லையா? என்கிறார், டிமென்ஷியாவால் முதியோர் இல்லத்தில் இருக்கும் தந்தையை எப்போது சென்று பார்க்கப் போகிறாய் என்கிறார், எல்லாவற்றுக்கும் இவர் புன் முறுவலையே பதிலாக தருகிறார்,தங்கைக்கு அணைத்து பிரியா விடை தந்து காரைத் திறந்து ஏற்றி வழி அனுப்புகிறார் .

இத்தனை அழகானது கவிதையானது ஹிரோயாமாவின் தினசரி வாழ்க்கை, தேர்ந்தெடுத்த அல்லது கிடைத்த வாழ்க்கையை புகாரின்றி வாழும் வாழ்க்கைப் பாடம் இதில் அனைவருக்கும் உள்ளது என்பதால் அவசர உலகில் இதை உடனே எழுதிப் பகிர்கிறேன்.

கோவிட் 19 க்குப்  பிறகு, ஜப்பானில் டோக்கியோ டாய்லெட் என்ற பொதுக்கழிப்பறை புணரமைப்பு திட்டம் வரைவு கட்டமைக்கப்பட்டது, 
டோக்கியோ டாய்லெட் திட்டத்தை வடிவமைக்கும் போட்டிக்கு உலகம் முழுவதிலுமிருந்து  16 கட்டிடக் கலைஞர்கள் அழைக்கப்பட்டனர். அவர்கள் சமர்ப்பித்த வடிவமைப்புகளை பின்பற்றி ஷிபுயா நகரம் முழுவதும் இருந்த  17 பொதுக்கழிப்பறைகள் மறுவடிவமைப்பு கட்டுமானம் செய்யப்பட்டன,அவற்றுள் ஒரு கண்ணாடி கழிப்பறையும் அடக்கம்,  ஆள் உள்ளே கழிப்பறை கதவைத் திறந்து நுழைந்து  கதவைப் பூட்டிக் கொண்டதும் கண்ணாடி சுவர்கள் கதவு முழுக்க வர்ணம் போர்த்திக் கொள்கிறது,ஆள் வெளியேறியதும் மீண்டும் கண்ணாடி வழியே அனைத்தையும் வெளியே இருந்து பார்க்க முடிகிறது.

இந்த 17 பொதுக் கழிவறைகளை இணைப்பு படங்களில் காணலாம், கழிப்பறைகள் மீதான அருவருப்பை மாற்றுவதற்கு கொண்டு வரப்பட்ட புரட்சிகரமான திட்டம் ஆதலால் இவற்றைக் கொண்டு ஆவணப்படம் அல்லது குறும்படம் இயக்க உலகெங்கிலும் உள்ள இயக்குனர்களைக் கேட்க, பாரீஸ் டெக்ஸாஸ் திரைப்படப் புகழ்  இயக்குனர் விம் வெண்டர்ஸ் இறுதியில் தேர்வானார், 

உலக நாடுகளில் பொதுக் கழிப்பறை  வசதிகள் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பது குறித்த குறும்படம் அல்லது தொடர் குறும்படங்களை அவர்  இயக்குவார் எனக் கருதினர் தயாரிப்பாளர்கள், ஆனால் இயக்குனர் விம் வெண்டர்ஸ் ஒரு நேர்த்தியான உலக சினிமாவையே இயக்கித் தந்திருக்கிறார், 

இந்த உலக சினிமா வென்ற விருதுகள் எண்ணிலடங்காதது, இப்படத்தின் இணை திரைக்கதை எழுத்தாளர் டகுமா டகாசாகி, ஹிராயமா கதாபாத்திரத்தை அத்தனை அருமையாக உருவாக்கியுள்ளனர்,  இப்படத்தை மாஸ்டர் மைண்ட் லிமிடெட் (ஜப்பான்) மற்றும் ஸ்பூன் இன்க் (ஜப்பான்) வெண்டர்ஸ் இமேஜஸ் (ஜெர்மனி) உடன் இணைந்து தயாரித்தது.
இந்தப் படம் டோக்கியோவில் வெறும் 17 நாட்கள் படமாக்கப்பட்டது, ஐப்பானிய நடிகர் Koji Yakusho அற்புதமான மெதட் ஆக்டிங் நடிகர், Babel திரைப்படத்தில் ஜப்பான் பாகத்தில் காதுகேளாத பள்ளி மாணவியின் தந்தையாக தோன்றியவர்.சர்வதேச அங்கீகாரம் பெற்ற நடிகர்
அவர் Shall We Dance? (1996), Cure (1997), 13 Assassins (2010), The Third Murder (2017), The Blood of Wolves (2018), Under the Open Sky (2020) மற்றும் The Days (2023) போன்ற படங்களில் அவர் நடித்த முன்னணி கதாபாத்திரங்களுக்காக சர்வதேச அளவில் அறியப்படுகிறார். Perfect Days (2023) திரைப்படத்தில் அவரின் சிறப்பான நடிப்பிற்காக 76வது கேன்ஸ் திரைப்பட விழாவில் சிறந்த நடிகருக்கான விருது அவருக்கு வழங்கப்பட்டது.

இந்த திரைப்படத்தை கண்டிப்பாக பாருங்கள்,செய்யும் எதிலும் perfection கைவரும்,இந்தியாவில் அத்தனை மாநிலங்களிலும் பொதுப்பணித்துறை அதிகாரிகள் இந்த திரைப்படத்தை பார்க்க வேண்டும், மக்களுக்கு இன்றி அமையாத பொது  கழிப்பறைகள் எப்படி திட்டமிடப்பட வேண்டும் என இதைக் கண்டு படிக்க வேண்டும் .

Perfect days திரைப்படத்தை திரையிட்ட PVR சத்யம் நிர்வாகம் அந்த திரைப்படத்தை தனிக்காட்சியாக அமர்ந்து பார்க்க வேண்டும், காரணம் போன 2022 டிசம்பர் சென்னை  திரைப்பட  விழாவுக்குப் பின் சுகாதாரப் பணியாளர்கள் பலரை ஆட்குறைப்பு செய்துள்ளனர், இதனால் சத்யம் வளாகத்தில் உள்ள அத்தனை கழிவறைகளும் முடை நாற்றம் எடுக்கிறது, கழிவறை தரை அத்தனை நசநசவென ஈரமாக உள்ளது,
 ரூம் ஃப்ரெஷ்னரும் அடிப்பதில்லை,யூரினலில் நாப்தலின் உருண்டை கூட இடுவதில்லை, கழிவறை ஃபால்ஸ் ஸீலிங்கில் ஏசி எக்ஸாஸ்ட் ஏசி டிஃப்யூஸர் என வேலை செய்கிறதா? பராமரிப்பு செய்கின்றனரா என்பது நிர்வாகத்துக்கே வெளிச்சம்,யூரினலின் பின்னால் இருந்த ஒளிரும் விளம்பரங்கள் கூட வேலை செய்வதில்லை, அத்தனை cost cutting குயுக்தி, முன்பு serene திரையரங்கில் தரையில் கூட ஒளிரும் onyx வகை கற்கள் பதிக்கப்பட்டு படம் விடுகையில் ஒளிரும்,இப்போது அதன் அடியில் led strip விளக்குகள் ஆயுள் முடிந்து புதுப்பிக்காமல் பல் இளிக்கிறது, பேராசை பெருநஷ்டம் என்பதை இந்த நிர்வாகம் உணர வேண்டும், perfect days திரையிட்டால் போதாது,அதன்படி நடக்க வேண்டும்.

இயக்குனர் விம் வெண்டர்ஸ் இயக்கிய பாரீஸ் டெக்ஸாஸ் பற்றி 
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10159387742916340&id=750161339&mibextid=Nif5oz

Heroico 2022 மெக்ஸிகோ

சென்னை 21 ஆம் சர்வதேச திரைப்பட விழாவில் பார்த்த Heroico திரைப்படம் முக்கியமானது , மெக்ஸிகோ நாட்டின் ராணுவப் பயிற்சி முகாமின் 
கோரமுகத்தையும்,மெக்ஸிகோவின் வறுமையையும் , 
கட்டாயக் கல்வி இல்லாமையையும்  ஒருங்கே பட்டவர்த்தனமாகப் பேசுகிறது இப்படைப்பு, படத்தின் போஸ்டரே இங்கே கண்ணால் எதையும்  பார்க்காதே ,வாயால் எதுவும் பேசாதே ,கீழ்படி என கண்ணையும் வாயையும் சீருடை அணிந்த கைகள் பொத்துவது போல வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது, 
 இயக்கம் David Zonana, ஒளிப்பதிவு Carolina Costa.

ராணுவப் பயிற்சி முகாம் கொடுமைகள் என்றால் நம் அனைவரின் நினைவுக்கும் உடனே வருவது இயக்குனர் ஸ்டான்லி குப்ரிக்கின் ஃபுல் மெட்டல் ஜாக்கெட் திரைப்படம், அதையும் தாண்டி யோசித்து ஒரு உலக சினிமா செய்வது மிகக் கடினம் அதை சாத்தியமாக்கியுள்ளனர் படக்குழுவினர்,

மெக்ஸிக்கோவின் மிக முக்கியமான கட்டிடக்கலை சுற்றுலாத்தலமான Centro Ceremonial Otomí (1980 | architect Iker Larrauri)மையத்தில் ராணுவப் பயிற்சி அகாடமியாக கதைக்களம் அமைத்து மிரட்டி உள்ளனர், இத்த  random rubble masonry  கருங்கல் கட்டிடம் பார்வையாளருக்கு அத்தனை இருண்ட மனநிலையைத் தந்து கதையின் தீவிரத்தை உணர்த்தி திரைக்குள் ஆழ்த்தி விடுகிறது.

மெக்ஸிக வறுமை, வேலையில்லாத் திண்டாட்டம், நல்வாழ்வுக்கு வேண்டி வளர்ந்த நாட்டுக்கு உயிரைப் பணயம் வைத்து குடிபெயர்தல் இவை வரலாற்றுப் பிரசித்தி பெற்றவை, அக்கூட்டத்தில் தந்தையால் கைவிடப்பட்ட குடும்பத்தில் இருந்து 18 வயதான லூயிஸ் வறுமையில் பிடியிலிருந்து மீள ராணுவப் பயிற்சி முகாம் என்ற இந்த நெருப்பாற்றில் குதிக்கிறான்.  

அவன் தாய்க்கு  நீரழிவு முற்றியிருக்கிறது, வாரத்துக்கு மூன்று முறை டயாலிஸிஸ் செய்வதற்கு 6000 பீஸோஸ் தேவைப்படுகிறது,ராணுவத்தில் சேர்ந்தால் குடும்பத்தாருக்கு மருத்துவக் காப்பீடு கிடைக்கும் என்று தியாகி போல சேர்ந்துள்ளான் லூயிஸ்,

ராணுவப் பயிற்சி முகாமில் மாணவர்கள் அனைவரையும் கோல்ட்ஸ் என்கின்றனர்,அதாவது பிறந்த குதிரைக்கன்று, வீறு நடை போட முடியாமல் நான்கு கால்களில் தடுமாறி நடக்கும் குதிரைக்கன்று போன்ற  இம்மாணவர்களை குதிரையாக பீடுநடை போட்டு ஓடும் வரை அடித்தும், துன்புருத்தியும், மூச்சடக்கி நீரில் மூழ்கடித்தும் , மரத்தை கட்டிப்பிடித்து பனிப்பொழிவில் அம்மணமாக நிற்கவைத்தும், குடும்பத்தாரை ஏசி உணர்வுகளை சீண்டியும், இன்ன பல வலிகள் தந்தும் அசகாய பயிற்சி தருகின்றனர், 

இத்தனை கடுமையான பயிற்சிக்குப் பின்னர் அவர்களை போதை மருந்து கார்டல் மாஃபியாவை அழிக்கும் மத்திய ராணுவப்படைப் பணியில் ஈடுபடுத்துகின்றனர்,  

குடும்பத்தை கைவிட்டுச் சென்ற தந்தை சிறு வயதில் காட்டில் வேட்டையாடுவதற்கு பயிற்சியளித்தது லூயிஸுக்கு  ராணுவப் பயிற்சி முகாமில் நல்ல பெயரெடுத்துத் தருகிறது, அவனால் சாதாரணமாக புல்ஸ் ஐ இலக்கைச் குறிபார்த்து சுடமுடிகிறது, 

ராணுவ பயிற்சி முகாமின் ஜெனரல் ஃபர்ணான்டோவுக்கு லூயிஸை மிகவும் பிடிக்கிறது,இதனால் கடும் ராணுவப் பயிற்சியில் இருந்து லூயிஸுக்கு மட்டும் சலுகைகள் கிடைக்கின்றன, வார இறுதியில் லூயிஸை அவன் அழகிய காதலி வந்து பார்க்கிறாள், ஜெனரல் ஃபெர்ணன்டோ லூயிஸை தனிமையில் அழைத்து இனிமையாக பேசுகிறான்,தன்னைப் போல ஒருவனை லூயீஸிடம் கண்டேன் என்கிறான், தான் சொல்வதைக் கேட்டால் அவன் இந்த ராணுவ முகாமில் தன்னைப் போல உயரிய பதவிக்கு வரலாம் என்கிறான், உன் காதலியை மூர்ச்சையாகும் வரை உறவு கொள்,வாய்ப்புணர்ச்சியும் கொடுக்கத் தவறாதே என புத்தி சொல்கிறான், வெறியேற்றுகிறான் , தன் சகாக்கள் பார்க்கும் கொடூரமான ஃபார்வர்ட் காணொளிகளை லூயீஸுக்கு வாங்கிக் காட்டுகிறான்.ஆனால் லூயீஸ் ஃபெர்ணான்டோவின் கண்களைக் கூட ஏறிட்டுப் பார்ப்பதில்லை.

விரைவில் ஒரு கட்டைப் பஞ்சாயத்து ஒன்றிற்கு லூயீஸுக்கு துப்பாக்கி வழங்கி அழைத்துப் போகிறான், லூயிஸ் இம்முறை கார் மட்டும் ஓட்டுகிறான், காரில் இவர்களுக்கு விழிப்புடன் காத்திருக்கிறான், கட்டைப் பஞ்சாயத்து முடிந்து அவர்கள் சுட்டுவிட்டு தப்பி வருகையில் இவன் காரை அதி வேகமாக செலுத்துகிறான்,நால்வரும் பப் சென்று மது அருந்துகின்றனர்,இவன் உடன் ஒட்டி ஒட்டாமல் தலை கவிழ்ந்து இருக்கிறான், ஜெனரல் ஃபெர்ணன்டோ அங்கே மது அருந்திய நிலையில் ஒருவனை தலையில் அடித்து தரையில் வீழ்த்துகிறான், அல்லக்கை சகாக்கள் அவனை பாராட்டி உசுப்பேத்துகின்றனர் .

லூயீஸுக்கு அவ்வார இறுதியில் விரைவில் ஊருக்குப் போக விடுமுறைக்கு அனுமதி கிடைக்கிறது, தாய் இவனின் அல்லல் மனத்துயரைப் புரிந்து கொள்வதில்லை, ராணுவப் பயிற்சியில் இருந்து விலகக்கூடாது என புலம்புகிறாள்.

லூயிஸின் சக பயிற்சி மாணவர்கள் கடும் அல்லலும் துயரமும் அடைகின்றனர், ஜெனரலை எதிர்த்துப் பேசியவர்களை  ராணுவ முகாமில் ஜெனரல் ஃபெர்ணான்டோ மற்றும் அவரது சக அதிகாரிகள், இரவு டார்மிடரியில் உறங்குகையில் கழிப்பறைக்கு குண்டுக்கட்டாகத் தூக்கிச் சென்று அடித்து உதைத்து வெளியேறும் விண்ணப்பத்தில் கையோப்பம் வாங்கி காணாப்பிணமாக்கி விடும் அவலம் சாதாரணமாக நடக்கிறது.

