பக்கிங்காம் கால்வாய் படகு பயணம் பற்றி கவிஞர் பாரதிதாசன்

அன்று பக்கிங்காம் தெற்கு கால்வாயில் மயிலை தண்ணீர்துறை சந்தை முதல் கடலூர் வரை சரக்கு தோணி போக்குவரத்து நடந்துள்ளது , மகாகவி பாரதியார் ரயிலில் ஃப்ரெஞ்சு காலனி பாண்டிச்சேரி தப்பிச் செல்ல அவர் பதிப்பித்த இந்தியா பத்திரிக்கையின் அச்சு எந்திரங்கள் தளவாடங்கள் இந்த நீர் வழியில் தான் சென்று அவரிடம் அடைந்துள்ளன,  

அறுபது வருடங்களுக்கு முன்பாக மயிலை தண்ணீர் துறையில் மாலை நான்கு மணிக்கு தோணி ஏறினால் அது விடிகாலை மகாபலிபுரம் சென்று சேர்ந்ததை இந்த பாரதிதாசன் கவிதை  மூலம் அறிய முடிகிறது.

புரட்சி கவிஞர் பாரதிதாசன் தான் நண்பர்களுடன் இரவில் மேற்கொண்ட இந்த பக்கிங்காம் கால்வாய்  படகு பயணம் பற்றி நீண்ட கவிதை எழுதியுள்ளதை வாசியுங்கள்.

மாவலிபுரச் செலவு (மகாபலிபுரச் செலவு )

1934 ஆம் ஆண்டு  பௌர்ணமி இரவில் தோழர் ப. சிவானந்தம், குருசாமி குஞ்சிதம், நயினா சுப்பிரமணியம், மயிலை சீனி. வேங்கடசாமி, மாயூரம் நடராசன், சாமி.சிதம்பரனார்,எஸ்.வி.லிங்கம், துரைக்கண்ணன் இவர்களுடன் கவிஞர் பாரதிதாசன்  சென்னை மயிலையிலிருந்து மாலை 4 மணிக்குச் சென்னை பக்கிங்காம் கால்வாயில் தோணி ஏறி  மறுநாள் மாமல்லபுரம் சென்றார். 

ஆழமில்லாத கால்வாய் பகுதிகளில் அப்பெருந் தோணியை  கரையோரத்தில் கயிறு பற்றி ஒருவன் இழுத்துச் சென்றமையும், மற்றோர் ஆள் பின்புறமாக ஒரு நீளக் கழியால் தள்ளிச் சென்றமையும் கழிவிரக்கம் கொள்ளத்தக்க காட்சி, அதையும், ஆங்குக் கண்ணைக் கவர்ந்த மற்றும் சில காட்சிகளையும் விளக்கி அப்போது எழுதப்பெற்றது இக்கவிதை.

சென்னையிலே ஒருவாய்க்கால் - புதுச்

   சேரிநகர் வரை நீளும்.

அன்னதில் தோணிகள் ஓடும் - எழில்

   அன்னம் மிதப்பது போலே.

என்னருந் தோழரும் நானும் - ஒன்றில்

   ஏறி யமர்ந்திட்ட பின்பு

சென்னையை விட்டது தோணி - பின்பு

   தீவிரப் பட்டது வேகம்.

தெற்குத் திசையினை நோக்கி - நாங்கள்

   சென்றிடும் போது விசாலச்

சுற்றுப் புறத்தினில் எங்கும் - வெய்யில்

   தூவிடும் பொன்னொளி கண்டோம்

நெற்றி வளைத்து முகத்தை - நட்டு

   நீரினை நோக்கியே தாங்கள்

அற்புதங் கண்டு மகிழ்ந்தோம் - புனல்

   அத்தனையும்ஒளி வானம்.