லூயிஸுக்கு சக பயிற்சி மாணவர்கள் மீது பரிவும்,தனக்கு கிடைக்கும் சலுகைகளால் மிகுந்த குற்ற போதமும் உண்டாகிறது, காணாப்பிணமான நண்பனுக்காக ராணுவ முகாமின் இயக்குனர் வரையில் சென்று தைரியமாக புகார் அளிக்கிறான் லூயீஸ், ஆனால் அவன் நண்பன் கையொப்பமிட்ட வெளியேறும் விண்ணப்பத்தை காட்டி வாயடைக்கிறார் முகாம் இயக்குனர், 

முகாமுக்கு மகனைத் தேடி வந்த நண்பனின் தாயாரின் நிர்கதி, கூக்குரல் லூயிஸுக்கு மனச்சிதைவு தருகிறது, அவனுக்கு அமானுஷ்ய உருவங்கள் கெட்ட கனவுகளில்  வருகின்றன.

 லூயிஸிற்கு கிடைக்கும் சிறப்பு சலுகைக்கு என்று விலை உள்ளது,அதை அவன் விரும்பவுமில்லை,ஜெனரலிடம் காணாபிணமான நண்பனுக்கு நியாயம் வேண்டி  தற்காப்புக்கு வாங்கிய ராணுவக்கத்தி கொண்டு ஜெனரல் முன்பு ஓங்குகிறான் லூயீஸ், அதை லாவகமாக தட்டி விட்டு அம்மாவின் மருத்துவ நிலையை நைச்சியமாக நினைவூட்டி சமாதானப்படுத்துகிறான்.

லூயீஸின் நன்றியுணர்வை சோதிப்பதற்கு வேண்டி அவனை தர தரவென காட்டாற்றங்கரைக்கு இழுத்துப் போகின்றனர் ஜெனரல் ஃபெர்ணான்டோ மற்றும் சகாக்கள், அங்கே லூயீஸுக்கு நட்பான ஒரு Mestizo வகை நாயை அந்த ராணுவக் கத்தியைக் வைத்துக் கொன்று நிரூபி என தலையில் துப்பாக்கியை வைத்து அழுத்துகிறான்,15 வரை எண்ணுகிறான், லூயீஸ் அப்போது குழப்பமடைந்த நிலையில் அந்த நாயை பல முறை குத்தி சாகடிக்கிறான்.

இம்முறையும்  வார இறுதியில் ஜெனரல் ஃபெர்ணான்டோ மற்றும் சகாக்கள் நால்வர் கட்டைப் பஞ்ஜாயத்துக்கு செல்கின்றனர், லூயீஸை இம்முறை துப்பாக்கி வழங்கி அந்த பணக்கார வீட்டின்  உள்ளே அழைத்துப் போகின்றனர்,

இவனை துப்பாக்கி முனையில் அந்த உயிருக்கு அஞ்சி கதறும் தம்பதிகளை காவல் காக்க ஆணையிட்ட ஃபெர்ணான்டோ அறையில்  இருந்த இளைஞனை பெற்றோர் கண் முன்னரே இழுத்துப் போய் அவனை கதறவிட்டு வல்லுறவு கொள்கிறான், மற்ற சகாக்கள் மூவரும் அறைகளில் சென்று பணத்தை, ஆவணத்தை கொள்ளை அடிக்கின்றனர், பெற்றோரின் கதறல் லூயீஸை சாய்த்து விடுகிறது, தன்னிலை மறக்கிறான், சுயநலம் மறக்கிறான், கதறல் வரும் அறைக்குள் சென்று ஃபெர்ணான்டோவை நெற்றியில் சுடுகிறான், மற்ற சகாக்கள் மூவரையும் அதே போல நெற்றியில் சுட்டு சாகடித்து நிஜ ஹீரோவாக ஆகிறான் லூயீஸ், அத்துடன் படம் நிறைகிறது.

படத்தில் மெக்ஸிக்க நாட்டின் இறையான்மையை படக்குழு விமர்சித்து முகத்திரையை கிழித்தது துணிச்சல்கரமானது, நம் நாட்டில் இது போல ராணுவ பயிற்சி முகாம் பற்றிய படம் எடுப்பதற்கு,படைப்பு சுதந்திரத்தை நிரூபிப்பதற்கு எல்லாம் வாய்ப்பேயில்லை.

ஹீரோயிக் 21 ஜனவரி 2023 அன்று 2023 சன்டான்ஸ் திரைப்பட விழாவில் அதன் சர்வதேச திரையிடல் கண்டது .பிப்ரவரி 2023 இல் 73 வது பெர்லின் சர்வதேச திரைப்பட விழாவில் பனோரமா பிரிவிலும் ஹீரோயிக் திரையிடப்பட்டு ஏகோபித்த பாராட்டுகளைப் பெற்றது,படம் அவசியம் தேடிப் பாருங்கள் .

A Man | Japan | 2022

சென்னை 20 ஆம் திரைப்படத்திருவிழாவில் இரண்டாம் நாள் முதலாவது பார்த்த படம் 
A Man | Japan | 2022

ஜப்பானின் மியாசாகி மாகாணத்தில் வசிக்கும் ரி என்ற பெண், தனது விவாகரத்திற்குப் பிறகு டைசுகே தனிகுச்சி என்ற நபரைச் சந்தித்து மறுமணம் செய்துகொள்கிறார். 

அவர்கள் ஒரு மகிழ்ச்சியான வாழ்க்கையை வாழ்ந்து வரும் வேளையில், ஒரு விபத்து டைசுகேயின் உயிரைப் பறிக்கிறது. அவரது மறைவிற்குப் பிறகு நடைபெறும் நினைவுச் சடங்கின் போதுதான் அந்த அதிர்ச்சிகரமான உண்மை வெளிச்சத்திற்கு வருகிறது.

 அங்கு வந்த டைசுகேயின் உறவினர், புகைப்படத்தில் இருக்கும் நபர் உண்மையான டைசுகே தனிகுச்சி அல்ல என்று கூறுகிறார். இதனால் அதிர்ச்சியடைந்த ரி, தனது கணவர் யார் என்ற உண்மையை அறிய தனது பழைய நண்பரும் விவாகரத்து வழக்கறிஞருமான அகிரா கிடோவின் உதவியை நாடுகிறார்.

கிடோ இந்த மர்மத்தை முடிச்சவிழ்க்க முற்படும்போது, அந்த மனிதன் தனது முழு அடையாளத்தையுமே போலியாக உருவாக்கியிருந்தது தெரியவருகிறது. 

அந்த நபர் ஏன் தனது அடையாளத்தை மறைக்க நேர்ந்தது, அவர் யாருடைய பெயரில் வாழ்ந்தார் என்பது குறித்த விசாரணையில் பல திடுக்கிடும் உண்மைகள் வெளிவருகின்றன. 

இந்தத் தேடல் ஒரு மனிதனின் உண்மையான அடையாளம் என்பது அவனது பெயரிலா அல்லது அவனது செயல்களிலா இருக்கிறது என்ற தத்துவ ரீதியான கேள்வியை எழுப்புகிறது.

 அதே சமயம், இந்த வழக்கின் தீவிரத்தில் மூழ்கும் வழக்கறிஞர் கிடோ, தனது சொந்தத் திருமண வாழ்க்கையிலும் பல கசப்பான சூழல்களைச் சந்திக்கிறார். 

ஒருபுறம் இறந்த மனிதனின் ரகசியங்கள், மறுபுறம் சிதைந்து வரும் தனது சொந்த வாழ்க்கை என இருவேறு போராட்டங்களுக்கு இடையே அவர் உண்மையை எப்படிக் கண்டறிகிறார் என்பதே இக்கதையின் மையக்கருவாகும்.

ஜப்பானிய இயக்குநர் கெய் இஷிகாவா இயக்கத்தில் வெளியான இந்தத் திரைப்படம், நாவலில் உள்ள அதே உணர்ச்சிகரமான மர்மத்தை மிகச்சிறப்பாகக் காட்சிப்படுத்தியுள்ளது. படத்தின் தொடக்கத்தில், டைசுகே என்ற பெயரில் வாழ்ந்த நபர் உண்மையில் யார் என்பதை வழக்கறிஞர் கிடோ கண்டறிகிறார். அந்த நபர் 'மகோடோ ஹயமி' என்பவருடைய மகனான மாகோடோ தானிச்சி. அவரது தந்தை ஒரு கொடூரமான கொலைகாரன் என்பதால், அந்தப் பழியிலிருந்து தப்பிக்கவும், சமூகத்தின் வெறுப்பிலிருந்து ஒதுங்கவும் அவர் தனது அடையாளத்தை மாற்றிக்கொள்ள வேண்டிய கட்டாயத்திற்குத் தள்ளப்பட்டார்.
இந்த விசாரணையின் போது, ஜப்பானில் நிலவும் 'அடையாள விற்பனை' (Identity Exchange) எனும் முறைகேடான சந்தையைப் பற்றி கிடோ தெரிந்துகொள்கிறார். இதில் மக்கள் தங்கள் பழைய வாழ்க்கையை அழித்துவிட்டு, வேறொருவரின் பெயரில் வாழத் தொடங்குகிறார்கள். ரியின் கணவர் டைசுகே தனிகுச்சி என்ற பெயரில் வாழ்ந்தாலும், அவர் ரி மற்றும் அவரது குழந்தைகளின் மீது காட்டிய அன்பு உண்மையானது என்பதை கிடோ உணர்கிறார். பெயர் பொய்யாக இருந்தாலும், அவர் வாழ்ந்த வாழ்க்கை உண்மையானது என்ற புரிதலோடு ரியின் குடும்பம் ஒரு மன அமைதி அடைகிறது.
படத்தின் கிளைமாக்ஸ் மிகவும் ஆழமானது மற்றும் தத்துவ ரீதியானது. வழக்கறிஞர் கிடோ தனது சொந்த அடையாளத்தைப் பற்றியும் குழப்பமடைகிறார். அவர் ஜப்பானில் வாழும் ஒரு கொரிய வம்சாவளி மனிதர் என்பதால், ஒரு கட்டத்தில் அவரும் தனது அடையாளத்தை மறைத்துவிட்டு வேறொருவராக வாழ விரும்புகிறார். படத்தின் இறுதிக்காட்சியில், ஒரு மது விடுதியில் அமர்ந்திருக்கும் கிடோ, மற்றவர்களிடம் தன்னை 'டைசுகே தனிகுச்சி' என்று அறிமுகப்படுத்திக் கொள்வதாகக் காட்டப்படுகிறது. இது ஒரு மனிதன் தனது கசப்பான நிஜத்திலிருந்து தப்பிக்கப் புனையப்படும் பொய்களைக் குறியீடாக உணர்த்துகிறது.
இந்தத் திரைப்படம் 2023-ஆம் ஆண்டின் ஜப்பானிய அகாடமி விருதுகளில் 'சிறந்த திரைப்படம்' உள்ளிட்ட பல விருதுகளை வென்றது. 

இந்தக் கதையில் வரும் 'X' என்று அழைக்கப்படும் நபர் (ரியின் கணவர்), ஏன் தனது அடையாளத்தை மாற்றிக்கொண்டார் என்பதுதான் படத்தின் மிக முக்கியமான பகுதி. 

அவரது தந்தை ஒரு மரண தண்டனை கைதி. ஜப்பானிய சமூகத்தில், ஒரு குற்றவாளியின் குடும்பத்தினர் "பாவத்தின் நிழலில்" வாழ்வதாகக் கருதப்பட்டு, சமூகத்தால் ஒதுக்கி வைக்கப்படுகிறார்கள்.

 இத்தகைய பாரபட்சத்திலிருந்தும், தனது தந்தையின் கறைபடிந்த பெயரிலிருந்தும் தப்பிக்கவே அவர் தனது அடையாளத்தை முற்றிலுமாகத் துறக்க முடிவு செய்கிறார். 

இதற்காக அவர் ஒரு தரகரின் உதவியுடன், உண்மையான 'டைசுகே தனிகுச்சி' என்பவருடன் தனது அடையாளத்தை மாற்றிக்கொள்கிறார்.
உண்மையான டைசுகே தனிகுச்சி என்பவரும் தனது கடந்த கால கசப்புகளிலிருந்து ஓட நினைத்த ஒருவர்தான். இவ்வாறு சமூகத்தால் புறக்கணிக்கப்பட்ட அல்லது துரதிர்ஷ்டவசமான சூழலில் சிக்கிய மனிதர்கள், ஒருவருக்கொருவர் தங்கள் பெயர்களையும் குடும்பப் பின்னணியையும் மாற்றிக்கொண்டு புதிய மனிதர்களாக வாழ முற்படுவதை இந்தப் படம் 'அடையாள விற்பனை' (Brokerage of Identities) மூலம் விளக்குகிறது. 

பெயரும் ஆவணங்களும் பொய்யாக இருந்தாலும், அவர்கள் வாழும் புதிய வாழ்க்கை, அன்பு மற்றும் உழைப்பு ஆகியவை உண்மையானவை என்பதை இது உணர்த்துகிறது.
வழக்கறிஞர் அகிரா கிடோ இந்த மர்மத்தை ஒவ்வொன்றாக அவிழ்க்கும் போது, அவருக்கும் இந்த அடையாள மாற்றத்தின் மீதான ஈர்ப்பு ஏற்படுகிறது.

 ஜப்பானில் வசிக்கும் மூன்றாம் தலைமுறை கொரிய வம்சாவளியைச் சேர்ந்த கிடோ, தனது அன்றாட வாழ்க்கையில் நுட்பமான இனப்பாகுபாட்டை எதிர்கொள்கிறார். தான் ஒரு ஜப்பானியராகவே வளர்ந்தாலும், சமூகம் தன்னை ஒரு அந்நியனாகவே பார்ப்பதை அவரால் ஜீரணிக்க முடியவில்லை.

 இதனால், தனது சொந்த அடையாளத்தை அழித்துவிட்டு, அந்த மர்ம மனிதனைப் போலவே வேறொருவராக வாழும் சுதந்திரத்தை அவரும் மனதளவில் விரும்பத் தொடங்குகிறார்.

இறுதியாக, இந்தப் படம் ஒரு மனிதனின் அடையாளம் என்பது அவனது பிறப்பாலோ அல்லது பெயராலோ தீர்மானிக்கப்படுவதில்லை என்பதை உரக்கச் சொல்கிறது. ரியின் கணவர் ஒரு கொலைகாரனின் மகனாகப் பிறந்தாலும், அவர் ஒரு நல்ல கணவராகவும், அன்பான தந்தையாகவும் வாழ்ந்து மறைந்தார். 

ஒரு மனிதன் தனது கடந்த காலத்தை மாற்ற முடியாது என்றாலும், அவன் வாழும் விதம் அவனுக்கு ஒரு புதிய கௌரவத்தைத் தருகிறது. இந்தத் தத்துவார்த்தமான முடிவே 'A Man' கதையை ஒரு சாதாரண மர்மக் கதையிலிருந்து உயர்த்திப் பிடிக்கிறது.

டிப்ளமாஸி' 2014 | இயக்குனர் வோல்கர் ஷ்லோண்டோர்ஃப்

'டிப்ளமாஸி' 2014 
இயக்குனர் வோல்கர் ஷ்லோண்டோர்ஃப் இயக்கிய 'டிப்ளமாஸி' திரைப்படம், உலக சினிமா வரலாற்றில் 'சேம்பர் நாடகம்' என்ற வகையறையில் மிகச் சிறந்த படைப்புகளில் ஒன்றாகத் திகழ்கிறது. 

இது இரண்டாம் உலகப் போரின் இறுதிக்கட்டத்தைப் பின்னணியாகக் கொண்டிருந்தாலும், துப்பாக்கிச் சத்தங்களையும், வெடிப்புகளையும் விட, வார்த்தைகளின் நுண்ணிய மோதலை மையப்படுத்துகிறது.

இத்திரைப்படம் மனிதநேயம் மற்றும் கடமை என்ற இரண்டு துருவங்களுக்கு இடையே நடக்கும் தீவிரமான தத்துவப் போராட்டத்தை ஆவணப்படுத்துகிறது. ஸ்வீடன் தூதர் ராவ்ல் நோர்ட்லிங் என்பவர் ஒரு நகரத்தின் அழிவைத் தடுக்க, தனது பேச்சையும், ராஜதந்திர நுண்ணறிவையும் மட்டுமே ஆயுதமாகக் கொண்டு களமிறங்கும் ஒரு அன்புப் போராளியாகத் தோன்றுகிறார். 

அவருக்கு எதிரே நிற்பவர், ஹிட்லரின் கட்டளை, நாஜி சித்தாந்தத்தின் பிடி மற்றும் தனது குடும்பத்தைப் பற்றிய அச்சம் என்ற முப்பெரும் இரும்புக் கோட்டையினுள் இருக்கும் ஜெனரல் வான் சோல்டிட்ஸ்.

இயக்குனர் ஷ்லோண்டோர்ஃப், இந்த இரு ஆளுமைகளுக்கும் இடையேயான உரையாடலை வெறும் விவாதமாகக் காட்டாமல், ஒரு உயிருக்கு ஆடும் சதுரங்க ஆட்டமாக மாற்றுகிறார். ஒவ்வொரு வசனமும் ஒரு தர்க்கரீதியான நகர்வாக உள்ளது.

 நோர்ட்லிங், சோல்டிட்ஸின் மனசாட்சியை மெல்ல மெல்லத் தட்டி எழுப்பி, அவரது வீரத்தின் உண்மையான அடையாளம் 'அழிப்பது' அல்ல, மாறாக 'காப்பது'தான் என்பதைப் புரியவைக்கப் போராடுகிறார். 

நீல்ஸ் அரெஸ்ட்ருப் மற்றும் ஆந்த்ரே டுசால்லியே ஆகியோரின் நடிப்பு, இந்த உணர்ச்சிப் போராட்டத்தை ஒரு சினிமா அனுபவமாக உச்சத்திற்குக் கொண்டு செல்கிறது. 

அவர்களின் உடல் மொழி மற்றும் கண்களின் வழியே வெளிப்படும் பதற்றம், ஒரு நகரத்தின் ஒட்டுமொத்த பயத்தையும் சுமந்து நிற்கிறது.

ஒரே களம், குறைவான நடிகர்கள் என்ற கட்டுப்படுத்தப்பட்ட அமைப்பிற்குள், ஒரு உலக வரலாற்று முடிவின் சுமையை வைத்திருப்பது படத்தின் மிகப் பெரிய பலம். இது, பார்வையாளரின் கவனத்தை வெளிப்புறச் சண்டைகளை விடுத்து, உளவியல் மற்றும் தார்மீகச் சண்டைகளுக்குள் ஆழமாகச் செலுத்துகிறது.

 "சோல்டிட்ஸ் ஹிட்லரின் கட்டளைப்படி ஏன் பாரிஸை அழிக்கவில்லை?" என்ற வரலாற்றுப் புதிருக்கு ஒரு நம்பகமான, நாடகீயமான கற்பனையை இந்தப் படம் வழங்குகிறது. 

அவர் அழிவைத் தேர்ந்தெடுத்திருந்தால் ஒரு போர் குற்றவாளியாக இருந்திருப்பார்; ஆனால் காப்பாற்றியதன் மூலம், கடைசி நிமிடத்தில் தனது மனிதநேயத்தை நிலைநாட்டுகிறார்.

 வன்முறை, ஆயுதங்கள் அல்லது அதிகாரத்தின் மூலமாக அல்லாமல், தர்க்கம், உணர்ச்சிவசப்படாத அணுகுமுறை மற்றும் பாசத்தின் உணர்வுபூர்வமான கோரிக்கை ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்தி, ஒரு தனிப்பட்ட இராஜதந்திரி ஒரு நகரத்தின் தலைவிதியை மாற்றியமைக்க முடியும் என்பதை இந்தப் படம் நிரூபிக்கிறது.

'டிப்ளமாஸி' , இருண்ட காலத்தில் நம்பிக்கையின் தீப்பொறி எப்படி எழுகிறது என்பதைப் பற்றியது. இது வெறும் கடந்த காலப் பதிவு அல்ல; ஒவ்வொரு காலத்திலும், ஒவ்வொரு தலைமுறையும், அதிகாரத்துக்கும் மனித மனசாட்சிக்கும் இடையே முடிவெடுக்க வேண்டிய தருணத்தில், கட்டாயம் பார்க்க வேண்டிய ராஜதந்திரத்தின் பாடநூல் ஆகும்.

டின் ட்ரம் என்ற ஒப்பற்ற படைப்பைத் தந்த வோல்கர் ஷ்லோண்டோர்ஃப் என்ற புகழ்பெற்ற ஜெர்மானிய இயக்குநர், சிரில் ஜேலியின் நாடகத்தைத் தழுவி இந்தப் படத்தை இயக்கியுள்ளார்.

 பெரும்பாலான காட்சிகள் ஜெனரல் சோல்டிட்ஸின் ஒரே அலுவலக அறையில் அமைந்திருந்தாலும், இயக்குநர் காமிரா கோணங்கள் மற்றும் நடிகர்களின் தீவிரமான வசனப் பரிமாற்றங்கள் மூலம் பதற்றத்தையும், பரபரப்பையும் நிர்வகிக்கிறார். 

இந்த நாடகம் தழுவப்பட்ட திரைக்கதை, வார்த்தைகளின் சக்தியையும், ஒரு நகரத்தின் விதி ஒரே இரவில் இரண்டு ஆண்களின் உரையாடலில் அடங்கியிருக்கிறது என்ற கருத்தையும் வலுவாக நிலைநிறுத்துகிறது.

 வசனங்கள் கூர்மையானவை, ஆழ்ந்த தத்துவார்த்த கேள்விகளைக் கேட்கும் வகையில் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. இந்தப் படம் 40வது சீசர் விருதுகளில் "சிறந்த தழுவல் திரைக்கதைக்கான" விருதை வென்றது.

இந்தப் படத்தின் வெற்றிக்குக் காரணம், இரண்டு முக்கிய கதாபாத்திரங்களில் நடித்த ஆந்த்ரே டுசால்லியே (ராவ்ல் நோர்ட்லிங்) மற்றும் நீல்ஸ் அரெஸ்ட்ருப் (ஜெனரல் வான் சோல்டிட்ஸ்) ஆகியோரின் நடிப்புதான். டுசால்லியே, அச்சுறுத்தலில் இருக்கும் மனிதநேயம், புத்திசாலித்தனம் மற்றும் மென்மையான ஆனால் உறுதியான வாதங்களை வெளிப்படுத்துகிறார்.

 அரெஸ்ட்ருப், கட்டளையைப் பின்பற்றும் இராணுவ அதிகாரி, குடும்பப் பாதுகாப்புக்கான அச்சம், மற்றும் அழிவின் சுமையைச் சுமக்கும் ஒரு மனிதனின் உள் போராட்டத்தை அற்புதமாகப் பிரதிபலிக்கிறார். 

இவர்களின் உரையாடல் ஒரு தீவிரமான உளவியல் மோதலைத் திரையில் நிகழ்த்துகிறது.
மிஷல் அமாத்யூவின் ஒளிப்பதிவு, உட்புறக் காட்சிகளுக்கு ஒரு இருண்ட, அடர்த்தியான வண்ணத் திட்டத்தைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர். இது இரண்டாம் உலகப் போரின் முடிவில் நிலவிய கவலையான, மூச்சுத்திணற வைக்கும் சூழலைப் பிரதிபலிக்கிறது. 

ஒளியும் நிழலும் ஜெனரலின் மனதிற்குள் நடக்கும் போராட்டத்தை உணர்த்தும் வகையில் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளன, அன்னா பீலெர் இசையை மிகக் குறைவாகவும், தேவைப்படும் இடத்தில் உணர்ச்சிகளின் தீவிரத்தை அடிக்கோடிட்டுக் காட்ட மட்டுமே பயன்படுத்தியுள்ளார். அமைதி மற்றும் பின்னணியில் கேட்கும் போரின் சத்தம் ஆகியவை இசையை விட  மிகையான பின்னணியை அளிக்கின்றன.

'டிப்ளமாஸி' திரைப்படம் , வன்முறை இல்லாத ராஜதந்திரத்தின் மகத்தான வலிமையை எடுத்துரைக்கிறது. இது ஒரு நகரத்தைக் காக்க வார்த்தைகள் மட்டுமே போதுமானது என்பதை நிரூபிக்கும் ஒரு உன்னதமான 'சேம்பர் நாடகம்' ஆகும்.

படத்தின் கதை:-

நேச நாட்டுப் படைகள் பாரிஸ் நகரை நோக்கி முன்னேறி வரும்போது, ஜெர்மனியின் சர்வாதிகாரி அடால்ஃப் ஹிட்லர், ஜெனரல் டீட்ரிக் வான் சோல்டிட்ஸ் என்பவருக்குப் பாரிஸ் நகரை முழுவதுமாக அழித்துவிட வேண்டும் என்று கட்டளையிடுகிறார். 

இந்தக் கட்டளையை நிறைவேற்ற, சோல்டிட்ஸ் தனது பொறியியல் குழுக்களை, லெப்டினன்ட் ஹெக்கர் தலைமையில் அனுப்புகிறார். மேலும், கைதியாகப் பிடிக்கப்பட்ட பாரிஸ் நகரப் பொறியாளர் எம். லேன்வின் என்பவரின் ஆலோசனையையும் பெறுகிறார். 

பாரிஸின் புகழ்பெற்ற இடங்களான ஈஃபில் கோபுரம், லூவர் அருங்காட்சியகம், பிளேஸ் டெ லா கான்கார்ட், நோட்ரெ டேம் தேவாலயம் மற்றும் லெஸ் இன்வாலிட்ஸ் ஆகியவை அழிக்கப்பட வேண்டிய இலக்குகளாகத் தீர்மானிக்கப்படுகின்றன. மேலும், சீன் நதியையும் வெள்ளம் பெருக்கெடுத்து ஓடச் செய்ய திட்டமிடுகிறார்.

ஸ்வீடன் நாட்டின் தூதரான ராவ்ல் நோர்ட்லிங், ஒரு காலத்தில் அங்கே வாழ்ந்த ஒரு பிரபல விலைமாதுவுக்காக அமைக்கப்பட்ட இரகசியப் படிக்கட்டு வழியாக, ஹோட்டல் மீரிஸில் உள்ள ஜெனரலின் அலுவலகத்துக்குள் நுழைகிறார். 

அவர் ஜெனரலிடம், இந்த அழிவு நடந்தால் எத்தனையோ அப்பாவி உயிர்கள் பலியாகும் என்று சுட்டிக்காட்டி, பாரிஸை அழிக்க வேண்டாம் என்று மன்றாடுகிறார். ஆனால், ஜெனரல் சோல்டிட்ஸ் தனது கடமையில் உறுதியாக இருப்பதாகவும், அதைச் செய்தே தீருவேன் என்றும் கூறுகிறார்.

இதற்கிடையில், பாரிஸ் மக்கள் ஜெர்மானியப் படைகளுக்கு எதிராகக் கிளர்ச்சி செய்யத் தொடங்கிவிடுகின்றனர். தெருக்களில் சண்டை நடக்கிறது. இந்தக் கட்டத்தில், ஜெர்மனியின் நாஜி அரசாங்கம் கொண்டு வந்திருந்த 'சிப்பென்ஹாஃப்ட்' என்ற கொள்கையை சோல்டிட்ஸ் வெளிப்படுத்துகிறார். 

இந்தக் கொள்கையின்படி, ஒரு அதிகாரி கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படியாவிட்டால், அவருடைய குடும்ப உறுப்பினர்கள் தண்டிக்கப்படுவார்கள். இந்தக் கொள்கை தான் பதவி உயர்வு பெற்ற உடனேயே நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டதால், ஹிட்லரின் கண் தன் மீது இருப்பதாகக் கூறி, தனது கடமையின் தீவிரத்தை உணர்த்துகிறார். நோர்ட்லிங் இதன் முக்கியத்துவத்தைக் குறைத்து மதிப்பிட முயல்கிறார்.

ஆனால் நோர்ட்லிங் நம்பிக்கையை இழக்கவில்லை. சோல்டிட்ஸின் குடும்பத்தை பிரெஞ்சு எதிர்ப்பாளர்கள் மூலம் பாதுகாப்பாக வெளியேற்ற ஏற்பாடு செய்வதாக அவர் உறுதியளிக்கிறார்.

 சோல்டிட்ஸின் நிலையில் தான் இருந்திருந்தால், தனது குடும்பத்தைக் காப்பாற்றுவதா அல்லது பாரிஸைக் காப்பாற்றுவதா என்று தன்னால் ஒரு முடிவெடுக்க முடியாது என்று நோர்ட்லிங் ஒப்புக்கொள்கிறார்.

 இருப்பினும், சோல்டிட்ஸ் பாரிஸைக் காப்பாற்றினால், உலகம் அவரை ஒரு மாவீரனாக என்றென்றும் நினைவில் வைத்திருக்கும் என்று உணர்ச்சிப்பூர்வமாகப் பேசுகிறார்.

இறுதியில், ஜெனரல் சோல்டிட்ஸ் மனம் மாறி, பாரிஸை அழிக்கும் கட்டளையை ரத்து செய்கிறார். ஆனாலும், லெப்டினன்ட் ஹெக்கர் எப்படியாவது அந்தக் கட்டளையைச் செயல்படுத்த முயற்சிக்கிறார். அப்போது அங்கிருந்த பாரிஸ் பொறியாளர் எம். லேன்வின், லெப்டினன்ட் ஹெக்கரைச் சுட்டுக் கொன்று விடுகிறார்.

நாஜி ஜெர்மனி வீழ்ச்சியடைந்த பிறகு, ஜெனரல் சோல்டிட்ஸ், தான் முன்னர் செவஸ்டோபோல் முற்றுகையின் போது செய்த செயல்களுக்காக இரண்டு ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை அனுபவிக்கிறார். பாரிஸைக் காப்பாற்ற சோல்டிட்ஸை இணங்க வைத்ததற்காக, தூதர் நோர்ட்லிங்குக்கு ஒரு பதக்கம் வழங்கப்படுகிறது.

 ஆனால், நோர்ட்லிங் அந்தப் பதக்கத்தைத் தனக்கு வழங்க வந்தபோது, "உண்மையான வார் ஹீரோ சோல்டிட்ஸ்தான்" என்று கூறி, அந்தப் பதக்கத்தை அவரிடமே கொடுத்துவிடும் தருணத்தில் படம் நிறைகிறது.