சஞ்சீவி பர்வதச் சாரல் - என்று

   சாற்றும் சுவடி திறந்து

சஞ்சார வானிலும் எங்கள் - செவி

   தன்னிலும் நற்றமிழ் ஏற்றி

அஞ்சாறு பக்கம் முடித்தார் - மிக்க

   ஆசையினால் ஒரு தோழர்,

செஞ்சுடர் அச்சம யத்தில் - எம்மைச்

   செய்தது தான்மிக்க மோசம்

மிக்க முரண்கொண்ட மாடு - தன்

   மூக்குக் கயிற்றையும் மீறிப்

பக்க மிருந்திடும் சேற்றில் - ஓடிப்

   பாய்ச்சிடப் பட்டதோர் வண்டிச்

சக்கரம் போலிருள் வானில் - முற்றும்

   சாய்ந்தது சூரிய வட்டம்!

புக்க பெருவெளி யெல்லாம் - இருள்

   போர்த்தது! போனது தோணி.

வெட்ட வெளியினில் நாங்கள் - எதிர்

   வேறொரு காட்சியும் கண்டோம்.

குட்டைப் பனைமரம் ஒன்றும் - எழில்

   கூந்தல் சரிந்ததோர் ஈந்தும்

மட்டைக் கரங்கள் பிணைத்தே - இன்ப

   வார்த்தைகள் பேசிடும் போது

கட்டுக் கடங்கா நகைப்கைப் - பனை

   கலகல வென்றுகொட் டிற்றே.

எட்டிய மட்டும் கிழக்குத் - திசை

   ஏற்றிய எங்கள் விழிக்குப்

பட்டது கொஞ்சம் வெளிச்சம் - அன்று

   பௌர்ணமி என்பதும் கண்டோம்.

வட்டக்குளிர்மதி எங்கே என்று

   வரவு நோக்கி யிருந்தோம்.

ஒட்டக மேல்அர சன்போல் - மதி

   ஓர்மரத் தண்டையில் தோன்றும்.

முத்துச் சுடர்முகம் ஏனோ - இன்று

   முற்றும் சிவந்தது சொல்வாய்.

இத்தனை கோபம் நிலாவே - உனக்கு

   ஏற்றியதார் என்று கேட்டோம்.

உத்தர மாக எம் நெஞ்சில் - மதி

   ஒன்று புகன்றது கண்டீர்.

சித்தம் துடித்தது நாங்கள் - பின்னால்

   திருப்பிப் பார்த்திட்ட போது,

தோணிக் கயிற்றினை ஓர் ஆள் - இரு

   தோள்கொண் டிழுப்பது கண்டோம்.

காணச் சகித்திட வில்லை - அவன்

   கரையொடு நடந்திடு கின்றான்.

கோணி முதுகினைக் கையால் - ஒரு

   கோல்நுனி யால்மலை போன்ற

தோணியை வேறொரு வன்தான் - தள்ளித்

   தொல்லை யுற்றான்பின்புறத்தில்.

இந்த உலகினில் யாரும் - நல்

   இன்ப மெனும்கரை யேறல்

சந்தத மும்தொழி லாளர் - புயம்

   தரும்து ணையன்றி வேறே

எந்த விதத்திலும் இல்லை - இதை

   இருப துதரம் சொன்னோம்.

சிந்தை களித்த நிலாவும் - முத்துண்ச்

   சிந்தொளி சிந்தி உயர்ந்தான்.

நீல உடையினைப் போர்த்தே - அங்கு

   நின்றிருந் தாள்உயர் விண்ணாள்

வாலிப வெண்மதி கண்டான் - முத்து

   மாலையைக் கையி லிழுத்து

நாலு புறத்திலும் சிந்தி - ஒளி

   நட்சத்திரக்குப்பை யாக்கிப்

பாலுடல் மறையக் காலை - நாங்கள்

   மாபலிபுரக்கரை சேர்ந்தோம்.

பக்கிங்காம் கால்வாய் பற்றி மேலும்

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10160880279371340&id=750161339&mibextid=Nif5oz