தி இங்கிலிஷ் பேஷன்ட் 1996

 'தி இங்கிலிஷ் பேஷன்ட்' திரைப்படம், மைக்கேல் ஒண்டாட்ஜே என்பவர் எழுதிய புதினத்தைத் தழுவி 1996 ஆம் ஆண்டு ஆங்கில மொழியில் வெளிவந்தது. இக்கதையின் மையக் கருத்து, இரண்டாம் உலகப் போரின்போது உடல் முழுக்க எரிந்து உருக்குலைந்த  தீக்காயங்களுடன் நினைவுகளை இழந்த நிலையில் இருக்கும் ஒரு மர்மமான மனிதனைப் பற்றியதுதான். இவருக்குப் பணிவிடை செய்யும் ஹானா என்ற கனடிய செவிலியர், அவருடைய கடந்த காலத்தை அறிய முற்படுகிறாள். அப்போது, அவருக்கு எகிப்தியப் பாலைவனத்தில் ஒரு சாகசப் பயணத்தின்போது ஏற்பட்ட தீவிரமான கள்ளக் காதலும், அதனால் நிகழ்ந்த துரோகம் மற்றும் விமான விபத்து பற்றியும் தெரிய வருகிறது. இந்தச் சிக்கலான கதையை மிக நேர்த்தியாக இயக்கியவர் அந்தோணி மிங்கெல்லா ஆவார்.
இப்படத்தில் கதாநாயகனாக அல்மாசி வேடத்தில் நடித்தவர் ரால்ஃப் ஃபைன்ஸ். அவர் ஒரு மர்மமான, உணர்வுகளை வெளிக்காட்டாத மனிதராகத் தனது நடிப்பில் முத்திரை பதித்தார். அவருடைய காதலியான காதரீன் கிளிஃப்டன் கதாபாத்திரத்தில் கிரிஸ்டின் ஸ்காட் தாமஸ் நடித்திருந்தார். அவருடைய தவிப்பு, காதல் மற்றும் துயரம் நிறைந்த நடிப்பிற்காக அவர் பெரிதும் பாராட்டப்பட்டார். மேலும், செவிலியர் ஹானாவாக ஜூலியட் பினோச் தனது அற்புதமான நடிப்பிற்காகப் புகழ்பெற்றார். குறிப்பாக, அவர் நடித்த இந்த ஜூலியட் பினோச்சும், ஆதிக்கப் பார்வைகளைக் கேள்வி கேட்கும் பாத்திரத்தில் நடித்த நவீன் ஆண்ட்ரூஸ் ஆகியோரும் இந்தப் படத்திற்கு வலிமை சேர்த்தனர்.
இப்படத்தின் மிகப் பெரிய பலமே அதன் ஒளிப்பதிவு ஆகும். பாலைவனத்தின் பிரம்மாண்டத்தையும், அதன் தனிமையையும், காதல் காட்சிகளின் நெருக்கத்தையும், போர்ச் சூழலின் சிதைவுகளையும் மிக அழகாகப் படமாக்கியவர் ஜான் சீல் ஆவார். அவரின் ஒளிப்பதிவு, ஒவ்வொரு காட்சியையும் ஒரு ஓவியம் போலக் காட்டியது. இத்திரைப்படத்தின் திரைக்கதை மற்றும் உரையாடல்களை, இந்தப் படத்தின் இயக்குநரான அந்தோணி மிங்கெல்லா அவர்களே எழுதியிருந்தார். அவர் கதையின் முற்காலம் மற்றும் பிற்கால நிகழ்வுகளை மாறி மாறிச் சொல்லும் விதத்தில், கதையின் ஆழத்தையும், மர்மத்தையும் கூட்டினார். இந்தக் கதையைத் தாங்கி நிற்கும் இசையை அமைத்தவர் கேப்ரியல் யாரெட் ஆவார். அவருடைய உணர்ச்சிபூர்வமான இசை, காதலர்களின் தவிப்பு, பாலைவனத்தின் அமைதி மற்றும் போரின் சோகம் ஆகியவற்றைத் திரையில் பார்ப்பவர்களின் மனதிற்குள் கடத்தி, படத்தின் உணர்வுக்கு வலு சேர்த்தது.
இந்தப் படத்தின் தரத்திற்குக் கிடைத்த மிகப்பெரிய அங்கீகாரமாக, அது பல உயரிய விருதுகளை அள்ளியது. இந்தப் படம் ஒன்பது ஆஸ்கார் விருதுகளைப் பெற்றது. அதில், சிறந்த திரைப்படம், சிறந்த இயக்குநர், சிறந்த துணை நடிகை (ஜூலியட் பினோச்), சிறந்த ஒளிப்பதிவு மற்றும் சிறந்த இசை ஆகிய முக்கிய விருதுகள் அடங்கும். மேலும், இந்தத் திரைப்படம் சிறந்த திரைப்படம் மற்றும் சிறந்த நடிகை உட்பட ஐந்து பிரிட்டிஷ் அகாடமி திரைப்பட விருதுகளையும் (பாஃப்டா) மற்றும் சிறந்த திரைப்படம் மற்றும் சிறந்த இயக்குநர் உட்பட இரண்டு கோல்டன் குளோப் விருதுகளையும் வென்றது. இந்த விருதுகள் மூலம், 'தி இங்கிலிஷ் பேஷன்ட்' உலக சினிமா வரலாற்றில் ஒரு அழியாத முத்திரையைப் பதித்தது.

'தி இங்கிலிஷ் பேஷன்ட்' திரைப்படத்திற்கான மூலக்கதை, புகழ்பெற்ற எழுத்தாளரான மைக்கேல் ஒண்டாட்ஜே என்பவரால் எழுதப்பட்ட 'தி இங்கிலிஷ் பேஷன்ட்' என்ற அதே பெயரைக் கொண்ட நாவலாகும். இலங்கை வம்சாவளியைச் சேர்ந்த இவர் கனடாவில் வசித்து வருகிறார். இந்தப் புதினமானது 1992 ஆம் ஆண்டு வெளியானது. இந்த நாவலுக்காக மைக்கேல் ஒண்டாட்ஜே பல உயரிய இலக்கிய விருதுகளை வென்றார். அதில் மிக முக்கியமான விருது, இங்கிலாந்து மற்றும் காமன்வெல்த் நாடுகளின் சிறந்த புதினத்திற்காக வழங்கப்படும் மதிப்புமிக்க புக்கர் பரிசு ஆகும். மேலும், இந்தப் புதினம் 2018 ஆம் ஆண்டில், ஐம்பது ஆண்டுகால புக்கர் பரிசுக் காலத்தின் சிறந்த புதினமாக வாசகர்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு 'கோல்டன் புக்கர் பரிசு' என்ற சிறப்பு விருதையும் வென்றது, இதுவே அந்த நாவலின் உலகளாவிய வரவேற்பைக் காட்டுகிறது. அதுமட்டுமின்றி, இந்தப் படைப்பிற்காக அவர் கில்லர் பரிசு மற்றும் கவர்னர் ஜெனரலின் இலக்கியப் பரிசு ஆகியவற்றையும் பெற்றுள்ளார். இந்தக் கதையின் ஆழமான உணர்வுகளும், சிக்கலான கதை அமைப்பும் தான் திரைப்படமாகவும் பெரும் வெற்றியைப் பெற்றது.

 'தி இங்கிலிஷ் பேஷன்ட்',  வெறும் காதல் கதை மட்டும் அல்ல. இது, பெரிய நாடுகள் விதிக்கும் சட்டங்களும், கட்டுப்பாடுகளும், தனிப்பட்ட மனிதர்களின் காதலை எப்படிச் சிதைக்கின்றன என்பதைப் பற்றிப் பேசுகிறது.

 பொதுவாகக் கதைகளில், ஒரு நல்ல நாடு அமைய வேண்டும் என்றால், நல்ல திருமணம் நடக்க வேண்டும் என்று காட்டுவார்கள். ஆனால் இங்கே, நாடுகள் உருவாக்கிய சண்டைகளும், எல்லைகளும் தான், அல்மாசி மற்றும் காதரீன் போன்ற காதலர்களின் சட்டவிரோத உறவுக்குத் தடையாக அமைந்து, இறுதியில் காதரீன் இறந்து போகக் காரணமாகிறது. 

அதாவது, நாடுகள் அமைக்கும் விதிகள்தான் காதலுக்கு விரோதியாக இருக்கின்றன. அதனால், இதில் வரும் திருமணத்தை மீறிய உறவு என்பது, அந்தப் பெரிய கட்டுப்பாடுகளில் இருந்து விடுபடுவதற்கான ஒரு வழியாகக் காட்டப்படுகிறது.

அல்மாசி என்பவர் வரைபடங்களை உருவாக்குபவர். அவர் பாலைவனத்தில் எல்லையற்ற இடங்களைக்கூட, "இது என்னுடையது" என்று வரைபடங்கள் மூலம் பிரித்துக் காட்டுகிறார். அவர் காதரீனை ஆழமாகக் காதலித்தாலும், ஒரு நிலத்தை ஆக்கிரமிப்பது போலவே, அவளுடைய உடலின் ஒரு பகுதியையும் 'எனக்குச் சொந்தம்' என்று உரிமை கோருகிறார். இது, நாடுகள் மற்ற நிலங்களை ஆக்கிரமிப்பது போலவே, காதலில் கூட ஒரு ஆதிக்கம் செலுத்தும் மனப்பான்மை இருப்பதைக் காட்டுகிறது.

 ஒருவரை ஒருவர் பார்க்கும்போதுகூட, திரை மறைவில் இருந்து பார்ப்பது போல, ஒருவரை ஒருவர் ஆதிக்கம் செலுத்துவதையே இந்தப் படம் காட்டுகிறது.
ஆனால், இந்த ஆதிக்கப் பார்வைகளும், எல்லைகளும் எல்லோரையும் காயப்படுத்துகின்றன.

 காரவஜியோ என்றவருக்குக் இரு கைகளிலும் கட்டை விரல்கள் வெட்டப்படுவது, வரைபடங்களால் நிலம் துண்டு துண்டாக்கப்படுவதைப் போலவே, மனித உடலும் சிதைக்கப்படுகிறது என்பதைக் காட்டுகிறது.

 ஆனால், இந்தக் காயத்தையும், வலியையும் பார்க்கும்போது, பார்வையாளர்களாகிய நமக்கு ஒருவிதமான அனுதாபம் பிறக்கிறது. அந்த அனுதாபத்தின் மூலம், "இது என் பிரச்சனை அல்ல" என்று விலகி நிற்கும் மனப்பான்மை உடைந்து போகிறது.

காதரீன் குகையில் தனிமையில் இறக்கும்போது, அவள் தன்னுடைய புத்தகத்தில், "நாங்கள் தான் உண்மையான தேசங்கள், அதிகாரமுள்ள மனிதர்கள் வரைந்த எல்லைகள் அல்ல" என்று எழுதுகிறாள். 

அதாவது, ஒருவரின் உணர்வுகளும், உடலும் தான் உண்மை; வரைபடத்தின் பெயர்கள் பொய் என்று கூறுகிறாள். 

ஹானா என்ற செவிலியர், அல்மாசியின் கருகிய உடலைத் தொட்டு, அவனுடைய கஷ்டங்களுக்காகக் கண்ணீர் விடும்போது, அது வெறும் சோகமில்லை. அந்த அழுகை என்பது, நாட்டு எல்லைகளைப் பற்றிய எந்த ஒரு எண்ணமும் இல்லாமல், ஒரு மனிதனின் துயரத்தைப் பார்த்து, மனிதன் மனிதனுடன் கொள்ளும் பாசத்தின் வெளிப்பாடு. இந்தக் கண்ணீர், வரைபடங்கள் மூலம் உருவாக்கப்பட்ட ஆதிக்கப் பார்வையை நீக்கிவிட்டு, ஒருவருக்கு ஒருவர் உதவும் மற்றும் எல்லைகள் இல்லாத ஒரு புதிய உலகத்தைப் பற்றி நாம் அனைவரும் நினைக்க வைக்கிறது. 

படத்தின் கதை:-

இக்கதை இரண்டாம் உலகப் போரின்போது நடக்கும் ஒரு துயரமான காதல் மற்றும் நினைவுகளின் இழப்பைப் பற்றியது. கதை ஆரம்பத்தில், ஒரு ஜெர்மன் துப்பாக்கிப் படையினர் பாலைவனத்தில் பறந்து சென்ற பிரிட்டிஷ் இரட்டை இறக்கை விமானத்தைச் சுட்டு வீழ்த்துகிறார்கள். 

அதில் பலத்த காயமடைந்த விமானியை, அங்கு வந்த பெடூயின் பழங்குடியினர் தூக்கி வந்து மூலிகை மருந்து பத்துகள் இட்டு, மம்மிஃபிகேஷன் செய்வது போல துணிகளை சுற்றி காப்பாற்றுகிறார்கள். 

போரின் பிந்தைய காலத்தில்,  1944 அக்டோபர் மாதம் இத்தாலியில், போரில் கொல்லப்பட்ட காதலனையும் சக செவிலியரையும்,தீயில் கருகி இறந்து போன தந்தையையும் நினைத்துத் துயருற்ற ஹானா என்ற பிரெஞ்சு-கனடிய செவிலியர், கடுமையான தீக்காயங்களுடன் சாகக் கிடக்கிற, ஸ்பஷ்டமான ஆங்கில உச்சரிப்புடன் பேசும் ஒரு நோயாளிக்குப் பணிவிடை செய்கிறாள். 

அவனுக்குத் தன் பெயர் கூட நினைவில்லை என்று அனைவரிடமும் சொல்கிறான். அவனிடம் இருப்பது , ஹெரோடோடஸ் எழுதிய 'வரலாறுகள்' என்ற ஒரு பழமையான புத்தகம் மட்டும்தான். அந்தப் புத்தகத்திற்குள் அவன் தனக்குப் பிடித்த விஷயங்கள், குறிப்புகள், படங்கள் மற்றும் நினைவுக் குறியீடுகளை வைத்துப் பாதுகாத்து வருகிறான். 

தன் கண்முன்னே ஒரு சக செவிலியர் கொல்லப்பட்டதால், தான் நேசிப்பவர்களுக்கு எல்லாம் மரணம் நேர்வது தன் சாபம் என்று ஹானா நம்புகிறாள். அதனால், மருத்துவமனைப் பிரிவை வேறு இடத்திற்குக் மாற்றும்போது, அந்த நோயாளிக்கு அதிகம் வலி ஏற்படுவதால், அவள் தனக்கு சிறப்பு அனுமதி பெற்று, குண்டு வீசப்பட்டு இடிந்த ஒரு தேவாலயத்திற்கு அவனை அழைத்துச் சென்று , தீக்காயங்களால் இறந்து போன தன் தந்தையைப் போல கவனித்துக் கொள்கிறாள். 

அவளுடன் லெப்டினன்ட் கிப் சிங் என்ற இளம் சீக்கிய வீரர் சேப்பர் இணைகிறார். அவர் பிரிட்டிஷ் இந்திய இராணுவத்தில், ஜெர்மன் நாட்டவரின் கண்ணிவெடிகள் மற்றும் கண்ணிவெடிகளைத் அகற்றி போர் வீரர்களுக்கு வழி ஏற்படுத்தும் வேலையில் இருக்கும் ஒரு படைவீரர்.

 இவர்களுடன், ஜெர்மன் ராணுவத்தின் பிடியில் சித்திரவதைக்கு ஆளாகி, கைவிரல்கள் துண்டிக்கப்பட்ட டேவிட் காரவஜியோ என்ற கனடிய உளவு அதிகாரியும்  வந்து சேர்கிறார்.

 காரவஜியோ அந்த இங்லீஷ் பேஷண்ட் என பெயரிடப்பட்ட நோயாளியை விசாரித்து அவனுடைய கடந்த கால விவரங்களை மெதுவாக வரவழைக்கிறார். இதற்கிடையில், ஹானாவுக்கும் இந்திய வீரர் கிப்புக்கும் காதல் மலர்கிறது.

1930-களின் பிற்பகுதியில் கதை பின்னோக்கிப் பயணிக்கிறது: அந்த நோயாளியின் உண்மையான பெயர் லாஸ்லோ அல்மாசி  என்பதும், அவர் ஒரு ஹங்கேரிய வரைபட நிபுணர் (கார்ட்டோகிராஃபர்) என்பதும் தெரிய வருகிறது. அவர் சஹாரா பாலைவனத்தில் ஒரு தொல்பொருள் ஆய்வுக் குழுவின் ஒரு பகுதியாகப் பயணிக்கிறார். 

அதில் அவருடைய நண்பன் பீட்டர் மேடாக்ஸ், மற்றும் ஜெஃப்ரி மற்றும் காதரீன் கிளிஃப்டன் என்ற ஒரு பிரிட்டிஷ் தம்பதியினர் உடன் இருக்கின்றனர். 

அல்மாசி நீந்துபவர்களின் குகை (Cave of Swimmers) என்ற பண்டைய பாலைவன மலைக்குகையை கண்டுபிடிக்கிறார். அங்குக் குகைச் சுவர்களில் வரையப்பட்ட ஓவியங்களைப் பற்றி இவர்கள் அனைவரும் ஆவணப்படுத்தும்போது,
பாலைவனத்தில் மணல்புயல் அடிக்கும் கொடிய இரவில் ஜன்னல்கள் அடைத்த காருக்குள் ஒண்டிக்கொண்டு தங்கும் தருணத்தில் அல்மாசிக்கும் காதரீனுக்கும் இடையே காதல் மலர்கிறது.

 தான் வரைந்த குகை ஓவியங்களின் இரண்டு நீர் வண்ணப் படங்களை அவளிடமிருந்து பரிசாகப் பெற்று , அதை ஹெரோடோடஸ் புத்தகத்தில் ஒட்டுமாறு சொல்கிறார். அப்போது, அவள் அதைப் பிரித்த போது, அதனுள் தன்னைப்பற்றி அவர் வர்ணித்த குறிப்புகளும்,  எழுதியவையும் இருக்கக் கண்டு கொள்கிறாள்.

 அவர்கள் கெய்ரோவுக்குத் திரும்பியதும் அல்மாஸியின் விடுதி அறையில் , தங்கள் ரகசிய  உறவைத் தொடங்குகிறார்கள். அல்மாசி காதரீனுக்கு ஒரு வெள்ளியால் ஆன , குங்குமம் அடங்கிய தையல் கூடை லாக்கெட்டை கடை வீதியில் பரிசாக வாங்கிக் கொடுக்கிறான்.

 ஜெஃப்ரி இவர்களின் உறவு எல்லை மீறுவதை  தன் காரில் இருந்து இரகசியமாகக் கவனிக்கிறான், தன் மனைவி துரோகம் செய்வதை உணர்ந்து கொள்கிறான். ,அதிகம் குடிக்கிறான், சில மாதங்களுக்குப் பிறகு, ஜெஃப்ரிக்கு பயந்து காதரீன் இந்த ரகசிய உறவை முறித்துக் கொள்கிறாள்.

 இதற்கிடையில், போர் தொடங்கியதால் தொல்பொருள் ஆய்வுகள் சுத்தமாக நின்று போகின்றன. அல்மாசியின் நண்பன் மேடாக்ஸ் தனது விமானத்தை குஃப்ரா ஓயாசிஸ்  என்ற இடத்தில் மறைத்து வைத்துவிட்டு இங்கிலாந்துக்குத் திரும்பி விடுகிறான், அங்கே தேவாலயத்தில் போருக்கு ஆதரவாக பாதிரியார் பிரசிங்கிப்பதை காணச் சகியாமல் அனைவர் முன்பும் துப்பாக்கியால் சுட்டு இறக்கிறான்.

தன் விரல்கள் பறிக்கப்பட்ட சித்திரவதைக்குப் பழிவாங்க விரும்பும் காரவஜியோ, தன்னைச் சித்திரவதை செய்த ஜெர்மன் அதிகாரியையும், தனக்குத் துரோகம் செய்த ஒற்றனையும் கொன்ற பிறகு, ஜெர்மனியர்களுக்குப் பாலைவனத்தின் வரைபடங்களைக் கொடுத்து, கெய்ரோவில் ஊடுருவ உதவியது யார் என்று கண்டுபிடிக்க அல்மாசியை இங்கே  தேடி வந்து எதிர்கொள்கிறார். 

கிளிஃப்டன் தம்பதியினரின் மரணம் குறித்து அவர் அல்மாசியிடம் கேட்க, அவர் "ஒருவேளை... நான் தான்" என்று ஒப்புக்கொள்கிறார்.

ஹானா இதை மேலே இருந்து கேட்கிறாள். 1941-ல் முகாமைக் கலைக்கும்போது, ஜெஃப்ரி தன் இரட்டை இறக்கை விமானத்தில் அல்மாசியை நோக்கி மேலே ஏற்ற வந்ததாகவும், மயிரிழையில் குதித்து தாவி விலகியதாகவும் அல்மாசி காரவஜியோவிடம் கூறுகிறார். 

அல்மாசியைக் கொல்ல வேண்டும் என்ற நோக்கத்தில் அவர் குறி வைத்து மணலில் சொருக. அல்மாசி விலகியதால், விமானம் கடும் விபத்துக்குள்ளாகிறது. அல்மாசி அங்கே பார்த்தபோது, ஜெஃப்ரி பின் இருக்கையில் கழுத்து உடைந்து செத்துக் கிடக்கிறான், ஆனால் முன் இருக்கையில் இருந்த காதரீன் பலத்த காயமடைந்து உயிருடன் இருக்கிறாள், அவளுக்கு கணுக்கால் முறிவு, கால்கள் முறிவு ,வலியால் அப்படி துடிக்கிறாள். தன் மனைவியின் ரகசிய உறவு தெரியவந்ததால், ஜெஃப்ரி அவர்களைக் கொன்று தற்கொலை செய்து கொள்ள முயன்றிருக்கிறான். 

அல்மாசி காதரீனை குழந்தை போல தூக்கிக் கொண்டு அந்த  நீந்துபவர்களின் இருண்ட குளிர் குகைக்குள் ஏறிக் கொண்டு போய் பாதுகாப்பாக படுக்க வைக்கிறார். அவள் இன்னும் தான் பரிசளித்த அந்த வெள்ளித் தையல் கூடையை அணிந்திருப்பதைக் கண்டவர் , அவள் விரும்பியபடி அந்த லாக்கெட் கூடையில் இருந்த குங்குமத்தை உடல் முழுக்க பூசுகிறார், அவள் அல்மாஸியை தான் எப்போதும் நேசித்ததாக அவனிடம் சொல்கிறாள்.

காதரீனுக்குத் தேவையான உணவுப் பொருட்களையும்,ஒரு டார்ச் லைட்டையும், எழுது பொருட்களையும்  தன் புத்தகத்தையும் கொடுத்துவிட்டு, அல்மாசி மார்ஃபின் , மருத்துவ உதவி தேடி மூன்று நாட்கள் ஊண் உறக்கமின்றி பாலைவனத்தில் நடந்தே சென்றவர் பிரிட்டிஷ் ஆதிக்கத்தில் இருந்த எல் தாக் என்ற ஊரை அடைகிறார். அங்கே தன் மனைவி காயத்துடன் இருப்பதாகவும், உதவிக்காகவும் கெஞ்சுகிறார். ஆனால் அந்த இளம் அதிகாரி, அல்மாசியை ஒரு உளவாளி என்று சந்தேகித்துக் கைது செய்கிறான். 

பின்னர், இரயிலில் சிறை பிடித்து கொண்டு செல்லப்பட்ட அல்மாசி குதித்து தப்பித்து, ஒரு ஜெர்மன் இராணுவப் பிரிவைச் சந்திக்கிறார்.

 அவர்கள் அல்மாசியை, இவரது நண்பர் மாடாக்ஸ் விமானத்தை மறைத்து வைத்திருந்த ஓட்டுநர் ஓயாசிஸுக்கு அழைத்துச் செல்கிறார்கள். அங்கே, தனது கைப்பிரதி வரைபடங்களைக் கொடுத்தவர், அதற்கு ஈடாக இந்த விமானத்திற்கு லண்டன் செல்லும் அளவுக்கு எரிபொருள் வாங்குகிறார். பத்து நாட்கள் கடந்த நிலையில் அல்மாசி விமானத்தில் பறந்து குகைக்குள் சென்று பார்க்கையில், காதரீன் கடும் குளிரால் இறந்து கிடக்கிறாள், அவளது ஆசைப்படி ஜெஃப்ரியை நல்லடக்கம் செய்துவிட்டு. அவள் உடலை விமானத்தில் ஏற்றிக் கொண்டு பறக்கும்போது தான் அவருடைய விமானம் சுட்டு வீழ்த்தப்படுகிறது.

முழுதும் எரிந்து போய் குற்றுயிரும் குலையுயிருமாய் இருந்தவரை நாடொடி பிதோயின்கள் காப்பாற்றி சிகிச்சை அளிக்கின்றனர்,அதன் பிறகு அவரின் ஆங்கில உச்சரிப்பு அவரை இங்க்லிஷ் பேஷண்ட் ஆக்கியிருக்கிறது.

 இந்தக் கதையைக் கேட்ட காரவஜியோ, தன் கட்டை விரல்களுக்காக இவரை பழிவாங்கும் எண்ணத்தைக் கைவிடுகிறார்.

இந்த தேவாலயத்தில்  வெடிகுண்டுகள் அகற்றப்பட்ட பிறகு, கிப் இத்தாலியில் வேறொரு இடத்திற்கு மாற்றப்படுகிறான், இருவரும் மீண்டும் சந்திப்போம் என்று உறுதியளிக்கிறார்கள்.

கடைசியில், தனக்கு போதும் என்று சலிப்படைந்த, அல்மாசி நான்கிற்கும் மேற்பட்ட மார்ஃபின் குப்பிகளைக் ஹானாவின் மேஜைப்புறத்தில் குழந்தையின் கெஞ்சலுடன் தள்ளிவிடுகிறான். மிகுந்த துயரத்துடன் வெடித்து அழுதபடி, ஹானா அவனுடைய விருப்பத்தை நிறைவேற்றுகிறாள், அவனுக்கு அதிகப்படியான உயிரைப் போக்கும் மார்ஃபின் அளவை செலுத்துகிறாள். அவன் மெதுவாகத் தூங்கச் செல்லும் நேரத்தில், காதரீன் குகையில் தனியாக இருந்தபோது எழுதிய கடைசிக் கடிதத்தை ஹானா அவனுக்குப் படித்துக் காட்டுகிறாள். அடுத்த நாள் காலையில், ஹானா அந்த ஹெரோடோடஸ் புத்தகத்தை இறுகப் பிடித்துக் கொண்டு, காரவஜியோவுடன் புளோரன்ஸ் நகருக்குப் பயணிக்கையில் படம் நிறைகிறது.

அல்மாஸி ,அவர் தனது காதலியான காதரீன் கிளிஃப்டன்  மீதான காதல் எப்படித் தொடங்கியது, அதனால் ஏற்பட்ட விளைவுகள், மற்றும் போரில் தனது பங்களிப்பு ஆகியவற்றைச் சற்று குழப்பமான மனநிலையுடன் நினைவு கூர்கிறார்.
காதல் எப்படி உண்டானது என்று அவர் விவரிக்கிறார்: காதரீனை அவர் முதன்முதலில் ஒரு விமானத்தில் இருந்து மற்றொரு விமானத்தில் இருந்து பார்த்தபோது, அவள் அதிக ஆர்ப்பாட்டமும் ஆர்வமும் கொண்டவளாக இருந்ததால், அவருக்குப் பிடிக்கவில்லை. அவளுடைய கணவன் ஜெஃப்ரி கிளிஃப்டன், தேனிலவு மகிழ்ச்சியில் திளைத்து, தன் மனைவியைப் புகழ்ந்து பேசிக் கொண்டே இருந்தான்.  கெய்ரோவில் ஒரு மாதம் கழித்து, காதரீன் அமைதியடைந்தவள், எந்நேரமும் வரலாற்றுப் புத்தகங்களைப் படிப்பதில் மூழ்கியிருந்தாள். அவளுடைய கணவனின் வெளிப்படையான புகழ்ச்சி அவளுக்கு முக்கியமாக இருக்கவில்லை, ஆனால் இங்கிலிஷ் பேஷன்ட்டின் நுணுக்கமான, மறைமுகமான பேச்சு அவளைக் கவர்கிறது. அவர் தன் குறிப்புகளுடன் வைத்திருந்த ஹெரோடோடஸ்  என்ற பழங்கால வரலாற்று நூலை அவள் படிக்கக் கேட்டபோது, அதில் தன் சொந்தக் குறிப்புகள் இருப்பதால் தர மறுத்து, திரும்பி வந்த பின் தருவதாகக் கூறுகிறார். அவர் திரும்பி வந்த விருந்தில், காதரீன் அந்த ஹெரோடோடஸ் புத்தகத்தில் இருந்து மன்னன் காண்டவுலிஸ் என்பவன் தன் மனைவி உடை மாற்றுவதை ரகசியமாகப் பார்க்க கைஜஸ் என்ற நண்பனுக்கு அனுமதி கொடுத்த கதையை பாலைவன விருந்தில் பலரின் முன்பில் படிக்கிறாள். இதைக் கேட்ட நொடியில், இங்கிலிஷ் பேஷன்ட் காதரீனை ஆழமாகக் காதலிக்கிறோம் என்பதைப் புரிந்து கொள்கிறார்.

அதற்குப் பிறகு, அவர்கள் ஒரே சமூக வட்டத்தில் தொடர்ந்து சந்திக்க நேரிடுகிறது. இங்கிலிஷ் பேஷன்ட், காதரீனைப் பார்ப்பதற்காகவே எல்லா இடங்களுக்கும் செல்கிறார், அவளைப் பற்றிய நினைப்பைத் தவிர வேறு எதையும் சிந்திக்க முடியவில்லை. அவளுடைய உடலமைப்பு, அவரது பயணக் குறிப்புகளில் கூட உத்வேகமாக மாறுகிறது.

 அவர் தன் ரகசியக் காதலை வெளிப்படுத்தாமல் இருக்க, அவளிடம் வேண்டுமென்றே மிகவும் சம்பிரதாயமாகவும், கடுமையாகவும் நடந்து கொள்கிறார். ஆனால், ஒரு தோட்ட விருந்தில், காதரீனே தைரியமாக அவரிடம் வந்து, "நீங்கள் என்னிடம் பலவந்தமாக உறவு கொள்ள வேண்டும்" என்று கேட்கிறாள். அதன் பிறகு, இருவரும் ஒரு ரகசியக் காதலைத் தொடங்குகிறார்கள். அவர்கள் கணவன் ஜெஃப்ரியின் கண்களில் படாமல், எல்லையற்ற திருட்டுத்தனமான பார்வைகளையும், தொடுதல்களையும் பரிமாறிக் கொள்கின்றனர். 

ஆனால் இந்த உறவில் ஒரு சிக்கல் உண்டாகிறது. இங்கிலிஷ் பேஷன்ட், எதன் மீதும் "உரிமை" கொண்டாடுவதையோ அல்லது தனக்கென ஒரு "அடையாளம்" வைத்துக்கொள்வதையோ வெறுக்கிறார். 

காதரீன் தன்னுடைய உறவில் பாதுகாப்பைத் தேடினாள். தான் அவருக்குச் சிறப்பானவள் என்று உறுதிப்படுத்த ஒரு வார்த்தை கேட்டாள். ஆனால், உரிமை கொண்டாட அவர் தயாராக இல்லை. இந்த மனிதத்தன்மையின்மையால் கோபமுற்ற காதரீன், அவரைக் விட்டுப் பிரிந்து தன் கணவன் ஜெஃப்ரியுடன் செல்ல முடிவு செய்கிறாள்.

இந்தக் கட்டத்தில், அவர் தனது நெருங்கிய நண்பன் மாக்ஸ்டாக்ஸ் (Madox) என்பவனைப் பற்றி நினைவு கூர்கிறார். மாக்ஸ்டாக்ஸ் பாலைவனத்தின் மீது கொண்ட காதலை வெளிப்படையாகச் சொல்ல முடிந்தது, ஆனால் இவரால் தன்னுடைய உணர்வுகளை எழுத்தில் வெளிப்படுத்த முடியவில்லை. மாக்ஸ்டாக்ஸ், இங்கிலாந்தில் இருந்த தன் மனைவிக்கு மிகுந்த விசுவாசமாக இருந்தவர். 1939-ல் போர் தொடங்கியபோது இங்கிலாந்துக்குத் திரும்பிய மாடாக்ஸ், அங்கு தேவாலயத்தில் போருக்கு ஆதரவான வெறித்தனமான பிரசங்கத்தைக் கேட்டு மனம் வெறுத்துப்போய், அங்கேயே தன்னைச் சுட்டுக் கொண்டு இறந்து விடுகிறார். மாக்ஸ்டாக்ஸ் என்பவர் நாடுகளின் வெறித்தனத்தால் இறந்த ஒரு மனிதன் என்று அல்மாஸி முடிவெடுக்கிறார்.

பின்பு, காரவஜியோ  அதிக மயக்க மருந்தை கொடுத்த பிறகு, இங்கிலிஷ் பேஷன்ட் குழப்பமான மனநிலையில் பேசத் தொடங்குகிறார். அவர் தன்னை "நான்" என்றும், சில சமயங்களில் "அவன்" என்றும் மாற்றி மாற்றிப் பேசுகிறார்.

 காரவஜியோ ஏன் மூன்றாம் நபராக பேசுகிறீர்கள் என்று கேட்க, "மரணம் என்று வருகையில் நீங்கள் மூன்றாம் நபராக இருக்கிறீர்கள்" என்று பதிலளிக்கிறார். இந்தச் சமயத்தில் தான், அவர் தான் காதரீனை விபத்தில் இருந்து காப்பாற்றி, குகையில் வைத்து விட்டு, உதவி தேடிப் பாலைவனத்தில் நடந்த கதையை விவரிக்கிறார்.

 அவர் குகையில் இருந்து வெளியேறி மூன்று நாட்கள் கழித்து எல் தாஜ் என்ற இடத்திற்கு வந்தபோது, பிரிட்டிஷ் வீரர்கள் அவரைக் கைது செய்கிறார்கள். காயம்பட்ட பெண் பற்றி இவர் கூறியதை அவர்கள் நம்ப மறுத்தார்கள். ஏனெனில், இங்கிலிஷ் பேஷன்ட் தன் அல்மாஸி என்ற பெயரைச் சொன்னதாலோ அல்லது அவர் மிகவும் அந்நியமாகக் காட்சியளித்ததாலோ, பிரிட்டிஷ் வீரர்கள் அவரொரு உளவாளி என்று நினைத்து அடைத்து விட்டனர்.
அப்போது தான், காரவஜியோ உண்மையை வெளிப்படுத்துகிறார்:

 ஜெஃப்ரி கிளிஃப்டன் ஒரு சாதாரண கணவன் அல்ல. அவர் பிரிட்டிஷ் உளவுத்துறைக்காகப் பணிபுரிந்த வான்வெளி புகைப்படக்காரர். அல்மாசிக்கும் காதரீனுக்கும் இருந்த கள்ள உறவு குறித்து உளவுத்துறைக்கு ஆரம்பம் முதலே தெரியும். ஜெஃப்ரியின் விமான விபத்து மரணம் அவர்களுக்குச் சந்தேகமாகத் தோன்றியதால் தான், அவர்கள் அல்மாசியை உளவாளியாகப் பிடித்து வைத்திருந்தார்கள். 

மேலும், அல்மாசி பிரிட்டிஷ் உளவுத்துறையின் ரகசிய எதிரி என்றும், அவர் ஜெர்மன் தளபதி ரோம்மெலுக்காக ஒரு உளவாளியை பாலைவனம் வழியாக வழிநடத்தினார் என்றும் காரவஜியோ அவனிடம் வெளிப்படுத்துகிறார்.

 உளவுத்துறையினர் அல்மாசியின் ஒவ்வொரு அசைவையும் கண்காணித்தார்கள் என்று கூறுகிறார். காரவஜியோ, தான் உளவுத்துறையில் பணியாற்றிய முன்னாள் திருடன் என்று கூறுகிறார். இந்த அதிர்ச்சியூட்டும் தகவல்களைக் கேட்ட பிறகு, அல்மாசி தன் கதையின் மீதியை மெல்ல நிறைவு செய்கிறார்.

 அவர் எப்படி விபத்தில் உயிர் தப்பித்தார், காதரீனை எப்படிச் சுமந்து குகைக்குக் கொண்டு சென்றார் என்பதை உருக்கமாக விவரிக்கிறார், நம் மனம் கரைகிறது. இறுதியில், அவர் உண்மையான காதலின் தன்மை மற்றும் புனித இடங்களில் இறப்பதன் முக்கியத்துவம் பற்றித் தத்துவ ரீதியாகப் பேசிவிட்டு உறக்கத்தில் ஆழ்கிறார்.

இப்படத்தின் தாக்கத்தில் இருந்து ஒருவர் மீளவே முடியாது, அத்தனை வலிமையான மூலக்கதை, திரைக்கதை,இயக்கம், படத்தின் காட்சிகளைப் பற்றி மனம் அசை போட்டபடியே தான் இருக்கும்.

தமிழில் வெளியான குணா 1991 திரைப்படத்திற்கும் 1992 ஆம் ஆண்டு வெளியான இந்த  த இங்க்லீஷ் பேஷண்ட் மூல நாவலுக்கும் பல ஆச்சர்யமான வியத்தகு ஒற்றுமைகள் உண்டு, கொடைக்கானல் டெவில்ஸ் கிச்சன் குகையில் குணா,இரு இதோ மருத்துவ உதவியுடன் வருகிறேன் என கால் ஒடிந்த நிலையில் கடும் காய்ச்சலுடன் கிடத்திச் சென்ற  அபிராமியின் காதலையும் , அல்மாஸி பாலைவனத்தில் நீந்துபவர்களின் குகையில் இரு, இதோ மருத்துவ உதவியுடன் வருகிறேன் என கிடத்திச் சென்ற  கேத்ரினின் காதலையும் நினைத்து நினைத்து அசைபோடுகிறது மனம், இந்த இரண்டும் ஒப்பற்ற, மனிதர் உணர்ந்து கொள்ளாத புரிந்து கொள்ளாத காதல்கள்.

குணா (1991 திரைப்படம்) மற்றும் தி இங்க்லீஷ் பேஷண்ட் (1992 நாவல் / 1996 திரைப்படம்) ஆகியவற்றில் வரும் குகைப் புகலிட அமர காதல் காட்சிகளைத் தொகுத்து, அதன் முக்கிய அம்சங்களை மட்டும் இங்கே விவரிக்கிறேன்:

பாலைவனத்தின் பரந்த வெறுமையில், கவுண்ட் லாஸ்லோ அல்மாஸி, காதலி கேத்தரின் கிளிஃப்டனை நீச்சல் வீரர்களின் குகையில், உடல் முழுக்க காயங்களுடன், கால் முறிந்த நிலையில் விட்டுச் சென்றான். அவளது தனிமையைப் போக்க, தனக்கு மிகவும் பிடித்த ஹெரோடோட்டஸின் புத்தகம், பென்சில் மற்றும் காகிதம் ஆகியவற்றை வைத்துவிட்டுப் பிரிந்தது, அவளது ஆன்மாவைப் பாதுகாப்பதற்கான அவனது கடைசி முயற்சியாகும். அதேவேளையில், கொடைக்கானலின் ஆபத்தான குணா குகையில், குணா தன் காதலி அபிராமிக்கு முதலுதவி செய்து, அவளுக்குச் சிறு தின்பண்டங்கள் மற்றும் எழுதுபொருட்களை வைத்துவிட்டு வெளியேறியது, அவனது தூய்மையான பக்தியின் வெளிப்பாடு. அல்மாஸியின் மருத்துவ உதவி தேடல், பிரிட்டிஷ் அதிகாரிகளின் நிராகரிப்பு மற்றும் சந்தேகம் காரணமாகத் தோல்வியடையவே, அவன் காதலுக்காகத் தன் தேசத்தின் வரைபடங்களை ஜெர்மனியிடம் விற்று எரிபொருள் வாங்கினான். அந்த எரிபொருளால், காதலியின் உடலைச் சுமந்து பறந்தபோது, ஜெர்மனியால் சுட்டு வீழ்த்தப்பட்டு, உடல் முழுவதும் எரிகிறான். உடல் கருகி, நினைவை இழந்த நிலையில் அவன் மீட்கப்பட்டாலும், அவன் தனது காதலின் சோகத்தை மட்டுமே சுமக்கும் 'தி இங்க்லீஷ் பேஷண்ட்'டாக அமரத்துவம் அடைகிறான். அதேசமயம், குணா, காவலர்களின் சட்டங்களை மீறி ஒரு மருத்துவரை அபிராமிக்காகக் கடத்தி வந்தும், சிகிச்சை பலனளிக்காததால், அபிராமியின் ஆசையை ஏற்று, இருவரும் கைகோர்த்துக்கொண்டு, குகையின் ஆழமான பிளவுக்குள் குதித்து உயிர் தியாகம் செய்கின்றனர். இந்த இரு நாயகர்களும், தங்களது காதலிகளுக்காக உடல், உயிர், சமூக சட்டம், மற்றும் தேசப்பற்று ஆகிய அனைத்தையும் துறந்து, குகைப் புகலிடங்களை அமரக் காதலின் சாட்சியாக மாற்றினர்.

இப்படத்தை சினிமா ஆர்வலர்கள்  இரண்டு முறையாவது பாருங்கள், இந்த நாவலையும் வாசியுங்கள், உலக இலக்கியம் மற்றும் உலக சினிமா தரும் அபாரமான அனுபவத்தை தவற விடாதீர்கள்.

தி ரீடர்" (The Reader) 2008

"தி ரீடர்" (The Reader) 2008 ஆம் ஆண்டு வெளியானது, இத்திரைப்படத்தை இயக்குனர் ஸ்டீபன் டால்ட்ரி  இயக்கினார். இதில் ஹன்னா ஷிமிட்ஸ் என்ற முக்கிய வேடத்தில் நடிகை கேட் வின்ஸ்லெட் நடித்திருந்தார். இவருடைய நடிப்பு, மைய கதாபாத்திரமான ஹன்னாவின் மனசாட்சியற்ற தன்மையையும் ரகசியமான உணர்வுகளையும் அழகாக வெளிப்படுத்தியதால் பெரும் பாராட்டைப் பெற்றது.
 மைக்கேல் பெர்க் கதாபாத்திரத்தில் இளம் வயதில் டேவிட் கிராஸ்-ம், முதிய வயதில் ரால்ஃப் ஃபியன்னஸ்-ம் நடித்திருந்தனர். 

படத்தின் ஒளிப்பதிவை கிறிஸ் மெங்கஸ் மற்றும் ரோஜர் டீக்கின்ஸ் இருவரும் மேற்கொண்டனர். இவர்கள், போருக்குப் பிந்தைய ஜெர்மனியின் தனிமையையும், கதை மாந்தர்களின் நெருக்கமான உறவின் உணர்வுகளையும், பின்னர் சிறை வாழ்க்கையின் உணர்வற்ற தன்மையையும் பிரதிபலிக்கும் வகையில், குளிர்ந்த நிறங்களைக் கொண்ட மென்மையான ஒளியைப் பயன்படுத்தியிருந்தனர்.

 டேவிட் ஹேர், த ரீடர். நாவலைத் தழுவி திரைக்கதையை அமைத்தார். இந்தத் திரைக்கதை, யூதப் படுகொலையின் கொடுமைகளுக்கும் ஹன்னாவின் எழுதப் படிக்கத் தெரியாமைக்கும் இடையில் உள்ள தார்மீகத் தொடர்புகளை வலியுறுத்துகிறது. 

இப்படத்துக்கு Nico Muhly இசையமைத்தார்.  இந்த மென்மையான இசை, படத்தின் சோகத்தையும் மைக்கேலின் குற்ற உணர்வையும் பின்னணியில் தாங்கி நின்றது. 

இந்தத் திரைப்படம் ஆஸ்கார் விருதுகள் உட்படப் பல விருதுகளுக்குப் பரிந்துரைக்கப்பட்டு, அதில் கேட் வின்ஸ்லெட் 'சிறந்த நடிகைக்கான' ஆஸ்கார் மற்றும் பாஃப்டா விருதுகளையும், கோல்டன் குளோப் விருதையும் வென்றார்.

உலக சினிமா பார்வையில், ஸ்டீபன் டால்ட்ரியின் இந்தத் திரைப்படம் ஒரு சாதாரண காதல் கதையாக இல்லாமல், ஒரு ஆழமான தார்மீகக் கேள்வியாகப் பரிணமிக்கிறது. 

இது யூதப் படுகொலையின் சுமையையும், அதில் எஞ்சியிருக்கும் குற்ற உணர்வு, பச்சாத்தாபம் மற்றும் மன்னிப்பின் சிக்கலையும் ஆராயும் ஒரு நீதிக்கதையாக மிளிர்கிறது.
ஹன்னா, பாலியல் கவர்ச்சியையும், அதிகாரத்தையும், ஒரு போர்க் குற்றவாளியின் ரகசியத்தையும் ஒருங்கே கொண்டுள்ள ஒரு சிக்கலான கதாபாத்திரம், அதற்கு மிகப் பொருத்தமாக கேட் வின்ஸ்லெட்டை தேர்வு செய்திருந்தனர். 
இந்தத் திரைப்படம், இளம் மாணவன் மைக்கேல் மற்றும் முதிர் கன்னி ஹன்னாவின் உறவை, போருக்குப் பிந்தைய ஜெர்மனியில் உள்ள பழைய மற்றும் புதிய தலைமுறையினரின் மோதல் மற்றும் சமரசத்தின் ஒரு குறியீடாகவே பயன்படுத்துகிறது.
ஹன்னாவின் எழுதப் படிக்கத் தெரியாமை, நாஜிக்களின் தார்மீக விழிப்புணர்வின்மை மற்றும் வரலாற்று உண்மைகளைப் புறக்கணிக்கும் மனப்பான்மைக்கு இப்படைப்பு ஒரு வலிமையான குறியீடாகும்.

 இயக்குநர் டால்ட்ரி, மைக்கேலின் பார்வையில் கதையை நகர்த்தி, ஹன்னா ஒரு குற்றவாளி என்று தெரிந்த பிறகும் பார்வையாளர்களை அவளுடன் உணர்ச்சி ரீதியாகப் பிணைத்து வைக்கிறார், இது பார்வையாளர்களுக்குத் தார்மீக முரண்பாட்டை ஏற்படுத்துகிறது. 

சமூகப் பொறுப்பு, சட்டப்பூர்வமான தீர்ப்பு மற்றும் தனிப்பட்ட பச்சாதாபம் ஆகியவற்றுக்கு இடையில் உள்ள சிக்கலான சமநிலையைத் தேடும் ஒரு சிறந்த உலக சினிமா படைப்பாக இது நிலைபெறுகிறது.

த ரீடர் நாவல் பற்றி:-

'தி ரீடர்'  நாவல், போருக்குப் பிந்தைய ஜெர்மனியின் காலகட்டத்திற்கு,  1960களுக்கு, வாசகர்களைக் கொண்டு செல்கிறது. அங்கே ஒரு இளம் மாணவனுக்கும், வயதில் மூத்த முதிர் கன்னிக்கும் இடையே ஏற்படும் விடலைக் காதலை மையமாகக் கொண்டு கதை விரிகிறது. 

ஜெர்மனியில் "அப்பா, நீங்கள் போரில் என்ன செய்தீர்கள்?" என்று அடுத்த தலைமுறை கேள்விகளை எழுப்பத் தொடங்கியிருந்த ஒரு காலகட்டத்தில் கதை விரிகிறது. இந்தக் காலகட்டத்தின் பல்வேறு நினைவுகளும் கண்ணோட்டங்களும் ஒருங்கிணைந்து வரலாறாகக் கொள்ளப்படுகின்றன.

 வரலாறு மற்றும் நினைவுகளை ஒப்பிட்டுப் படிக்கும்போது, ஜெர்மானிய மொழியில் "Vergangenheitsbewältigung (VGB)" என்ற கருத்தாக்கம் எழுந்தது. இதன் பொருள் "கடந்த காலத்தைக் கடந்து வருதல்" என்பதாகும். கதை நாயகன் மைக்கேல் பெர்க், தான் நேசித்த பெண் ஹாலோகாஸ்டின் கொடூரச் செயல்களில் ஈடுபட்டவர் என்று அறியும்போது, தன் பிந்தைய-நினைவுகளுடன் போராட நேரிடுகிறது.

நன்னெறி சார்ந்த கேள்விகளை எழுப்பும் நாவலின் ஆசிரியர், மைக்கேலின் பார்வையில் வாசகர்களை நிறுத்தி, வரலாற்றை நினைவு கூர்வதில் நினைவுகளின் தாக்கம் என்ன என்பதை ஆராய்கிறார். 

அத்துடன், அடுத்த தலைமுறைக்குள்ள பொறுப்புகள் என்ன, மேலும் வரலாற்றை எப்படி நினைவில் கொள்வது, எப்படி நினைவுக் குறியீடாக்குவது என்ற அவர்களின் விளக்கம் என்ன என்பது பற்றியும் இந்த படைப்பு சிந்திக்க வைக்கிறது.

இந்த நாவல் ஜெர்மனியில் 500,000 பிரதிகளுக்கு மேல் விற்பனையானது. இது பல இலக்கிய விருதுகளையும், சாதகமான விமர்சனங்களையும் பெற்றது. 2004 ஆம் ஆண்டில், ஜெர்மன் வாசகர்கள் மத்தியில் மிகவும் பிடித்த 100 புத்தகங்களில் இது 14வது இடத்தைப் பெற்றது. இது சமகால ஜெர்மானிய நாவல்களில் மிகவும் உயர்ந்த தரவரிசைகளில் ஒன்றாகும். இது "தனிப்பட்ட மற்றும் பொதுவானவற்றுக்கு இடையேயான கலைத்துவ வேறுபாட்டை அபத்தத்தின் உச்சத்திற்குக் கொண்டு சென்றது" என்று வாசகர்கள் பாராட்டினார்கள் .
 "ஒருவர் பெரிய கருப்பொருள்கள் பற்றி உண்மையிலேயே எழுத முடிந்தால், அவற்றைத் தவறவிடக் கூடாது" என்று புகழ்ந்தனர். 

1998 ஆம் ஆண்டில், இந்த நாவல் ஹான்ஸ் ஃபல்லாடா பரிசை வென்றது.
2002 ஆம் ஆண்டுக்குள், நாவல் 25 மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டது. அமெரிக்காவில்  "கவர்ச்சிகரமான, தத்துவ ரீதியாக நேர்த்தியான, மற்றும் தார்மீக ரீதியாக சிக்கலான" படைப்பு என்று விவரித்தனர். "19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிந்தைய-காதல், பிந்தைய-பழங்கதை வடிவங்களை 20 ஆம் நூற்றாண்டின் பயங்கரமான வரலாற்றோடு துணிச்சலாக இணைத்த படைப்பு என புகழ்ந்தனர், இந்த நாவல் அமெரிக்காவில் இரண்டு மில்லியன் பிரதிகள் விற்பனையானது , இதில் பல, 1999 இல் புகழ்பெற்ற ஓப்ரா'ஸ் புக் கிளப்பில் இடம்பெற்ற பிறகு விற்றன, இங்கிலாந்தில் 200,000 பிரதிகள், பிரான்சில் 100,000 பிரதிகள் விற்றன, மேலும் தென்னாப்பிரிக்காவில் 1999 ஆம் ஆண்டின் பூக் பிரைஸ் விருதையும் இப்படைப்பு பெற்றது.

நாவல் அறிமுகம் மற்றும் முக்கியத்துவம்
"தி ரீடர்" (The Reader - ஜெர்மன்: Der Vorleser) என்பது ஜெர்மானிய சட்டப் பேராசிரியர் மற்றும் நீதிபதி பெர்ன்ஹார்ட் ஷிளிங்க் (Bernhard Schlink) எழுதிய ஒரு முக்கியமான நாவலாகும். இது 1995 ஆம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்டது. 
போருக்குப் பிந்தைய ஜெர்மன் தலைமுறையினர் யூதப் படுகொலைக்கு (ஹோலோகாஸ்ட்) எதிர்வினையாற்றுவதிலும், அதைப் புரிந்துகொள்வதிலும் உள்ள தார்மீகச் சிக்கல்களைப் பற்றி இந்த நாவல் பேசுகிறது.

படத்தின் கதை:-

இந்த படைப்பின் முக்கிய கதாபாத்திரங்களாக மைக்கேல் பெர்க் மற்றும் ஹன்னா ஷிமிட்ஸ் உள்ளனர். மைக்கேல் பெர்க் கதை ஆரம்பிக்கும் போது 15 வயதுச் சிறுவனாகச் சித்தரிக்கப்படுகிறார், 
மேலும் தன் பிற்காலத்தில் சட்ட வரலாற்றில் ஆராய்ச்சியாளராக, விவாகரத்து பெற்றவராக, ஜூலியா என்ற ஒரு மகளுக்குத் தந்தையாகவும் சித்தரிக்கப்படுகிறார். 
அவர் தனது தலைமுறையினரைப் போலவே, நாட்டின் சமீபத்திய வரலாற்றான ஹோலோகாஸ்ட்டை எதிர்கொள்ளப் போராடுகிறார். 

மற்றொரு முக்கிய கதாபாத்திரம் ஹன்னா ஷிமிட்ஸ், ஆஷ்விட்ஸில் முன்னாள் காவலராக இருந்தவர். மைக்கேலைச் சந்திக்கும்போது இவருக்கு 36 வயது, இவர் எழுதப் படிக்கத் தெரியாதவர் மற்றும் ட்ராம் நடத்துநராகப் பணிபுரிகிறார். இவர்களது உறவில் ஹன்னா ஆதிக்கம் செலுத்தும் நிலையில் உள்ளார்.

 மைக்கேலின் தந்தை, கான்ட் மற்றும் ஹெகல் தத்துவங்களில் நிபுணத்துவம் பெற்ற ஒரு தத்துவப் பேராசிரியர். நாஜி சகாப்தத்தில் ஸ்பினோசாவைப் பற்றி விரிவுரை வழங்கியதற்காக வேலையை இழந்தவர். 

அவர் உணர்ச்சி ரீதியாக இறுக்கமானவர்  தனது குழந்தைகளிடம் உணர்வுகளை எளிதில் வெளிப்படுத்தாதவர். மைக்கேலின் மற்ற உறவுகளில் ஹன்னா உருவாக்கிய சிரமங்களை இது மேலும் அதிகரிக்கிறது.

 மைக்கேல் தனது இளமைக்காலத்தில் தாய் அவரைக் கொஞ்சுவதைப் பற்றி நினைவுகூருகிறார், இது ஹன்னாவுடனான உறவில் மீண்டும் தட்டியெழுப்பப்படுகிறது.
கதை மூன்று பாகங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது, அதில் முதல் பாகம் மேற்கு ஜெர்மன் நகரத்தில் 1958 இல் தொடங்குகிறது. 15 வயதான மைக்கேல் வீடு திரும்பும் வழியில் உடல்நிலை சரியில்லாமல் போகிறார்.

 அப்போது 36 வயதான ட்ராம் நடத்துநர் ஹன்னா ஷிமிட்ஸ் அவரைக் கவனித்து, பாதுகாப்பாக வீட்டிற்கு வழிநடத்தி கொண்டு சேர்க்கிறார். ஸ்கார்லெட் காய்ச்சலால் மூன்று மாதங்கள் பள்ளிக்குச் செல்லாமல் இருந்த மைக்கேல், குணமடைந்த பிறகு நன்றி தெரிவிக்க ஹன்னாவைப் பார்க்கச் செல்கிறார். 

அங்கு அவருக்கு ஹன்னா மீது ஈர்ப்பு ஏற்படுகிறது. அவள் உடை அணிவதைப் பார்த்தபின் வெட்கத்தால் தெறித்து ஓடினாலும், சில நாட்களுக்குப் பிறகு மீண்டும் அவளைக் காணத் திரும்புகிறார். பாய்லருக்கு குளிர் காய்வதற்கு வாளியைத் தந்து நிலக்கரி எடுக்கச் சொல்கிறாள், பின்னர் நிலக்கரித் தூசியுடன் நகைப்புக்கிடமான குழந்தை போல இருந்த மைக்கேலைக் குளிப்பாட்டி, ஹன்னா அவனை மயக்கி, அவர்களுக்கிடையில் ஒரு தீவிரம் மிக்க முறையற்ற காமத்தை தொடங்குகிறாள். அவர்கள் தொடர்ந்து சந்தித்து, குளியல் தொட்டியில் குளித்து, உடலுறவு கொள்வதற்கு முன், ஹன்னா அடிக்கடி மைக்கேலை உரத்த குரலில் துணை இலக்கிய பாட புதினங்களை வாசிக்கச் சொல்கிறாள். குறிப்பாக, 'தி ஒடிஸி' மற்றும் செக்காவ்வின் 'தி லேடி வித் தி டாக்' போன்ற பாரம்பரிய இலக்கியங்களை வாசிக்க வைத்து கேட்கிறாள். 

உடல் ரீதியான நெருக்கம் இருந்தபோதிலும், உணர்ச்சி ரீதியாக அவர்கள் விலகியே இருக்கிறார்கள்,  ஹன்னா சில சமயங்களில் மைக்கேலை உடல் ரீதியாகவும் வார்த்தைகளாலும் அதிர்வூட்டி துன்புறுத்துகிறார். இந்த உறவு சில மாதங்கள் நீடித்த நிலையில், மைக்கேல் தன் பள்ளி நண்பர்களுடன் அதிக நேரம் செலவிடத் தொடங்கியதால் இருவருக்கும் இடையில் இருந்த நெருக்கம் மெல்ல குறையத் தொடங்கியது. இவனது பிறந்தநாளன்று  குளியல் வாசிப்பு உடலுறவுக்குப் பின், ஹன்னா திடீரென்று எந்தத் தடயமும் இல்லாமல் அவன் வாழ்விலிருந்து மறைந்துவிடுகிறாள். 

தான் செய்த ஏதோவொரு செயலினால்தான் அவள் சென்றாள் என்று மைக்கேல் குற்ற உணர்வு கொள்கிறான், மேலும் ஹன்னாவைப் பற்றிய நினைவினால் அவரது பிற்காலப் பெண் உறவுகள் அனைத்துமே சொல்லி வைத்தார் போல பாதிக்கப்படுகின்றன.

ஆறு ஆண்டுகள் கழிகின்றன, மைக்கேல் இப்போது சட்டப் பள்ளியில் படித்துக்கொண்டிருக்கிறார். ஒருமுறை, அவர் மாணவர்கள் குழுவுடன் ஒரு போர்க் குற்றவியல் விசாரணையை (war crimes trial) பார்வையிடச் செல்கிறார். அங்கு நடு வயதுள்ள ஆறு பெண்கள், ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட போலந்தில் உள்ள ஆஷ்விட்ஸின் துணை முகாமில் (satellite of Auschwitz) எஸ்.எஸ். காவலர்களாகப் (SS guards) பணியாற்றியதற்காக விசாரிக்கப்பட்டனர். 

இந்த ஆறு பெண்கள், தங்களின் பாதுகாப்பில் இருந்த சுமார் 300 யூதப் பெண்களை, முகாமில் இருந்து கொட்டும் பனியில் இறக்கும் வரை நடைபயணம்  செய்யும் போது கோபுரத்தில் விமானம் குண்டு வீசப்பட்ட ஒரு தேவாலயத்தில் பூட்டி வைத்து, தீயில் இறக்க விட்டு வேடிக்கை பார்த்ததாக குற்றம் சாட்டப்பட்டனர். 

உயிர் பிழைத்தவர்களில் அப்போது சிறுமியாக இருந்த , மாத்தர் என்ற யூத இளம்பெண்ணால்  எழுதப்பட்ட ஒரு புத்தகத்தில் இந்தச் சம்பவம் தத்ரூபமாக விவரிக்கப்பட்டிருந்தது, அவர் அதன் பின்னர் அமெரிக்காவிற்கு குடிபெயர்ந்தவர், அவரே விசாரணையில் முக்கிய அரசுத் தரப்பு சாட்சியாகவும் இருக்கிறார். 

இந்த விசாரணையைக் காணும் மைக்கேல், குற்றவாளிகளில் ஒருவராக ஹன்னா ஷிமிட்ஸைப் பார்த்து அதிர்ச்சி அடைகிறார். அவர் தான் நேசித்த ஒரு குற்றவாளி மீது குற்ற உணர்வும், அதே நேரத்தில், ஹன்னாவுக்கு எதிரான சான்றுகள் இருந்தபோதிலும் மற்ற காவலர்களைக் கண்காணித்த முழுப் பொறுப்பையும் அவள் ஏன் ஏற்கிறாள் என்ற குழப்பமும் கொள்கிறார். 

அவள்தான் தேவாலயத் தீ விபத்து பற்றிய கணக்கை எழுதினாள் என்று அவள் மீது அபாண்டமான குற்றம் சாட்டப்படுகிறது. முதலில் அவள் மறுத்தாலும், அவளுடைய கையெழுத்தின் மாதிரியை வழங்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டபோது, பீதியடைந்த ஹன்னா, அதைச் சமர்ப்பிக்காமல் இருப்பதற்காக அந்த ஆவணத்தை எழுதியதை ஒப்புக்கொள்கிறாள்.

இந்தத் தருணத்தில், மைக்கேல் ஒரு பேரதிர்ச்சிக்குள்ளாகி, ஹன்னா எந்த விலை கொடுத்தும் வெளிப்படுத்த விரும்பாத ஒரு ரகசியத்தை அவள் கொண்டிருக்கிறாள் என்பதை உணர்கிறார், அவளுக்கு எழுதப் படிக்கத் தெரியாது . அவளுடைய பல செயல்பாடுகளுக்கு இதுவே காரணம் என்பதையும் மைக்கேல் அத்தருணத்தில் புரிந்து கொள்கிறார், அவள் சீமென்ஸ் ட்ராம் நிறுவனத்தில் அலுவலகத்தில் அமர்ந்து செய்ய கிடைத்த உயர் பதவியை மறுத்ததற்கும் இதுவே காரணம் என விளங்கிக் கொள்கிறார்; அந்தப் பதவி உயர்வு அவளை மேற்பார்வை செய்யும் பொறுப்பிலிருந்து நிச்சயம் நீக்கி இருக்கும். மேலும், அவளது ரகசியம் ஒரு நாள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு விடுமோ என்ற பயம்தான் அவள் வாழ்நாள் முழுவதும் சுமந்த பயமாக இருந்தது என அறிகிறார்.

 விசாரணையின்போது, ஹன்னா தனது மேற்பார்வையின் கீழ் இருந்த பலவீனமான, நோய்வாய்ப்பட்ட யூதப் பெண்களைத் தேர்ந்தெடுத்து, அவர்களை விஷவாயு அறைகளுக்கு அனுப்புவதற்கு முன்பு அவளுக்காக உரக்கப் படிக்கச் செய்ததாகத் தெரியவருகிறது. அவள் அவர்களின் கடைசி நாட்களைச் சகிக்கக்கூடியதாக மாற்ற விரும்பினாளா, அல்லது அவர்கள் தனது எழுதப் படிக்கத் தெரியாத ரகசியத்தை வெளிப்படுத்திவிடுவார்களோ என்ற பயத்தில் அவர்களை மரணத்திற்கு அனுப்பினாளா என்பதில் மைக்கேல் மிகவும் குழப்பமடைகிறார். 

இந்த இரகசியத்தை நீதிமன்றத்தில் வெளிப்படுத்துவதா வேண்டாமா என்ற தார்மீகச் சிக்கலில் ஆழ்ந்த யோசனைக்குப் பிறகு, மைக்கேல் தன் கல்லூரி பேராசிரியரிடம் ஆலோசனை கேட்கிறார், ஹன்னாவுடன் முதலில் பேசினால்தான் ரகசியத்தை வெளிப்படுத்துவது என்ற நிபந்தனை இருந்தும், மைக்கேல் அவளுடன் தன் மனத்தடையால் பேசவில்லை. இறுதியில், மைக்கேல் அவளது எழுதப் படிக்கத் தெரியாத ரகசியத்தை நீதிபதியிடம் தெரிவிக்க வேண்டாம் என்று முடிவு செய்கிறார். 

இதன் விளைவாக, ஹன்னா மற்ற பெண்களுக்கு லேசான தண்டனைகள் மட்டுமே வழங்கப்பட்ட நிலையில், அவள் குற்றவாளியாக அறிவிக்கப்பட்டு வாழ்நாள் சிறைத் தண்டனை விதிக்கப்படுகிறாள்.

பல ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டன, மைக்கேல் விவாகரத்து பெற்றவராக, ஒரு மகளுக்குத் தந்தையாக இருக்கிறார். ஹன்னாவுடனான தனது சிக்கலான உணர்வுகளை எதிர்கொள்ள முயற்சிக்கும் விதமாக, அவர் சிறையில் இருந்த ஹன்னாவுக்குப் புத்தகங்களை மைக்கில் வாசித்து ஒலிப்பதிவு செய்தவர்,1980 ஆம் வருடம் டேப் ரெக்கார்டர் உடன் ஒடிஸி புதினத்தின் ஒலி சித்திர வர்ணனை பதிவு செய்து அனுப்புகிறார், எந்தக் கடிதப் போக்குவரத்தும் இல்லாமல் தொடர்ந்து கேசட்களை கொத்து கொத்தாக  அனுப்புகிறார். இந்த ஒலிப்பதிவுகளைப் பயன்படுத்தி, சிறை நூலகத்திலிருந்து அதே புத்தகங்களைப் பெற்ற ஹன்னா, தானாகவே வாசிக்கவும் பின்னர் எழுதவும் கற்றுக்கொள்ளவும் தொடங்குகிறாள். 

அவள் மைக்கேலுக்கு கடிதங்கள் எழுதினாலும், மைக்கேலால் அவற்றுக்குப் பதில் அளிக்க முடியவில்லை, மனம் ஒத்துழைப்பதில்லை. 
20 ஆண்டுகள் கழித்து, ஹன்னா விடுதலை செய்யப்படவிருந்தபோது, மைக்கேல் தயக்கத்திற்குப் பிறகு அவளுக்குத் தங்குவதற்கும் தையல் கடையில் வேலைக்கும் ஏற்பாடு செய்ய பொறுப்பேற்றவர், சிறையில் அவளைப் பார்க்கச் செல்கிறார். 

ஆனால், 1983 ஆம் ஆண்டு அவள் விடுதலை செய்யப்படவிருந்த அன்று, வெளியுலகத்தை பார்க்க தைரியமின்றி  அவள் தற்கொலை செய்து கொள்கிறாள், மைக்கேல் மனமுடைந்து போகிறார். ஹன்னா இறப்பதற்கு முன், எலி வீசல், பிரிமோ லெவி, ததேயஸ் போரோவ்ஸ்கி போன்ற முக்கிய ஹோலோகாஸ்ட் உயிர் பிழைத்தவர்களின் புத்தகங்களையும், முகாம்களின் வரலாறுகளையும் படித்துக்கொண்டிருந்தாள் என்பதைச் சிறை வார்டனிடமிருந்து மைக்கேல் அறிந்து கொள்கிறார்.

 மைக்கேல் ஒலி நாடாக்கள் மூலம் மட்டுமே அவளுடன் தொடர்பு கொண்டதால், ஹன்னா அடைந்த ஏமாற்றத்தை வார்டன் அதிருப்தியுடன் வெளிப்படுத்துகிறார்.

(திரைப்படத்தில் ஒரு முறை இருவரும்  சிறைச்சாலை உணவு மேஜையில் வைத்து சந்திக்கின்றனர்.)

ஹன்னா மைக்கேலிடம் ஒரு பணியை விட்டுச் சென்றிருக்கிறாள்: அவளுடைய சேமிப்புப் பணம் அனைத்தையும் தேவாலயத் தீ விபத்தில் உயிர் பிழைத்த யூதப் பெண்ணிடம் கொடுக்க வேண்டும் என்பதே அது.

மைக்கேல் அமெரிக்காவிற்குச் சென்று, விசாரணையில் சாட்சியாக இருந்த , மரண அணிவகுப்பைப் பற்றி எழுதிய யூதப் பெண் மாத்தரை சந்திக்கிறார். அவரது கடுமையான உணர்ச்சிக் குழப்பத்தைப் பார்த்த அந்தப் பெண், அவரிடம் ஹன்னாவுடனான அவனது இளமைக்கால உறவைப் பற்றி மனம் திறந்து பேசும்போது, அவள் அதை கவனமாகக் கேட்கிறாள். ஹன்னா தன்னைச் சுற்றியுள்ள மக்கள் மீது ஏற்படுத்திய சொல்லப்படாத சேதம் அந்த அறையில் நிலைத்திருக்கிறது.

மைக்கேல் தனது குறுகிய, உணர்வற்ற திருமணம் மற்றும் மகளுடனான விலகிய உறவைப் பற்றி விவரிக்கிறார். 
மாத்தர் மைக்கேலின் நிலையைப் புரிந்துகொண்டாலும், ஹன்னா கொடுத்த பணத்தை ஏற்க மறுத்து, "அதனை ஹோலோகாஸ்ட் தொடர்பான எதற்காவது பயன்படுத்துவது எனக்கு மன்னிப்பும் விடுதலையையும் வழங்குவது போல இருக்கும், அதை நான் விரும்பவோ, கொடுக்கவோ விரும்பவில்லை" என்று கூறுகிறார். அவரையே பொருத்தமாக இருக்கும் தொண்டு நிறுவனத்துக்கு நன்கொடை அளிக்குமாறு கேட்கிறாள். மைக்கேல் ஹன்னாவின் பெயரில் எழுத்தறிவிக்க போராடும் ஒரு யூத தொண்டு நிறுவனத்திற்கு நன்கொடை அளிக்க முடிவு செய்கிறார் மைக்கேல். முகாமில் குழந்தையாக இருந்தபோது அவளிடமிருந்து திருடப்பட்ட ஒரு தேயிலை தகரப்பெட்டி போல இருந்ததால், ஹன்னா தனது பணத்தை வைத்திருந்த பழைய தேயிலை தகரப்பெட்டியை  மாத்தர் எடுத்துக்கொள்கிறாள். 

1993 ஆம் ஆண்டு ஜெர்மனிக்குத் திரும்பிய மைக்கேல், நன்கொடை அளித்ததற்கான நன்றிக் கடிதத்துடன், 10 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு முதல் முறையாக  ஹன்னாவின் கல்லறையைப் பார்க்க தன் மகளுடன் செல்கிறார், அவளுக்கு தன் 15 வயது விடலைக் காதல் கதையை விவரிக்கையில் படம் நிறைகிறது.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

குறிச்சொற்கள் வைத்து தேடிப்படிக்க

சமூகம் (379) தமிழ் சினிமா (254) உலக சினிமாபார்வை (214) கமல்ஹாசன் (130) சென்னை (82) கட்டிடக்கலை (80) மலையாளம் (80) கட்டுமானம் (73) ஹேராம் (54) வாஸ்து (47) கே.பாலசந்தர் (46) இசைஞானி (44) கலை (44) ஆன்மீகம் (39) ஃப்ராடு (33) உலக சினிமா (33) சினிமா (33) தமிழ்சினிமா (25) விமர்சனம் (22) ஓவியம் (21) மனையடி சாஸ்திரம் (21) உலக சினிமா பார்வை (17) இசை (15) சினிமா விமர்சனம் (15) இலக்கியம் (14) மோகன்லால் (14) திரைப்படம் (12) ரஜினிகாந்த் (12) ஒளிப்பதிவு (11) அஞ்சலி (10) அரசியல் (10) பாலிவுட் (10) மோசடி (10) விருமாண்டி (10) கோயன் பிரதர்ஸ் (9) சுஜாதா (9) இந்தியா (8) சத்யஜித் ரே (8) சரிதா (8) சுகுமாரன் (8) பாலு மகேந்திரா (8) மகாநதி (8) ஸ்ரீவித்யா (8) அயல் சினிமா (7) எம்ஜியார் (7) சிவாஜி கணேசன் (7) சீன வாஸ்து (7) ஆக்கம் (6) உலகசினிமா பார்வை (6) நடிப்பு (6) நட்பு (6) நூல் அறிமுகம் (6) மதுரை (6) அமீரகம் (5) கவிஞர் கண்ணதாசன் (5) திலகன் (5) தேவர் மகன் (5) நகைச்சுவை (5) பாரதிராஜா (5) மம்மூட்டி (5) மோகன் லால் (5) மோடி (5) இனப்படுகொலை (4) இளையராஜா (4) ஐவி சஸி (4) சுஹாசினி (4) ஜெயலலிதா (4) டார்க் ஹ்யூமர் (4) தமிழ் (4) நகர வடிவமைப்பு (4) நடிகர் திலகம் (4) நடைபயிற்சி (4) நவாஸுதீன் சித்திக்கி (4) பத்மராஜன் (4) பப்பேட்டா (4) பம்மல் (4) பரதன் (4) பரத்கோபி (4) பெங்காலி சினிமா (4) லாரி பேக்கர் (4) விருட்ச சாஸ்திரம் (4) ஆரோக்கியம் (3) எழுத்தாளர் (3) எழுத்தாளர் சுஜாதா (3) கவிதாலயா (3) சரத்பாபு (3) சிபி மலயில் (3) சிவகுமார் (3) ஜெயராம் (3) தாஸேட்டா (3) திருநீர்மலை (3) திரைவிமர்சனம் (3) துபாய் (3) தெலுங்கு சினிமா (3) நாயகன் (3) நெடுமுடிவேணு (3) பாரதியார் (3) புத்தக விமர்சனம் (3) மம்முட்டி (3) மரண தண்டனை (3) மலேசியா வாசுதேவன் (3) மீரா நாயர் (3) யேசுதாஸ் (3) ராஜேஷ் கண்ணா (3) லோஹிததாஸ் (3) வாகனம் (3) ஷோபா (3) ஸ்ரீதர் (3) ஸ்ரீதேவி (3) ஃப்ரென்சு சினிமா (2) அம்மா (2) ஆஸ்திரிய சினிமா (2) இனவெறி (2) இரானிய சினிமா (2) உலகம் (2) எம் எஸ் வி (2) ஏ.பி.நாகராஜன் (2) சத்யன் அந்திக்காடு (2) சமூக சேவை (2) சிந்தனை (2) சிறுகதை (2) சேரன் (2) ஜி.நாகராஜன் (2) ஜெயசூர்யா (2) ஜெயன் (2) டார்க்ஹ்யூமர் (2) திரை விமர்சனம் (2) தெலுங்கு (2) நாகராஜ் மஞ்சுளே (2) நிலம் (2) பக்தி இலக்கியம் (2) பாலகுமாரன் (2) பிஜேபி (2) பெட்ரோல் (2) மகாகவி (2) மகேந்திரன் (2) மதுவிலக்கு (2) ராஜா ரவிவர்மா (2) ராஜ்கபூர் (2) ரித்விக் கட்டக் (2) ருத்ரையா (2) ரோமன் பொலன்ஸ்கி (2) லதா மங்கேஷ்கர் (2) லோஹி (2) விஜயகாந்த் (2) விஜய்காந்த் (2) வித்யாசாகர் (2) வைரமுத்து (2) ஷோபனா (2) ஹிந்தி (2) ஹெல்மெட் (2) ஹேமமாலினி (2) A.K.லோஹிததாஸ் (1) ஆஸ்திரேலிய சினிமா (1) இன அழிப்பு (1) இன்ஸெஸ்ட் (1) இயக்குனர் சிகரம் (1) இஸரேலிய சினிமா (1) இஸ்ரேல் (1) எம்.எஸ்.சுப்புலட்சுமி (1) எஸ்.எஸ்.வாசன் (1) எஸ்.பி.முத்துராமன் (1) ஏ.வின்செண்ட் (1) கங்கை அமரன் (1) கட்டுமானக்கலை (1) கட்டுரை (1) கதை (1) கம்யூனிஸ்ட் (1) கலை இயக்கம் (1) கே.ஜே.ஜேசுதாஸ் (1) கௌரவக் கொலை (1) க்வெண்டின் (1) சங்கராடி (1) சசி கபூர் (1) சந்தோஷ் சிவன் (1) சரிதா தேவி (1) சஷி கபூர் (1) சாதிவெறி (1) சி.சு.செல்லப்பா (1) சிக்கனம் (1) சிரிப்பு (1) சிறுவர் சினிமா (1) சில்க் (1) சில்ஹவுட் (1) சிவாஜி (1) சீமா பிஸ்வாஸ் (1) ஜானகி (1) ஜிகிலோ (1) ஜீனத் அமன் (1) ஜூஹிசாவ்லா (1) ஜெஃப்ரி ரஷ் (1) ஜெயபாரதி (1) ஜெயப்ரதா (1) ஜேவியர் பர்டம் (1) டாக்மி 95 (1) டார்க் காமெடி (1) தஞ்சை பெரிய கோவில் (1) தண்டனை (1) துருக்கி சினிமா (1) தூக்கு தண்டனை (1) தெரு நாய் (1) நடிகர் நாசர் (1) நன்றி (1) நவீன இலக்கியம் (1) நாஜி (1) நார்வே சினிமா (1) நியோ நுவார் (1) நீதி (1) நுவார் (1) ப.சிங்காரம் (1) பஞ்சு அருணாச்சலம் (1) படுகொலை (1) பதேர் பாஞ்சாலி (1) பரதம் (1) பல்லாவரம் சந்தை (1) பான் நலின் (1) பாஸ்கர குரூப்பு (1) பாஸ்போர்ட் (1) பிசி ஸ்ரீராம் (1) பிஜு மேனன் (1) பீடோஃபீல் (1) புலமைப்பித்தன் (1) பூ அறிவோம் (1) பூஜா பட் (1) பூர்ணம் விஸ்வநாதன் (1) பூலான் தேவி (1) பெல்ஜிய சினிமா (1) பேசும்படம் (1) பேட்டி (1) பேரழிவு (1) போபால் (1) போர்வெல் மரணம் (1) போலந்து சினிமா (1) போலீஸ் (1) மக்கள் உயிர் (1) மஞ்சுளா (1) மன ஊனம் (1) மனமுறிவு (1) மரகதமணி (1) மராத்திய சினிமா (1) மருதகாசி (1) மருதம் (1) மறுமணம் (1) மிருகவதை (1) முகநூல் (1) மெயின் ஸ்ட்ரீம் சினிமா (1) மோனிகா பெலுச்சி (1) மௌசமி சேட்டர்ஜி (1) யூதர்கள் (1) ரகுவரன் (1) ரவீந்திரன் மாஷே (1) ராகுல் (1) ராகுல் போஸ் (1) ராஜாரவிவர்மா (1) ராஜீவ் (1) ராஜ்கிரண் (1) ராமச்சந்திர பாபு (1) ராவுத்தர் (1) ராஹுல் போஸ் (1) ரிச்சர்ட் அட்டன்போரோ (1) ரிதுபர்ன கோஷ் (1) ரிஷிகபூர் (1) ருமானியா (1) ரோமன் பொலஸ்கி (1) ரோமுலஸ் விட்டேகர் (1) லஞ்சம். (1) லாக்டவுன் (1) லூயி.ஐ.கான் (1) லூயிகான் (1) லைசென்ஸ்ராஜ் (1) வாணிஜெயராம் (1) வி.குமார் (1) விசாகப்பட்டினம் (1) விடுமுறை (1) விபத்து (1) விமான விபத்து (1) விம் வாண்டர்ஸ் (1) வீ.ஆர்.கிருஷ்ணயர் (1) வூடி ஹாரல்சன் (1) வேணு (1) வைக்கம் முகமது பஷீர் (1) ஷாஜி கருண் (1) ஷார்ஜா (1) ஷிண்ட்லர்ஸ் லிஸ்ட் (1) ஸ்டீவன் ஸ்பீல்பெர்க் (1) ஸ்ரீப்ரியா (1) ஹிட்லர் (1) ஹேமா சவுத்ரி (1)